Έστω για λίγο παιδί… – Βιωματικό χρονογράφημα του Δημήτρη Περιβολαράκη.
Ένα πέπλο ασφάλειας και αθωότητας κυριαρχούσε στις σχέσεις των ανθρώπων στο χωριό μας, τις Κουκουβάουνες, στη σημερινή Μεταμόρφωση, στις αρχές του ’70.
Όλα ήταν πιο απλά, πιο αγνά, πιο ανθρώπινα.
Κι αν δεν ήταν τέτοια, τουλάχιστον έτσι έδειχναν στα παιδικά μας μάτια. Αυτή η ατμόσφαιρα κυριαρχούσε στην παιδική μας ψυχή.
Μόλις καταλάβαιναν τίνος παιδί ήσουν, οι πόρτες άνοιγαν αμέσως, κι όλα γίνονταν ήσυχα, απλά, εύκολα.
Ο ένας στήριζε τον άλλο στα δύσκολα και χαίρονταν όλοι στις χαρές των άλλων.
Εξ ου τα μεγάλα γλέντια και τα πανηγύρια, τα πένθη και οι μεγάλες λύπες.
Όταν περνούσε ένα παιδί στο Πανεπιστήμιο, όλοι χαίρονταν! Η χαρα ήταν μεγάλη!!!
Μεσημέρι ήταν, όταν πήγα στο φούρνο του Δήμα για ψωμί, και όλοι φιλούσαν την Ελευθερία, την κόρη του φούρναρη και χαίρονταν μαζί της την επιτυχία της.
Έκλαιγαν από χαρά ο παππούς της, η μάνα της, ο πατέρας της, μαζί τους δάκρυζαν από συγκίνηση και χαίρονταν όλοι οι πελάτες χαίρονταν και δάκρυζε όλο το χωριό.
Το ίδιο κι όταν πέρασε κι ο Σταμάτης ο Σκούρτης’χάρηκε όλη η οδός Γκινοσάτη’ χάρηκε
όλο το χωριό!!!
Ωστόσο το χωριό είχε και τις μικρότητες του, τα κουτσομπολιά του, τα δυσάρεστά του. Να μην κρυβόμαστε!
Ωστόσο τη ζεστασιά, την ανθρωπιά, το πέπλο της αθωότητας και της ασφάλειας που νιώθαμε εμείς οι μικροί, οι μικρότητες και οι αντιζηλίες δεν το τραυμάτιζαν.
Ακόμη ανάμεσα στους παλιούς κατοίκους, που ζούμε εδώ πολλές δεκαετίες, υπάρχει το δέσιμο κι ο σεβασμός των ανθρώπων του χωριού παρά τις όποιες διαφορές μας,τις οποίες αντιπαλότητες.
Καθώς περπατούσα χθες στην οδό Γκινοσάτη ,κατάμεστη από κόσμο, κρατώντας με τα χέρια μου τα δύο επταετή ανηψάκια μου,ένιωσα τη νοσταλγία των παιδικών χρόνων, τη ζεστασιά και την αθωότητα του παλιού χωριού να με κατακλύζουν
Καθώς προσκυνούσαμε την παλιά εικόνα της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος ,ένιωσα το βλέμμα και την ανάσα των γονιών μου επάνω μου’την ανάσα και τη χαμένη ατμόσφαιρα όλου του παλιού χωριού…
Ένιωσα να γίνομαι -έστω για λίγο-και πάλι παιδί…
Οι απόψεις του εκάστοτε άρθρου, αντικατοπτρίζουν την προσωπική άποψη του συντάκτη. Προτείνουμε, ο εν δυνάμει αναγνώστης, αφενός να προβαίνει σε έλεγχο αγοράς, για την εύρεση της πιο συμφέρουσας τιμής, αφετέρου κατά την αγορά, να επισκέπτεται οποιοδήποτε βιβλιοπωλείο, ώστε να ελέγξει από μόνος του, κατά πόσο το συγκεκριμένο ανάγνωσμα, καλύπτει τις ανάγκες και τα ενδιαφέροντα του.