Μην με ξυπνάς από τη 13:15!! – Γράφει η Δρ.Παιδαγωγικής Δημοτικής Εκπαίδευσης και καθηγήτρια Γαλλικών Βασιλεία Ζαχάρη .
Μην με ξυπνάς από τη 13:15!!
Μην με ξυπνάς από τη 13:15!! Και ας έχει φέξει. Άσε με ακόμα να μείνω στον ονειρόκοσμο των παιδιών. Έχω ακόμα μέχρι τη 13:15. Εκείνη την ώρα θα χτυπήσει το κουδούνι για να ξεχυθούν οι μαθητές και οι μαθήτριες στις αγκαλιές των γονιών, των γιαγιάδων και παππούδων τους. Εκείνη την ώρα οι μαθητές θα γίνουν οι πρωταγωνιστές της ημέρας και θα διηγηθούν τα κατορθώματά τους με περισσή περηφάνια. Σίγουρα, θα κρύψουν το μάλωμα της δασκάλας, τη ζαβολιά και ίσως την αφηρημάδα τους. Δεν πειράζει, όμως, γιατί θα είναι για λίγο οι ήρωες της ιστορίας τους, ενώ τα μάτια των γονιών τους θα λάμπουν με χαρά.
Πάει και αυτή η μέρα. Μια μέρα με φωνές και πιο δυνατές φωνές για γέλια και πειράγματα. Μια ηλιόλουστη μέρα μέσα και έξω από τις τάξεις. Μια ηλιόλουστη μέρα μέσα μας. Ήταν μια από εκείνες τις ημέρες που η διαπραγματευτική μου ικανότητα βελτιωνόταν και ανακάλυπτε νέους τρόπους για να πείσει την περίεργη διάθεση των μαθητών: «Γιατί κυρία να κάνουμε αυτό το θέμα; Γιατί να μας βάλετε το τεστ; Γιατί να κάτσουμε σε ομάδες; Γιατί να μη βγούμε έξω στο προαύλιο; Γιατί να κάνουμε μάθημα;» Ένα ¨γιατί¨ ..ακουγόταν ξανά και ξανά μέσα στο κεφάλι μου. Απορούσα όμως γιατί το άκουγα. Από τη μια, οι μαθητές μου ήθελα να έχουν απορίες, αλλά από την άλλη αντιδρούσα σε αυτό το γιατί. Δεν είναι ότι δεν ήθελα να θέτουν ερωτήματα, αλλά δεν ήθελα να εστιάζονται μόνο στον τρόπο που θα γίνει το μάθημα, αλλά στην ουσία του μαθήματος. Ήθελα να αφεθούν και να αγκαλιάσουν τη γνώση και να ζυμωθούν μέσα από αυτή. Να εκτεθούν με την υπέροχη αθωότητα τους στο νέο ερέθισμα για να λάβουν το μήνυμα, που ίσως θα τους δημιουργήσει και άλλα ερωτήματα, τα οποία και αυτά με τη σειρά τους, θα τους οδηγήσουν σε νέες ερωτοαπαντήσεις. Ερωτήσεις που θα βρίσκουν απαντήσεις μέσα από το δικό μου το μάθημα των γαλλικών, αλλά και τα υπόλοιπα μαθήματα, όπως τα μαθηματικά, τη γλώσσα, την ιστορία, τη γυμναστική, τη φυσική αλλά και απαντήσεις που θα βρίσκουν τις ερωτήσεις τους μέσα από τη γνώση των γνωστικών αντικειμένων που δίνει δύναμη και ελπίδα.
Πάει και αυτή η μέρα. Ήταν μια από εκείνες τις ημέρες που ο διάλογος είχε δώσει τη θέση στον αντίλογο. Φώναζαν τόσο δυνατά τα επιχειρήματα του αντιλόγου που και ο ίδιος ο αντίλογος δεν άκουγε τον εαυτό του. Δεν είχε ούτε κοριτσίστικη ούτε αγορίστικη φωνή. Ήταν μια οχλαγωγία. Ακουγόντουσαν, όπως όταν οι μέλισσες βουίζουν δυνατά όλες μαζί για να σημάνουν τον κίνδυνο και να προφυλαχθούν. Πραγματικά, ήταν πολύ κουραστικό και επίπονο για εμένα που ήθελα να ακούσω, αλλά τι να ακούσω, ποιόν να ακούσω, πώς να ακούσω και γιατί να ακούσω. Η ηρεμία και η αρμονία της τάξης ήρθαν μέσα από την άρνησή μου να συμμετέχω στην επίλυση του προβλήματος μέσα από αυτή την ένταση και οχλαγωγία. Ήρθε μέσα από την επίμονη προσπάθειά μου να αποκαταστήσω την αξία του διαλόγου. Τελικά, το μάθημα μπορεί να καθυστέρησε λίγο, αλλά το σημαντικότερο δώρο της ημέρας ήταν το ότι έμαθαν πώς να μαθαίνουν. Έστω και για λίγο. Ίσως, χρειαστεί επανάληψη το συγκεκριμένο μάθημα λίαν συντόμως…
Μα δεν έχω τώρα πολύ χρόνο για την επανάληψη. Πρέπει πρώτα να γίνουν οι εσωτερικές διεργασίες των μαθητών και να αναμετρηθούν με τον εαυτό τους και όταν βρεθεί ευκαιρία, θα τα συζητήσουμε όλα ξανά. Λίγα λεπτά έμειναν μόνο από το επίμονο ντριν ντριν και ήδη οι μαθητές έχουν βάλει τις τσάντες τους στον ώμο για να γίνουν οι ήρωες της ιστορίας τους. …Αύριο πάλι θα συνεχίσω από εκεί που έμεινα. Όσο για εμένα …θα περιμένω όλους αυτούς τους μικρούς και μικρές ήρωες και ηρωίδες μου, πάλι αύριο ξανά με χαμόγελο και περισσή δίψα για επικοινωνία!
Η Βασιλεία Ζαχάρη, είναι Διδάκτωρ Παιδαγωγικής Δημοτικής Εκπαίδευσης και καθηγήτρια Γαλλικών σε δημοτικά σχολεία. Γράφει σε αυτό το «ημερολόγιο» σκέψεις και συναισθήματα με τους δικούς της πρωταγωνιστές και πρωταγωνίστριες….τους μαθητές και τις μαθήτριές της.
