Η προσμονή – Βιωματικό χρονογράφημα του Δημήτρη Περιβολαράκη.

Η προσμονή

Βιωματικό χρονογράφημα του Δημήτρη Περιβολαράκη.

Η προσμονή

Στο χωριό μας, τις παλιές Κουκουβάουνες, τη σημερινή  Μεταμόρφωση, τη δεκαετία του ’70 ανάμικτα συναισθήματα προσμονής, χαράς και λύπης αναδύονταν στις παιδικές μας ψυχές, περιμένοντας τις διακοπές της Μεγάλης Εβδομάδας και της Διακαινησίμου.

Οι γυναίκες της οικογένειάς μας  είχαν αρχίσει από την αρχή της Σαρακοστής τη νηστεία και μάλιστα αλάδωτη.

Κι εμείς τα παιδιά, ο αδελφός μου κι εγώ, νηστεύαμε κάθε Τετάρτη και Παρασκευή κι  όλο το δεκαπενθήμερο πριν το Μεγάλο Σάββατο.

Από μέρες άρχιζαν οι καθαριότητες στο σπίτι, τα λαμπριάτικα  ασβεστώματα. Το Σάββατο του Λάζαρου έπρεπε όλα να είναι όλα  κατάλευκα, πάναγνα, λαμπερά, να υποδεχθούν τον Λάζαρο και  τα θαύματα των Αγίων Ημερών.

Το ασβεστώματα και η λάμψη τους είναι μία αντανάκλαση της ψυχής  των ανθρώπων της εποχής εκείνης,που περίμεναν πώς και πώς να μνημονεύσουν  και  να κλάψουν τους ανθρώπους τους, που έφυγαν από τη ζωή,αλλά και να χαρούν την Ανάσταση και την ελπίδα Ζωής που αυτή δωρίζει στη φύση ολάκερη ,και βέβαια στην ανθρωπότητα.

Κι  εμείς, τα παιδιά, το Σάββατο του Λάζαρου το απόγευμα, στην αλάνα αρχίζαμε το ανελέητο κυνήγι της μπάλας, νιώθοντας πως αυτό το παιχνίδι ήταν το μεγάλο πασχαλιάτικο δώρο  που μας χάριζε η ζωή και που δε θα τελείωνε ποτέ’μα ποτέ!!!

Περιμέναμε βέβαια και τη λαμπάδα, τα δώρα των νονών, συνήθως άσπρα παπούτσια, και ίσως κάποια καινούρια γιορτινά ρούχα, για να συμπληρώσουν την ευτυχία μας.

Κάποιες φορές αυτά έρχονταν, κάποιες όχι.

Εμείς, καθώς περνούσαν οι μέρες, καθώς περνούν  τα χρόνια μείναμε, μένουμε με την προσδοκία και την προσμονή των  Αγίων  Ημερών  και των δώρων που έφερναν,φέρνουν και θα φέρνουν στη ζωή μας.

Προσμένουμε να καθαρίσουμε τη ψυχή μας, να κλάψουμε τους αγαπημένους μας που έφυγαν, και να αγαπήσουμε τη ζωή, τους ανθρώπους, εχθρούς και φίλους,αλλά και τους εαυτούς μας, μέσα από το πέρασμα από τη λύπη στη χαρά,από τον  θάνατο στη ζωή.

Προσμένουμε να ξαναβρούμε τη χαμένη  παιδική μας  αγνότητα που μόνο αυτές οι  Άγιες Ημέρες  μας χαρίζουν,τη παιδική αγνότητα που έχουμε χάσει εδώ και έτη πολλά και τόσο έχουμε ανάγκη.

Ανάμεσά μας αυτές τις μέρες θα τριγυρίζουν και οι παλαιοί, παππούδες, γιαγιάδες, γονείς, άλλοι συγγενείς και  φίλοι, σκυθρωποί ,αόρατοι μα  υπαρκτοί, προσμένοντας να συναντήσουν στη  ματιά μας, στη ψυχή μας,στη μνήμη μας τη δική τους Ανάσταση.

Τη δική τους πανηγυρική Ανάσταση με ασβέστη και δάφνες, με χαρές και με δάκρυα.Προσδοκούν να φέρουμε μαζί μας στη ψυχή πολύτιμα δώρα για το μέλλον,την ειρήνη,τη δικαιοσύνη,την αγάπη ,που τόσο μεγάλη ανάγκη έχει  η ανθρωπότητα εις τους αιώνας των αιώνων.

Οι απόψεις του εκάστοτε άρθρου, αντικατοπτρίζουν την προσωπική άποψη του συντάκτη. Προτείνουμε, ο εν δυνάμει αναγνώστης, αφενός να προβαίνει σε έλεγχο αγοράς, για την εύρεση της πιο συμφέρουσας τιμής, αφετέρου κατά  την αγορά, να επισκέπτεται  οποιοδήποτε βιβλιοπωλείο, ώστε να ελέγξει από μόνος του, κατά πόσο το συγκεκριμένο ανάγνωσμα, καλύπτει τις ανάγκες και τα ενδιαφέροντα του.