Εντεκα μέρες του Απρίλη 1826- Λίλη Λαμπρέλλη
“‘Όταν σταματάς να διαβάζεις βιβλία, παύεις να σκέφτεσαι”
Ένας λόγος που τα παιδιά δεν αγαπούν το μάθημα της ιστορίας, είναι η παράθεση ημερομηνιών, στρατιωτικών και πολιτικών γεγονότων.Ουσιαστικά, δεν έχει καμιά σχέση με τη ζωή τους, δεν έχει χρώμα, βάθος, ουσία, θα λέγαν οι παλαιότεροι. Άλλωστε, η ιστορική γνώση είναι άχρηστη όταν δε συνδέεται με το σήμερα. Ιστορία δεν είναι μόνο τα γεγονότα, είναι η τέχνη, η ζωή η ίδια, οι άνθρωποι και η εξέλιξή τους σε όλους τους τομείς του πολιτισμού τους, τα βιώματα, τα συναισθήματα.
Με ρίζες στη Μυτιλήνη και στη Μικρασία, η Λίλη Λαμπρέλλη γεννήθηκε στον Πειραιά. Σπούδασε νομικά και μουσική στην Αθήνα και στις Βρυξέλλες. Εργάστηκε ως δικηγόρος στην Αθήνα και στη συνέχεια ως μεταφράστρια στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, στο Λουξεμβούργο και στις Βρυξέλλες. Έχει γράψει εικοσιτρία βιβλία για παιδιά και για μεγάλους. Από το Μάρτιο του 1998 αφηγείται λαϊκά παραμύθια προφορικής παράδοσης. Μυήθηκε στα παραμύθια από σπουδαίους παραμυθάδες, όμως δάσκαλό της θεωρεί τον Γάλλο συγγραφέα και αφηγητή, Henri Gougaud.
Το «Έντεκα ημέρες του Απρίλη 1826» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη, είναι ένα μικρό χρονικό μιας προαναγγελθείσης αντίστασης, θυσίας, νίκης. Μιας νίκης, η οποία δεν μπορούσε πλέον να περιμένει. Είναι η ιστορία ανθρώπων «μικρών», από αυτούς που πολλές φορές το «ραντάρ» της ιστορίας δεν κατάφερε να εντοπίσει. Ανθρώπων όμως, που χωρίς τη συμβολή τους, δε θα μπορούσαν να πραγματοποιηθούν όλα τα μεγάλα γεγονότα που εκείνη μας αφηγείται. Έτσι, πολλοί έμειναν στην αφάνεια, στην ομίχλη, στη λήθη.
Κάποιοι συγγραφείς και κατ’ επέκταση κάποιοι εκδοτικοί οίκοι, αποφάσισαν να τους τιμήσουν με την ευκαιρία της συμπλήρωσης των διακοσίων χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση. Να σώσουν από τη λήθη όλους αυτούς τους μικρούς και συνάμα τρανούς, τους αδύνατους και παντοδύναμους, τους τρελούς και ήρωες, τους ονειροπόλους και ρεαλιστές. Όλους αυτούς που αντιστάθηκαν, έμειναν πιστοί στις ιδέες τους, έκαναν το φαρμάκι φάρμακο και σήκωσαν το ανάστημά τους, γιγαντώθηκαν μπροστά στην αδικία, στο φόβο, στη βία, στο θεριό, στο θάνατο.
Το βιβλίο πραγματεύεται ένα από πιο σημαντικά γεγονότα της Ελληνικής Επανάστασης, τις τελευταίες ημέρες πριν και αμέσως μετά την Έξοδο του Μεσολογγί και βέβαια τη νύχτα της Εξόδου. Ένα γεγονός που στάθηκε εναρκτήριο λάκτισμα της αρχής του τέλους. Ένα γεγονός, που έβγαλε τον αγώνα για ανεξαρτησία των Ελλήνων, εκτός Ελλάδος και δημιούργησε – μαζί με άλλα τραγικά γεγονότα, όπως η σφαγή της Χίου -, ένα νέο κύμα Φιλελληνισμού.
Ένα βιβλίο, που μιλάει για τα παιδιά, τα οικουμενικά παιδιά των ανθρώπων που αντιστάθηκαν και αντιστέκονται, που πάλεψαν και παλεύουν, που πολέμησαν και πολεμούν την αδικία αυτού του κόσμου. Πολεμούν με σφεντόνα τον γίγαντα, αλλά με δύναμη πιότερη από τη δική του, γιατί η πέτρα φεύγει με τη δύναμη της καρδιάς, της ελπίδας, του δίκιου, της παιδικής αθωότητας. Ένα αληθινά ζωντανό βιβλίο όπως και οι ήρωες του. Ζωντανοί στη σκέψη, στα χαμένα παιδικά χαμόγελα, στις αντρειωμένες καρδιές στον καπνό της μάχης που τους έθρεφε από τα γεννοφάσκια.
Το «Έντεκα ημέρες του Απρίλη 1826» με τη διεισδυτική ματιά και την εξαιρετική συγγραφική αντίληψη της Λίλης Λαμπρέλλη, όχι μόνο εισέρχεται με απίστευτη ευκολία στις ψυχές των ηρώων -παρουσιάζει εκτός των άλλων, τη ζωή των Γελεκτσήδων- αλλά γνωρίζει στον αναγνώστη, πως από γενιά σε γενιά υπάρχει ένα δέσιμο, μια σύνδεση, μια ομοιότητα που ενώ δεν είναι ορατή, παρόλα αυτά έχει την ικανότητα να αντέχει στο χρόνο. Ο αναγνώστης ταυτίζεται με τους ήρωες και τις ηρωίδες, τους βλέπει, τους νιώθει, αγωνιά μαζί τους, τους συμπονά, πολεμά μαζί τους, έστω και νοερά. Μέσα από τα μάτια ενός εφήβου κατανοεί πως η δικαιοσύνη και η ελευθερία δεν ανήκουν μόνο στο μαγικό κόσμο των παραμυθιών.
Η διείσδυση στο υπόστρωμα του χαρακτήρα του καθενός από τα πρόσωπα που παρελαύνουν στις σελίδες του είναι απίστευτη, όπως και η ποικιλία αναδυόμενων συναισθημάτων, που δημιουργεί μια έντονη συγκίνηση στον αναγνώστη ο οποίος δύσκολα θα αποδεσμευτεί μετά το πέρας της ανάγνωσης.
Δεν υπάρχει ηλικία για την ανάγνωση του, υπάρχουν άνθρωποι που πρέπει να γνωρίζουν ποιοι είναι και πως έφτασαν έως εδώ. Ένα βιβλίο από εκείνα που θα έπρεπε να διδάσκονται, να αναλύονται και να γίνονται κτήμα των παιδιών ώστε να κατανοήσουν όχι μόνο τους προγόνους τους αλλά και τα όρια της ανθρώπινης ψυχής.
Το «Έντεκα ημέρες του Απρίλη 1826» είναι ένα βιβλίο με περίσσιο φως, από εκείνα που ανταποδίδουν την προσοχή του αναγνώστη. Ένα βιβλίο που ξορκίζει τη μελαγχολία. Περιγράφει μια εποχή ζοφερή, ωστόσο, πρόκειται για ένα βαθιά αισιόδοξο βιβλίο.
Η Λίλη Λαμπρέλλη δίνει ένα αίσθημα του κόσμου πιο βαθύ, πιο έντονο και πιο καθολικό, καθώς αφηγείται μια από τις ιερότερες, ωραιότερες, μοναδικές στιγμές της ιστορίας μας. Ίσως περισσότερο από κάθε άλλο της βιβλίο, τούτο δω αποδεικνύει πως με απλά υλικά όπως η πένα και το χαρτί μπορεί με περισσή ευκολία να γεμίσει το νου, να ταξιδέψει τη σκέψη, να συγκλονίσει την ψυχή, να ζεστάνει την καρδιά, να βουρκώσει τα μάτια, να ζωντανέψει την ελπίδα.
Τι γίνεται ο άνθρωπος μετά το πέρασμα του; Η συγγραφέας αποδεικνύει περίτρανα μια αλήθεια, η ιστορία δεν είναι κάτι νεκρό, μα κάτι ολοζώντανο και συνδέεται άμεσα με το σήμερα, εμάς, εσάς, όλους. Υπάρχει μέσα μας, είτε το αντιλαμβανόμαστε είτε όχι. Είμαστε ό,τι θυμόμαστε και ευτυχώς, είμαστε επίσης, ό,τι έχουμε ξεχάσει.
Ένα υπέροχο, αληθινό παραμύθι με άφθονη τροφή για σκέψη, έντονους προβληματισμούς, ατέλειωτες προεκτάσεις και συνδέσεις με το σήμερα, όπως άλλωστε, όλα της τα βιβλία.
Οι απόψεις του εκάστοτε άρθρου, αντικατοπτρίζουν την προσωπική άποψη του συντάκτη. Προτείνουμε, ο εν δυνάμει αναγνώστης, αφενός να προβαίνει σε έλεγχο αγοράς, για την εύρεση της πιο συμφέρουσας τιμής, αφετέρου κατά την αγορά, να επισκέπτεται οποιοδήποτε βιβλιοπωλείο, ώστε να ελέγξει από μόνος του, κατά πόσο το συγκεκριμένο ανάγνωσμα, καλύπτει τις ανάγκες και τα ενδιαφέροντα του.
