Μαριάννα Καραβά – “Το καραφλό βουνό” – Εκδόσεις Όστρια – Γράφει ο Μπουζάρας Δημήτρης.

Το καραφλό βουνό.

Η λέξη παραμύθι, συνδέεται με το ρήμα παραμυθούμαι, που σημαίνει, δίνω θάρρος, προτρέπω, παρηγορώ, συμβουλεύω, ανακουφίζω, υποστηρίζω.  Στο παραμύθι, τα πάντα μπορούν να συμβούν, τίποτα δεν είναι αδύνατο,όλα έχουν ζωή,φωνή,σχέση. Κύριος σκοπός του είναι η ψυχαγωγία ή η νουθεσία, κύριος σκοπός του, είναι να δείξει στα παιδιά, τη ζωή.

Η αξία του παραμυθιού, ωστόσο, δεν περιορίζεται μόνο στην τέρψη, αφού τα οφέλη από την ανάγνωση και την αξιοποίηση του είναι πολλά  για το παιδί. Διαβάζοντας το παιδί, μαθαίνει να εξερευνά, να κατανοεί γρηγορότερα και σε βάθος,τόσο τον εαυτό του όσο και τον κόσμο γύρω του, να σκέφτεται, να αναζητά μόνο του λύσεις, να αναγνωρίζει και να αποδέχεται, τα συναισθήματά του.

Το  παραμύθι, ταξιδεύει πλάι πλάι με τον άνθρωπο, από την εποχή, που ζούσε σε σπηλιές και έκανε τις πρώτες του απόπειρες να εξηγήσει το κόσμο γύρω του. Πέρασε από στόμα σε στόμα μαζί του εποχές, αλλαγές, σύνορα και άλλαξε, ως άλλος ποταμός που δέχεται νέο υλικό από τους παραποτάμους του.

Μεταμόρφωσε και εξέλιξε τους ήρωες του, άφησε πίσω του το διδακτισμό, αλλάζοντας το ύφος, την μορφή και το περιεχόμενο. Πλέον, καλλιεργεί τον προβληματισμό πάνω σε σύγχρονα ζητήματα με κοινό όμως παρονομαστή, το χιούμορ. Άλλαξε πολύ, όπως άλλωστε και εμείς, ωστόσο, υπάρχει κάτι σε όλη του την πορεία το οποίο ένειμε σταθερό και αυτό, είναι η αλήθεια του.

Η αλήθεια για τον κόσμο, τους ανθρώπους, τη ζωή. Μια αλήθεια, που κρύβεται έντεχνα και εμείς  θα πρέπει να την ανακαλύψουμε. Οι χαρακτήρες, είναι πλέον διαμορφωμένοι αναλόγως με τα ενδιαφέροντα του παιδιού και με αυτό τον τρόπο, ο μικρός αναγνώστης ταυτίζεται με τον ήρωα, μέσω του οποίου, γίνονται κατανοητά τα μηνύματα που θέλει να περάσει ο εκάστοτε συγγραφέας.

Έχει αποδειχθεί επιστημονικά ότι η αφήγηση ενός παραμυθιού ή μιας ιστορίας, δε λειτουργεί μόνο σε ψυχαγωγικό πλαίσιο, αλλά και σε θεραπευτικό. Μπορεί να διατηρήσει το ενδιαφέρον ενός παιδιού, να το διασκεδάσει και να κεντρίσει την περιέργεια του, να το εκπαιδεύσει όχι μόνο σε ότι αφορά την επίτευξη των στόχων του εκπαιδευτικού προγράμματος  αλλά επίσης  σε κοινωνικό και συναισθηματικό επίπεδο.

Το παραμύθι, είναι το μοναδικό λογοτεχνικό είδος που εμφανίζει μια οικουμενικότητα καθώς απαντά σε όλους του λαούς και αυτο αποδεικνύεται και απο τις πολλές παραλλαγές γνωστών παραμυθιών π.χ. Κοκκινοσκουφίτσα.

Σε ένα κόσμο λοιπόν εικόνας και απομόνωσης, το βιβλίο, μπορεί κάλλιστα να προσφέρει μια μικρή παύση, μια ευκαιρία για συνάντηση με εμάς και  το παιδί μας. Μπορεί εύκολα να μεταμορφωθεί από καθρέπτη σε παράθυρο, να προβληματίσει όπως το συγκεκριμένο, το οποίο εγείρει πλήθος θεμάτων που μπορούν να αποτελέσουν τη βάση για μια εποικοδομητική συζήτηση με το παιδί.

“Το καραφλό βουνό”, είναι μια ευρηματική ιστορία με έξοχο αφηγηματικό ρυθμό και ευαισθησία για ένα  κοινωνικό θέμα, δοσμένη, από μια άλλη οπτική γωνία. Οι ήρωες, πρωταγωνιστές και δευτεραγωνιστές, είναι ένας γυμνοσάλιαγκας, ένας βάτραχος, μια αντιλόπη, γύρω τους, ποτάμια, φυτά και δέντρα.

Τα ζώα, δείχνουν άμεσα το ενδιαφέρον τους για τη φύση, διότι κατανοούν, πως όλα όσα χάθηκαν είχαν ζωή και όχι μόνο είχαν, αλλά χάριζαν ζωή και σε όσους ήταν δίπλα τους. Μια ζωή, η οποία ήταν εκτός εμβελείας της ματιάς των ανθρώπων λόγω υπέρμετρης ματαιοδοξίας, υπερβολικής εγωπαθείας και λανθασμένης αντίληψης αξιών.

Η χρήση των ζώων, αφενός αποκαλύπτει τις  ανθρώπινες αρετές στα παιδιά -τις οποίες μεταφέρουν τα ζώα πρωταγωνιστές-, αφετέρου,  δημιουργεί μια πιο άμεση  προσέγγιση στην παιδική ψυχοσύνθεση, την αντιληπτική τους ικανότητα, τα ενδιαφέροντα και τις ανάγκες τους. Έτσι, ο μικρός αναγνώστης εισέρχεται με μεγαλύτερη ευκολία στο κείμενο και γίνεται αβίαστα κοινωνός των μηνυμάτων.

Το καραφλό βουνό, είναι μια ιστορία, η οποία, δημιουργεί έκρηξη συναισθημάτων. Είναι ένας καμβάς, που αρχίζει να χρωματίζεται μετά το πέρας της ανάγνωσης λόγω του πλήθους των θεμάτων που αναδύονται και το καθιστούν αφορμή  περεταίρω ερευνάς, διασκέδασης και γνώσης.

Ο τύπος καλός και κακός – άνθρωποι υπεύθυνοι για  την πυρκαγιά, ζώα που  δημιουργήσαν τις προϋποθέσεις για την επαναφορά των πραγμάτων στην προτέρα κατάσταση – είναι ένας παράγοντας του παραμυθιού  καίριας σημασίας διότι κατευθύνει σωστά, τον ψυχισμό του  παιδιού. Δημιουργείται η ανάγκη στο παιδί να αναρωτηθεί «Μήπως, να γίνω και εγώ καλός;  ‘Αραγε, σε ποιο να μοιάσω;»

Το στοιχείο λοιπόν του καλού και τoυ κακού, η χρήση των ζώων, η ευαισθησία μέσα από την οποία παρουσιάζεται το θέμα, οι προβληματισμοί που εγείρει, το πλήθος των δραστηριοτήτων που μπορούν να δημιουργηθούν και να εκτελεστούν μετά  το πέρας της ανάγνωσης, το καθιστούν ένα εργαλείο, τόσο για ένα γονέα που αναζητά ποιοτικό χρόνο με το παιδί του, αλλά και του κάθε εκπαιδευτικού, μιας και μπορεί να χρησιμοποιηθεί για πλήθος δραστηριοτήτων τόσο εντός της αίθουσας, όσο και εκτός.

Το καραφλό βουνό, είναι ένα βιβλίο που σε κάνει καλύτερο άνθρωπο, σου παρουσιάζει την ομορφιά και τη μαγεία της φύσης, με λυρισμό και ρεαλισμό, μια ιδανική ευκαιρία  για βιωματική εκπαίδευση, ουσιαστική γνώση και πολύ παιχνίδι. Ότι ακριβώς χρειάζονται τα παιδιά. Το βιβλίο, πάει λίγο παραπέρα, δε μιλά μόνο για το πέρασμα μας από τη ζωή αυτή αλλά και για το αποτύπωμα που θα πρέπει να αφήσουμε μετά αυτό  το πέρασμα, τονίζοντας με αυτό τον τρόπο, τη σύνδεση κάθε έμβιου όντος σε αυτό τον πλανήτη.

Ένας γυμνοσάλιαγκας λοιπόν, ένα μικρό και ταπεινό μαλάκιο, ένας ψίθυρος στη βουή του κόσμου, ο οποίος όμως, είναι ικανός, να ανάψει μια μικρή φλόγα τόσο δυνατή, που μπορεί να φωτίσει όλο την πλάση. Μας αποδεικνύει, πως ακόμη και ένας ψίθυρος είναι ικανός να ακουστεί στα πέρατα της γης, εάν παλεύει με σύμμαχο την αγάπη  και κουβάλα την αλήθεια. Ένα βιβλίο, επίκαιρο πάντα.

Η  πρώτη προσπάθεια της Μαριάννας, ανέβασε τον πήχη των προσδοκιών μας αναδεικνύοντας -εκτός των άλλων-  τη συγγραφική της δεξιότητα.

Να αφηγείστε στα παιδιά σας παραμύθια, η αφήγηση παραμυθιών είναι μια αμοιβαία διαδικασία που δεν έχει επίκεντρο το παιδί, αλλά εσάς, μαζί με το παιδί.

Οι απόψεις του εκάστοτε άρθρου, αντικατοπτρίζουν την προσωπική άποψη του συντάκτη. Προτείνουμε, ο εν δυνάμει αναγνώστης, αφενός να προβαίνει σε έλεγχο αγοράς, για την εύρεση της πιο συμφέρουσας τιμής, αφετέρου κατά  την αγορά, να επισκέπτεται  οποιοδήποτε βιβλιοπωλείο, ώστε να ελέγξει από μόνος του, κατά πόσο το συγκεκριμένο ανάγνωσμα, καλύπτει τις ανάγκες και τα ενδιαφέροντα του.

Πηγή:Bookia,gr