Οι δικαιολογίες η ευθύνη και άλλα. – Γράφει η Ελένη Περινού.
Οι δικαιολογίες και η ευθύνη.
Η Ελένη Περινού ψυχολόγος- ψυχοθεραπεύτρια, γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Στυλίδα.
Δικαιολογίες. Συνεχώς δικαιολογίες. Μια στιγμή, ένα τόσο δα δευτερόλεπτο αληθινής συγνώμης και θα έφτανε να λυθούν όλα μονομιάς. Κι όμως δες πόσο έντεχνα, πονηρά, υπόγεια αλλά και πόσο φασαριόζικα κρύβεται πάντα ετούτη η συγνώμη πίσω από δικαιολογίες και κούφια λόγια. “Μα, δεν μπορούσα. Δεν είχα χρόνο. Δεν το ήθελα. Ξέρεις, μου έτυχε αυτό”. Μια συγνώμη βρε άνθρωπε. Μια συγνώμη καρδιάς και φτάνει. Ή ακόμα καλύτερα: “με συγχωρείς. Ναι, σε πλήγωσα. Σε αγνόησα. Σε υποτίμησα. Σε κατηγόρησα. Με συγχωρείς. Παίρνω την ευθύνη μου. Είναι όλη δική μου”. Όλα τα άλλα είναι άψυχα, ανόητα, άκαρδα, παιδικά και ανώριμα. Φτάνει μια στιγμή για να αλλάξουν όλα και να βρει η ψυχή ησυχία και η σχέση ξανά την ισορροπία, την καθαρότητα της. Η στιγμή της καρδιακής συγνώμης. Η στιγμή της ανάληψης ευθύνης. Φτάνει για να μπουν όλα στη θέση τους και να φωτιστούν όσα σκοτείνιασαν μέσα μας. Φτάνει για να ανοίξει η καρδιά την πόρτα της στην αγάπ
Το δηλητήριο του κουτσομπολιού
“Μια μέρα, εκεί που ο αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος Σωκράτης έκανε τη βόλτα του στην Ακρόπολη, συνάντησε κάποιον γνωστό του, ο οποίος του ανακοίνωσε ότι έχει να του πει κάτι πολύ σημαντικό που άκουσε για κάποιον από τους μαθητές του. Ο Σωκράτης του είπε ότι θα ήθελε, πριν του πει τι είχε ακούσει, να κάνουν το τεστ της “τριπλής διύλισης”.
“- Τριπλή διύλιση;” ρώτησε με απορία ο γνωστός του.
– Ναι, πριν μου πεις τι άκουσες για το μαθητή μου θα ήθελα να κάτσουμε για ένα λεπτό να φιλτράρουμε αυτό που θέλεις να μου πεις.
– Το πρώτο φίλτρο είναι αυτό της ΑΛΗΘΕΙΑΣ. Είσαι λοιπόν εντελώς σίγουρος ότι αυτό που πρόκειται να μου πεις είναι αλήθεια;
– Ε… όχι ακριβώς, απλά το άκουσα όμως και…
-Μάλιστα, άρα δεν έχεις ιδέα αν αυτό που θέλεις να μου πεις είναι αλήθεια ή ψέματα.
– Ας δοκιμάσουμε τώρα το δεύτερο φίλτρο, αυτό της ΚΑΛΟΣΥΝΗΣ. Αυτό που πρόκειται να μου πεις για τον μαθητή μου είναι κάτι καλό;
– Καλό; Όχι το αντίθετο μάλλον…
– Άρα, συνέχισε ο Σωκράτης, θέλεις να πεις κάτι κακό για τον μαθητή μου αν και δεν είσαι καθόλου σίγουρος ότι είναι αλήθεια. Ο γνωστός του έσκυψε το κεφάλι από ντροπή και αμηχανία.
– Παρόλα αυτά, συνέχισε ο Σωκράτης, μπορείς ακόμα να περάσεις το τεστ γιατί υπάρχει και το τρίτο φίλτρο. Το τρίτο φίλτρο της ΧΡΗΣΙΜΟΤΗΤΑΣ. Είναι αυτό που θέλεις να μου πεις για τον μαθητή μου κάτι που μπορεί να μου φανεί xρήσιμο σε κάτι; – Όχι δεν νομίζω…
– Άρα λοιπόν αφού αυτό που θα μου πεις δεν είναι ούτε αλήθεια, ούτε καλό, ούτε χρήσιμο, γιατί θα πρέπει να το ακούσω; Ο γνωστός του έφυγε ντροπιασμένος,έχοντας πάρει ένα καλό μάθημα…”
“Όταν βγαίνουμε από τη θέση μας”
Ο βασικός και αναγκαίος παράγοντας της καλής και ανοιχτής επικοινωνίας στη σχέση είναι η καθαρή ακρόαση του άλλου ώστε να βγουν στην επιφάνεια τα μηνύματα που κρύβονται πίσω από τα λόγια, πίσω από τις μομφές και τις επικρίσεις. Τι λέει ο άλλος; Ακόμα κι αν απευθύνεται σε εσένα, μήπως προβάλλει πάνω σου τις δικές του πεποιθήσεις; Πώς σου μιλάει; Λέει τη γνώμη του απλά, παίρνοντας την ευθύνη των λόγων του ή παρεμβαίνει, προσβάλλει, θίγει, υποτιμά; Κι αν συμβαίνει το δεύτερο, μήπως η δική σου στάση και συμπεριφορά δεν ανταποκρίνεται στην ηλικία σου; Μήπως κάποιες φορές συμπεριφέρεσαι, μιλάς και πράττεις σαν μικρό ανώριμο παιδί; Μήπως θυμώνεις με το παραμικρό; Κάνεις ό,τι χειριστικό μπορεί να εφεύρει ανθρώπου νους για να σου κάνουν οι άλλοι το χατίρι; Μήπως πιστεύεις ότι πάντα έχεις δίκιο; Δεν αντέχεις πια να σε αδικούν; Ή μήπως όλους τους βλέπεις εχθρούς και δύστροπους γύρω σου; Μήπως σκέφτεσαι συχνά ότι “οι άνθρωποι είναι κομπλεξικοί, ανώριμοι και δεν μπορείς να συνεννοηθείς μαζί τους;”
Όταν βγαίνεις από τη θέση σου, όταν μπαίνεις σε λάθος ρόλους, όλα και όλοι μπερδεύονται. Και τότε ο θυμός σε κατατρώει και υποφέρεις, είτε επειδή ξεσπάς και συγκρούεσαι, είτε επειδή τον καταπίνεις αμάσητο και γεμίζεις ενοχές. Το να θυμάσαι ποιός είσαι και σε ποιόν ρόλο μπαίνεις κάθε φορά, είναι αυτογνωσία. Μόνο τότε μπορείς να βάλεις τα πράγματα σε μια τάξη και τον άλλον στη θέση του.
Η Ελένη Περινού ψυχολόγος- ψυχοθεραπεύτρια, γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Στυλίδα. Οι πρώτες της σπουδές στα ΤΕΙ Αθηνών την ώθησαν να ασχοληθεί αρχικά με την παιδαγωγική ως νηπιαγωγός, ενώ αργότερα τελειώνοντας το τμήμα ψυχολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου το ενδιαφέρον της στράφηκε στον τομέα της ψυχοθεραπείας. Το 2004 εγκαταλείπει την Αθήνα και επιλέγει να ζήσει μόνιμα στην ανατολική Κρήτη όπου και εργάζεται ως ψυχολόγος. Ξεκίνησε τη βασική της εκπαίδευση στο χώρο της ψυχανάλυσης, αλλά σύντομα άλλαξε κατεύθυνση ακολουθώντας άλλες ψυχοθεραπευτικές προσεγγίσεις. Καθοριστική στάθηκε η θεραπεία Gestalt, που σημάδεψε την πορεία της και παραμένει ως τώρα κύριος άξονας δουλειάς μέσα στη θεραπευτική σχέση. Εκτός από την ατομική ψυχοθεραπεία, τη θεραπεία ζεύγους και την οικογενειακή συμβουλευτική, έχει οργανώσει ψυχοεκπαιδευτικά σεμινάρια, ομάδες αυτογνωσίας, μουσικοθεραπείας, ψυχολογικής στήριξης ατόμων με ανίατες νόσους και ομάδες γονέων. Παράλληλα είναι μουσικός, στιχουργός και τραγουδοποιός. Μέσα από την μακρά μουσική συμπόρευση με τον συνθέτη Χρίστο Τσιαμούλη, ο οποίος μελοποίησε στίχους της, τα τραγούδια της ερμηνεύτηκαν από γνωστούς καλλιτέχνες όπως η Λιζέτα Καλημέρη, ο Μανόλης Λιδάκης, ο Δημήτρης Μπάσης, η Σοφία Παπάζογλου, η Κατερίνα Παπαδοπούλου κ.ά. Η πρώτη της συγγραφική εμφάνιση έγινε το 2001 με το Best Seller: Σαν να σε ξέρω χρόνια από τις εκδόσεις Διόπτρα. Ακολούθησε το δεύτερο μυθιστόρημα από τις ίδιες εκδόσεις: Είμαι κι εγώ σαν κι εσένα.
Οι απόψεις του εκάστοτε άρθρου, αντικατοπτρίζουν την προσωπική άποψη του συντάκτη. Προτείνουμε, ο εν δυνάμει αναγνώστης, αφενός να προβαίνει σε έλεγχο αγοράς, για την εύρεση της πιο συμφέρουσας τιμής, αφετέρου κατά την αγορά, να επισκέπτεται οποιοδήποτε βιβλιοπωλείο, ώστε να ελέγξει από μόνος του, κατά πόσο το συγκεκριμένο ανάγνωσμα, καλύπτει τις ανάγκες και τα ενδιαφέροντα του.
