Μήπως δεν φταίει για όλα η κυρα Σαρακοστή; – Γράφει η Σουζάνα Παπαφάγου.

Σουζάνα Παπαφάγου , Κλινική – Αναπτυξιακή Ψυχολόγος, Ψυχοδυναμική Ψυχοθεραπεύτρια

Μήπως δεν φταίει για όλα η κυρα Σαρακοστή

Η Γ θυμάται, «Είχαμε επισκέψεις, η μαμα είχε βάλει τα γιορτινά της και εγώ είχα μαζεμένα τα μαλλιά μου, τα είχα στριμώξει σε έναν φιόγκο για την ακρίβεια. Ο Μπαμπας καθόταν στην πολυθρόνα και κάπνιζε την πίπα του. Έκανε αυτή την κίνηση που κρατάς με το ένα χέρι τον αναπτήρα και με το άλλο την πίπα και ρουφούσε. Με ανακούφιζε όταν το έκανε αυτό, σκεφτόμουν πως θα παρέμενε ήρεμος για κάμποσο χρόνο. Εγώ ειχα φτιάξει με την μαμά μου τέσσερα κουλούρια. Τέσσερεις κυρές της Σαρακοστής για την ακρίβεια. Δεν ήταν βρώσιμα. Την Φτιάχναμε κάθε χρόνο, την έφτιαχνε με την μητέρα της και εκείνη με την δικιά της. Τις είχαμε φτιάξει με μπόλικο αλάτι για να μείνουν «ταριχευμένες».

Οι επισκέψεις ήρθαν. Έβαλα σε ένα πιάτο τις κυράδες για να τους τις προσφέρω, ήμουν χαρούμενη που θα γνώριζα την οικογένεια του συνεργάτη του μπαμπά. Πριν όμως προλάβω να τους πω για το έθιμο και για την ιστορία, εκείνοι άρπαξαν τα μη βρώσιμα μπισκότα και άρχισαν να τα ροκανίζουν. Την λαχτάρα τους την διαδέχτηκε μια έκφραση αποστροφής. Ο ένας έφτυσε απροκάλυπτα το ένα ποδάρι, ο άλλος το έβαλε σε χαρτοπετσέτα, τα παιδιά τους δεν είχαν δαγκώσει αλλά ούτε και είχαν προφυλάξει τους γονείς τους. Σα να παίρναν εκδίκηση. θα γελούσαν μετά, χωμένα σε κάποιο δωμάτιο.»

Σε μια προσπάθεια αποβολής του κακού, ξορκίζουμε τους δαίμονες μας, φτύνοντας τους δεξιά και αριστερά.

Έτσι έκαναν και εκείνοι, δάγκωσαν ένα από τα ποδάρια της Κυράς Σαρακοστής, μα αυτό δεν τρωγόταν. Βλέπεις, είναι συμβολικό το κόψιμο κάθε ποδιού, δεν τρέφει το σώμα, τρέφει την ψυχή.

Έχουμε ολοένα και πιο μεγάλη δυσκολια να βουτήξουμε σε συμβολισμούς και να έρθουμε σε ισορροπία μέσα μας σε σχέση με όλα όσα κουβαλάμε.

Δεν αντέχουμε και πολύ, δεν αντέχουμε και πολλά. Δεν αντέχουμε κυρίως να δούμε τι βράζει στο καζάνι μέσα μας… τι φουρνίζουμε στα έγκατα της ύπαρξης μας.

Και μιας και τα βάζουμε με όλους τους άλλους έξω από μας… ε, τα βάλαμε και με την κυρά Σαρακοστή…

«είναι προσβολή για τη γυναίκα» διάβασα σε κάποιες αναρτήσεις γονέων . «Είναι τρομακτική… είναι φρικιαστική… είναι μια διατροφική διαταραχή από μόνη της».. αυτά διάβασα.

Τα παιδιά μας δεν κινδυνεύουν από την κυρία Σαρακοστή ούτε από το κλειστο της στόμα ούτε από τον «εβδομαδιαίο ακρωτηριασμό της» … κινδυνεύουν από τα κλειστά στόματα των μεγάλων μπροστά σε κάθε τι που θα έπρεπε να εκφράζεται… κινδυνεύουν από τον ακρωτηριασμό κάθε άκρου της φαντασίας και του συμβολισμού!

Τα έθιμα, οι παραδόσεις,οι μύθοι,τα πλάσματα τα φτιαγμένα σε άλλους καιρούς, ακόμα και σε καιρούς σκοτεινούς, είναι πλάσματα που φέρουν πληροφορίες του παρελθόντος και οι πληροφορίες αυτές έχουν να κάνουν με τις ανθρώπινες ανάγκες. Πρόκειται για πλάσματα που με την ύπαρξη τους απαλύνουν την ανθρώπινη ψυχή, μιας και πάνω τους μπορούν να «πετάξουν» οι άνθρωποι τα σκοτεινά τους υλικά.

Δεν αισθάνομαι πως είναι υγιές να πατάξουμε μακριά κάθε τι πλασμένο από τα υλικά του παρελθόντος σα να είναι κάτι διαβολικό, δεν θα σωθούμε αν τα παιδιά μας ζήσουν μια ζωή δίχως τους κακούς ή τους κατατρεγμένους των παραμυθιών.

Θα σωθούμε και θα σώσουμε τα παιδιά μας μόνο αν πλησιάσουμε τις ρίζες μας, τις εξηγήσουμε μέσα μας και τις κατανοήσουμε.

Δεν κινδυνεύει ο ψυχισμός των παιδιών μας από τους συμβολισμούς.

Ο άνθρωπος κινδυνεύει από την άγνοια.

Η ψυχή κινδυνεύει όταν δεν έχει χώρους να κινηθεί ή όταν της επιβάλλεται, τάχα μου στο όνομα της ασφάλειας να κινείται σε αποστειρωμένους χώρους.

Θα πρότεινα, οι γονείς να δουλέψουμε με τους εαυτούς μας και να σκεφτούμε τι μας φοβίζει και τι κουβαλάμε και να αφήσουμε τα παιδιά μας να πειραματιστούν βολταροντας και στα σκοτεινά δωμάτια του οίκου της ψυχής!

Σας το υπογράφω υπεύθυνα, αν είστε πλάι στα παιδιά σας, αν τα ακούτε, αν τους μιλάτε, αν αντέχετε τις ματαιώσεις βοηθώντας τα να αντέξουν και εκείνα με τη σειρά τους.

Αν είστε το λαμπρό παράδειγμα του ανθρώπου που τους ζητάτε να γίνουν, τότε καμία Κυρία Σαρακοστή δεν απειλεί την ψυχική τους υγεία, την σωματική τους ακεραιότητα και την θέση τους στην κοινωνία.

Και κάπου εδώ ας κάνουμε μια επανάληψη… σε σχέση με τους συμβολισμούς.