Παραδείσια πουλιά στο καπέλο μου – Πόπη Παντελάκη – Ρωτά ο Άγγελος Τάσκος.

 

Πείτε μας λίγα λόγια για εσάς.

Γεννήθηκα στην Αθήνα σε μια εποχή που μπορούσες ακόμα να κάνεις όνειρα. Μεγάλωσα στο Χαϊδάρι. Οι γονείς από την Χίο. Για αυτό λατρεύω το Αιγαίο. Σπούδασα Αγγλική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών . Ως φοιτήτρια αλλά και αργότερα ,  είχα την ευκαιρία να ταξιδέψω στο εξωτερικό. Κυρίως Ευρώπη. Δίδαξα σε σχολεία Δημόσια και ιδιωτικά όπως το Αρσάκειο , στην Σχολή Αγγλικών για αξιωματικούς του Ναυτικού . Αποσπάστηκα σε διάφορες υπηρεσίες του Υπουργείου Παιδείας, όπως  στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο , στην Ελληνική Πρεσβεία στο Λονδίνο και αλλού. Ως Υδροχόος αγαπώ τις αλλαγές.

 

Σε ποιους αναγνώστες απευθύνεται η ποιητική σας συλλογή «Παραδείσια πουλιά στο καπέλο μου»;

Η πρώτη μου ποιητική συλλογή, η οποία περιέχει ποιήματα διαφορετικών χρονολογιών απευθύνεται σε όλους όσους αγαπούν την ποίηση. Βεβαίως γνωρίζουμε όλοι όσοι ασχολούμαστε ότι το κοινό είναι περιορισμένο. Η προσφορά είναι μεγάλη!! Γράφουμε πολλοί στην Ελλάδα.

 

Γιατί επιλέξατε αυτόν τον τίτλο;

Έχω έναν πίνακα της ποιήτριας –της ζωγράφου Ισμήνης Λιόση-, που απεικονίζει μια γυναίκα με ένα καπέλο όπου πάνω κάθονται δύο παραδείσια πουλιά. Πάντα ήθελα να γίνει εξώφυλλο στο βιβλίο μου. Με γοήτευε η εικόνα. Υπονοεί τα ποιήματα που έχω στο κεφάλι μου.

 

Η μεγαλύτερη επιρροή στη ζωή σας;

Δύσκολη ερώτηση Οι σπουδαίοι συγγραφείς μέσα από τα βιβλία τους  και κάποιοι δάσκαλοι ίσως. Και οι φίλοι.

 

Από τι εμπνέεστε για τη συγγραφή των ποιημάτων  σας;

Ποιός λογοτέχνης μπορεί με σιγουριά να πει από πού και πότε έρχεται η έμπνευση; Εγώ πάντως όχι. Μπορεί να είναι ένα βλέμμα, ένα τραγούδι, μία φράση , ένα γεγονός στις ειδήσεις, ένα όνειρο που είδες τη νύχτα. Από οτιδήποτε.

 

Πως ήταν η παιδική σας ηλικία;

Η παιδική μου ηλικία ήταν όμορφη. Αγαπούσα το σχολείο, ιδιαίτερα κάποιους δασκάλους ,είχα δίψα για μάθηση, φιλοπεριέργεια, αλλά ήμουν και κοινωνική με πολλές φίλες / ους και πολύ παιχνίδι στους δρόμους και τις αλάνες (  αυτοκίνητα ιδιωτικά δεν θυμάμαι τότε!!).

 

 

Γεννιέται κάποιος ποιητής;

Ναι ποιητής γεννιέσαι. Όπως κάποιος γεννιέται με ωραία φωνή που οφείλει βέβαια να καλλιεργήσει στην πορεία, έτσι και ο ποιητής οφείλει να διαβάσει τους σπουδαίους, να γράψει να πετάξει, ώστε να βελτιωθεί η γραφή του. Και από τις εμπειρίες οπωσδήποτε, ωριμάζει η γραφή.

 

Τι καθορίζει τις ζωές μας, οι επιλογές μας ή οι επιρροές;

Η πρώτη παρόρμηση είναι να πω οι επιλογές μας. Αυτές καθορίζουν τη ζωή μας. Αλλά και οι επιρροές μας είναι πολύ σημαντικές για την πορεία μας, αφού είμαστε κοινωνικά όντα και όχι μοναχικά. Οικογένεια, σύντροφοι, φίλοι, συνάδελφοι, γείτονες. Όλοι παίζουν τον ρόλο τους στη ζωή μας.

 

Τι είναι επιτυχία και τι αποτυχία για εσάς;

Επιτυχία είναι να αισθάνεσαι πληρότητα και ικανοποίηση με αυτά που κάνεις και αυτά που έχεις . Όσες περισσότερες ελλείψεις και ανάγκες νοιώθεις ότι πρέπει να καλύψεις  τόσο πιο ανικανοποίητος είσαι. Αν για παράδειγμα είσαι επιτυχημένος στο επάγγελμά σου σύμφωνα με τα κοινωνικά στάνταρτ, αλλά εσύ μέσα σου είσαι δυστυχής, τι να τα κάνεις τα υλικά αγαθά που συσσωρεύεις ;

 

Τι σας κάνει να θυμώνετε και τι να χαμογελάτε;

Θυμώνω με την αγένεια, την αδικία, την έλλειψη σεβασμού. Θυμώνω που οι πολιτικοί δεν μας υπολογίζουν, ενώ είναι υπάλληλοί μας εφόσον εμείς τους πληρώνουμε . Χαμογελάω όταν βλέπω  χαρούμενα παιδιά , όταν είμαι στην θάλασσα και γενικότερα στην φύση, με ένα έξυπνο αστείο με ένα αληθινό κομπλιμέντο. Αλήθεια θα έπρεπε να λέμε περισσότερα καλά λόγια οι άνθρωποι ο ένας στον άλλον.

 

Τι κάνει μερικά έργα να αντέχουν στον χρόνο;

Η δύναμη της γραφής, το ύφος του συγγραφέα, η πρωτοτυπία του θέματος και οι διαχρονικές αξίες που περιέχει.

 

Αγαπημένες/αγαπημένοι ποιητές, λογοτέχνες, συγγραφείς που σας έχουν επηρεάσει;

Οι σπουδαίοι λογοτέχνες βεβαίως είναι πολλοί και σίγουρα έχουμε κερδίσει πολλά διαβάζοντάς τους, αλλά πιστεύω ότι έχω επηρεαστεί από την  ποίηση του Καβάφη. Μου άρεσε ότι δεν κυνηγούσε τόσο τις ωραίες λέξεις όσο τις έννοιες. Το βάθος των νοημάτων.

 

Ποιο είναι το αγαπημένο σας βιβλίο;

Τα Άπαντα του Καβάφη.

 

Από πότε θυμάστε τον εαυτό σας να γράφει και γιατί;

Το πρώτο μου ποιηματάκι το έγραψα 12 χρονών. Αιτία η δολοφονία του Τζων Κέννεντι στο Ντάλας του Τέξας. Ήταν ένα γεγονός που είχε συγκλονίσει τον Δυτικό κόσμο τότε και την παιδική μου ψυχή.

 

Ποιο είναι το πρώτο ποίημα που θυμάστε;

Θυμάμαι ένα ποίημα αντιπολεμικό που είχα διαβάσει γύρω στα 15 μου, που μίλαγε για έναν νεκρό στρατιώτη με γυάλινα μάτια που γύρω του σφύριζαν οι σφαίρες. Μου είχε κάνει μεγάλη εντύπωση ότι με λίγες λέξεις έδινε την τρέλα του πολέμου. Νομίζω ο ποιητής ήταν ο Γιώργος Κάρτερ. Δεν είχε ομοιοκαταληξία. Ίσως ήταν η πρώτη φορά που διάβαζα ποίημα με ελεύθερο στίχο. Ως τότε έγραφα μάλλον απλοϊκά ποιηματάκια με ομοιοκαταληξία. Μετά από αυτό απελευθερώθηκα και άρχισα να γράφω χωρίς ομοιοκαταληξία.

 

Με ποιον/ποια ποιητή/ποιήτρια θα θέλατε να πίνατε ένα ποτήρι κρασί και γιατί;

Θα ήθελα να βρεθώ παρέα με την Σύλβια Πλαθ.Η σύντομη  ζωή της με εξιτάρει και θεωρώ πολύ τραγικό τον τρόπο που η ίδια έδωσε τέλος. Από την πρώτη φορά που διάβασα ποιήματα της αισθάνθηκα κάτι σαν γροθιά στο στομάχι. Νομίζω θα είχαμε πολλά ενδιαφέροντα να πούμε. Όπως την σχέση της με τον Γερμανό ναζιστή πατέρα της και τον άπιστο ΄Άγγλο  σύζυγό της, τον ποιητή Τεντ Χιουζ.

 

 

Στις μέρες μας κοιτάμε , αλλά δε βλέπουμε;

Ναι βεβαίως συμβαίνει να κοιτάμε χωρίς να βλέπουμε στην πραγματικότητα , όπως και να ακούμε αλλά να μην καταλαβαίνουμε ή να μην προλαβαίνουμε να επεξεργαστούμε τις πληροφορίες οι οποίες έρχονται με καταιγιστικούς ρυθμούς. Είναι η αλήθεια. Ζούμε σε δύσκολες εποχές. Αλλά νομίζω ότι και παλιότερα ήταν δύσκολες οι εποχές με πολέμους , εμφύλιο , ανεργία, αλλά και σήμερα είναι δύσκολα με άλλο τρόπο. Δεν ξέρω αν οι νέοι ονειρεύονται σήμερα. Νομίζω όχι.

 

Τα βήματα ή ο προορισμός έχουν τελικά αξία στη ζωή και γιατί;

Τα βήματα είναι το σημαντικό. Όπως λέει και ο Καβάφης «η Ιθάκη σου έδωσε το ωραίο  ταξίδι». Για να φτάσουμε στον προορισμό ζούμε περιπέτειες καλές ή και άσχημες, αλλά έτσι αποκτούμε την σοφία της ζωής. Όσοι την αποκτούν βέβαια.

 

Ήττες ή απώλειες φοβόμαστε τελικά εμείς οι άνθρωποι;

Ούτε τις ήττες θέλουμε, ούτε τις απώλειες. Τις γευόμαστε όμως. Αναπόφευκτο είναι αφού η ζωή δεν είναι στρωμένη με ροδοπέταλα. Αρκεί να μην μας καταβάλουν. Θα κλάψουμε, θα χτυπηθούμε και ξανά προς τη δόξα …. Δεν γίνεται αλλιώς.

 

Σε ένα σας ποίημα με τίτλο «Λέξεις», γράφετε: «…λέξεις που μαστιγώνουν τη ματαιοδοξία, παρακινούν, προκαλούν και καλπάζουν στην άβυσσο»…τι ρόλο παίζουν τελικά οι λέξεις στις ζωές μας;

Πολύ σημαντικό. Οι ιδέες και οι σκέψεις μας γίνονται λέξεις. Οι λέξεις που χρησιμοποιούμε φανερώνουν τον χαρακτήρα μας και τον εσωτερικό μας κόσμο. Αν είναι σκληρές πληγώνουμε ανθρώπους ανεπανόρθωτα. Το κάνουμε όμως. Ο λαός μας λέει ‘’ η γλώσσα κόκκαλα δεν έχει και κόκκαλα τσακίζει ‘.’ Αντίθετα με ωραίες και τρυφερές λέξεις μπορείς ακόμα και να σώσεις έναν άνθρωπο από τον χαμό. Αρκεί να τις πιστεύεις. Όχι λόγια του αέρα ‘’ Έπεα πτερόεντα’’.

 

 

Εμένα προσωπικά με συγκίνησε πολύ το ποίημά σας «Νυχτερινό»…τελικά τι ρόλο έχουν διαδραματίσει οι μνήμες στην ποιητική σας πορεία;

Οι μνήμες παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο. Βρίσκονται σε ένα χώρο εντός μας και από εκεί αντλούμε υλικό. Με συγκινεί που ένας νέος άνθρωπος στάθηκε στο Νυχτερινό αν και όταν γράφτηκε ήμουν πολύ νέα κι εγώ. Είχε δημοσιευτεί σε μία λογοτεχνική εφημερίδα θυμάμαι και μία ημέρα πήρα ένα γράμμα (το έχω ακόμα) όπου ο αποστολέας του ένας ευγενέστατος κύριος έψαξε και βρήκε την διεύθυνσή μου για να μου γράψει πόσο βαθιά τον συγκίνησε το ποίημα αυτό και μάλιστα επειδή ήταν Ελληνορουμάνος το είχε μεταφράσει με δική του πρωτοβουλία στα Ρουμάνικα και το είχε στείλει σε έναν σημαντικό ποιητή της Ρουμανίας !!!

 

Στο ποίημα σας «Ένας Θεός» …με στιγμάτισε ο στίχος σας… «Στρατόπεδα συγκέντρωσης εν καιρώ ειρήνης»….έτσι είναι οι εποχές που ζούμε;

Ε λοιπόν τώρα που το ξαναδιάβασα νομίζω ότι είναι σε κάποια σημεία προφητικό. Η λατρεία του χρήματος στην εποχή μας υπάρχει σε πολύ μεγάλο βαθμό. Άνθρωποι πατάνε επί πτωμάτων , καταστρέφουν ζωές , καίνε τα δάση , στερούν την ανάσα στα παιδιά. Έχουν στην κυριολεξία πουλήσει την ψυχή τους στον διάβολο.  ‘’ Στρατόπεδα συγκέντρωσης εν καιρώ ειρήνης ‘’ είναι η ανελευθερία που βιώνουν οι πολίτες από το κράτος. Είναι οι διάφορες μορφές βίας του κράτους προς τους πολίτες, όταν δεν τους σέβεται. Είναι πολλά. Αν σκεφτείτε ότι και αυτό το ποίημα είναι γραμμένο τουλάχιστον 20 χρόνια πριν ναι θα το έλεγα προφητικό. Γιατί οι ποιητές είναι προφήτες συχνά.

Διαβάζοντας όλους τους τίτλους των ποιημάτων σας, μου γεννήθηκε αυτόματα μέσα μου ένα καινούργιο ποίημα καθώς η κάθε λέξη των τίτλων από τα ποιήματά σας φέρει μέσα της ένα φορτίο ενέργειας συναισθημάτων που διαδέχεται το ένα το άλλο…που θέλει παιδιά με μέλλον και όχι εξουσία με φόβους…τι θα θέλατε να λέγατε στη νέα γενιά;

Πολύ μου άρεσε αυτό που λέτε για τους τίτλους των ποιημάτων μου. Το έχω νιώσει και εγώ σε βιβλίο άλλου ποιητή. Δεν μου αρέσουν να δίνω συμβουλές γενικά. Αν έπρεπε όμως να δώσω μια θα έλεγα. Να είναι ο εαυτός τους. Είναι μοναδικός.

 

Οι Έλληνες στις μέρες μας απαξιώνουμε τελικά την ποίηση;

Δεν ξέρω αν απαξιώνουν την ποίηση  οι Έλληνες. Είμαστε χώρα ποιητών.  Γράφουμε πολλοί. Μην ξεχνάμε ότι ο μεγαλύτερος ποιητής όλων των εποχών, ο  Όμηρος είναι Έλληνας. Με την τεχνολογία ίσως κινδυνεύει το βιβλίο και ειδικά η Ποίηση. Αλλά θέλω να πιστεύω ότι κάποιοι θα συνεχίσουν και να γράφουν και να διαβάζουν κάποιοι άλλοι. Είναι στο κύτταρό μας.

 

Μιλήστε μας για αυτή την όμορφη εμπειρία να έχουν μελοποιηθεί σε τραγούδια στίχοι σας;

Με την στιχουργική ασχολήθηκα σε μεγάλη ηλικία. Έκανα κάποια σεμινάρια για να μάθω ας πούμε να μετράω. Ειδικά όταν μελοποιήθηκαν οι πρώτοι μου στίχοι ΄’ είναι μια φλύαρη σιωπή ‘’ από τον συνθέτη Τάσο Ιωαννίδη ενθουσιάστηκα. Ήταν σαν ιεροτελεστία η πρώτη φορά !!! Είναι βέβαια μια συνεργασία πολλών δημιουργών αντίθετα από την ποίηση που είναι πιο ιδιωτική. Αν ευτυχήσουν οι στίχοι σου να πέσουν σε καλά χέρια είναι ευτύχημα. Όντως πολύ όμορφη εμπειρία και απευθύνεσαι σε πολλούς ανθρώπους.

 

Οι στίχοι έχουν στόχους;

Οι στίχοι έχουν στόχους βεβαίως. Από την απλή ψυχαγωγία, αρκεί να μην είναι ευτελής , έως τον προβληματισμό. Να μας κάνει να σκεφτούμε, να στείλει μηνύματα. Με τα τραγούδια δακρύζουμε , ερωτευόμαστε , αναπολούμε στιγμές…

 

Εάν στο δισάκι σας μπορούσατε να χωρέσετε μονάχα τρεις αξίες , ποιες θα ήταν αυτές για εσάς;

Οι αξίες θα ήταν Αξιοπρέπεια , Δικαιοσύνη , Ελευθερία .

 

Πόπη Παντελάκη

Η Πόπη Παντελάκη γεννήθηκε στην Αθήνα από γονείς Χιακής καταγωγής. Σπούδασε Αγγλική φιλολογία στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο. Εργάστηκε σε Δημόσια και Ιδιωτικά σχολεία. Ασχολήθηκε με την ποίηση και τη στιχουργική. Ποιήματά της έχουν δημοσιευθεί σε λογοτεχνικά περιοδικά, ανθολογίες και εφημερίδες. Διακρίθηκε σε ποιητικούς διαγωνισμούς και έλαβε πρώτα βραβεία για τα ποιήματά: “Τρελός ή αναρχικός” από την Ένωση Ελλήνων και “Ο κήπος με τα όνειρα” από την Εταιρεία Γραμμάτων και Τεχνών. Γράφει στίχους που έχουν μελοποιηθεί και ειναι στο youtube.Η συλλογή ποιημάτων “Παραδείσια πουλιά στο καπέλο μου” είναι η πρώτη που κυκλοφορεί.

 

                                                               

 

 

Οι απόψεις του εκάστοτε άρθρου, αντικατοπτρίζουν την προσωπική άποψη του συντάκτη. Προτείνουμε, ο εν δυνάμει αναγνώστης, αφενός να προβαίνει σε έλεγχο αγοράς, για την εύρεση της πιο συμφέρουσας τιμής, αφετέρου κατά  την αγορά, να επισκέπτεται  οποιοδήποτε βιβλιοπωλείο, ώστε να ελέγξει από μόνος του, κατά πόσο το συγκεκριμένο ανάγνωσμα, καλύπτει τις ανάγκες και τα ενδιαφέροντα του.