Ενεργοί Πολίτες με Όραμα και Λογισμό, 51 χρ. Κατοχής – (Στους Μαθητές μου, που Ονειρεύονται και δεν Βολεύονται) – 25η Μαρτίου 1821 -Γράφει ο Αδάμος Α. Μουζουρής.
Ενεργοί Πολίτες με Όραμα και Λογισμό, 51 χρ. Κατοχής.
(Στους Μαθητές μου, που Ονειρεύονται και δεν Βολεύονται)
Ψηφῖδες Ἱστορίας «κτῆμα τε ἐς αἰεί»
Παλιγγενεσία Κύπρος – Μαγνησία
«….η Κύπρος ανήκει στο σύνολο που πρέπει να νοείται Ελλάς. ….» (Ιωάννης Καποδίστριας στη Διάσκεψη των Πρεσβευτών στον Πόρο (24 Σεπτεμβρίου 1828).
Αγαπημένε μου Αναγνώστη, η Επανάσταση του 1821 για τους Έλληνες της Κύπρου ήταν άγγελμα – σάλπισμα που ξεπηδούσε από τις ρίζες της δικής τους ύπαρξης, από βαθιά, πολύ βαθιά από εκεί που αντλούσε τους χυμούς της η συνείδηση του εθνισμού τους. Μετά την 9η Ιουλίου 1821 πολλοί Κύπριοι και ειδικά όσοι είχαν μυηθεί στην Φιλική Εταιρεία, κατέφυγαν στην Επαναστατημένη Ελλάδα.
Ο Ιωάννης Σταυριανού Σταυριανός (1804 – 1887), πολέμησε μαζί με τον Γεώργιο Καραϊσκάκη στο Φάληρο. Στην «Πραγματεία των περιπετειών του βίου μου», μας δίνει πληροφορίες για τις επιχειρήσεις στην Αττική από τον Αύγουστο του 1826 μέχρι το Μάϊο του 1827. Περιγράφει τη μάχη στον Ανάλατο και στέκει ιδιαίτερα στο γεγονός του θανάτου (δολοφονία) του Καραϊσκάκη (23 Απριλίου 1827).
Αναφέρει χαρακτηριστικά: «Ο Καραϊσκος, άμα διέταξεν τον υπασπιστήν του να καταδιώξη τους δύο ιππείς, έστρεψεν οπίσω απομακρυνθείς της μάνδρας ικανόν διάστημα. Τότε είδομεν εκπυρσοκρότησιν όπλου από τον ημέτερον στρατόν και ευθύς ο πυροβολήσας ανεμείχθη εις τον στρατόν. ….. Ο Καραϊσκος, άμα κτυπηθείς, είπεν: “Κλάστε μου τον μπούτζον”. Τούτο το ήκουσαν πολλοί, εκ τούτων ίσως ουδείς υπάρχει».
Οι Κύπριοι Αγωνιστές: Χριστόδουλος Κοκκινόφτας από την Τσάδα Πάφου, Ιωάννης Κύπριος, Λοχαγός Φάλαγγας, Καπετάν Ιωάννης Κύπριος, Μιχαήλ Αντωνίου Κύπριος, Παντελής Γεωργίου Ορφανός, Γιάννης Πασαπόρτης, από την Κοίλη Πάφου, θυσιάστηκαν μαζί με τους άλλους υπερασπιστές του Μεσολογγίου (1822 -1826).
Έγγραφα του Εκτελεστικού, του Βουλευτικού και της Προσωρινής Διοίκησης Ελλάδος, όπως και τα απομνημονεύ-ματα των Αγωνιστών του 1821, μαρτυρούν την παρουσία των Κυπρίων σε περιοχές της Πελοποννήσου, των Νησιών και της Στερεάς.
Αγαπημένε μου Αναγνώστη, στις διαχρονικές «Σχέσεις Μαγνησίας και Κύπρου», που έχουν την απαρχή τους στη μυθική Αργοναυτική εκστρατείας του Ιάσονα, ξεχωριστή θέση κατέχει ο Μεγάλος Ξεσηκωμός του Γένους (1821).
Α΄ Ψηφίδα Ιωάννης Καρατζάς
Μαζί με τον Εθνεγέρτη Ρήγα Βελεστινλή (24 Ιουνίου 1798), μαρτύρησε και ο Κύπριος λόγιος Ιωάννης Καρατζάς. «… εκχέεται το γενναίον ελληνικόν αίμα από τας φλέβας των και ίπταται η μακαρία ψυχή των δια να συγκατοικήσει με όλων των υπέρ ελευθερίας αποθανόντων τας αοιδίμους ψυχάς» θρηνεί τους οκτώ Γραικούς ο Αδαμάντιος Κοραής. Τον Ρήγα και τους εφτά Συντρόφους του: Ευστράτιος Αργέντης και Αντώνιος Κορωνιός από την Χίο, Παναγιώτης και Ιωάννης Εμμανουήλ, αδερφοί από την Καστοριά, Θεοχάρης Τουρούντζιας από τη Σιάτιστα, Δημήτριος Νικολίδης από τα Γιάννενα και Ιωάννης Καρατζάς από την Λευκωσία. Ο πρώτος Κύπριος που μαρτύ-ρησε στον Αγώνα για την Απελευθέρωση του Γένους,
Ο Ιωάννης Καρατζάς γεννήθηκε στη Λευκωσία το 1767. Δεν είναι γνωστό πότε έφυγε από την Κύπρο που πήγε και τι έκανε; Το 1790 παρουσιάζεται στο ιστορικό προσκήνιο και είναι στην Πέστη. Μας είναι γνωστός ως φοιτητής της ιατρικής στη Βιέννη, ως Νεωκόρος, «Γενικός επιμελητής», Εκκλησάρης στον Ιερό Ναό της Κοιμήσεως στην Πέστη. Ο Χριστόφορος Περραιβός στα «Πολεμικά Απομνημονεύματα» (σελ. 17), κατά-γράφοντας τα ονόματα των Συντρόφων του Ρήγα, ονοματίζει τον Ιωάννη Καρατζά «Κανδηλανάπτην». Ο «Κανδηλανάφτης» μοιάζει με τους δικούς μας τοπικούς Αγίους, που λίγοι τους γνωρίζουν αλλά εμείς τους τιμάμε πιότερο!
Μέσα στο κλίμα του Διαφωτισμού που υπηρετεί και ο ίδιος, ασχολείται με εκδόσεις έργων σχετικών με τους Αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους. Όπως είναι και η επανέκδοση του «Κέβητος Θηβαίου Πίναξ» (1792). Πρωτοεκδόθηκε τέλη του 15ου αιώνα. Ο «Πίναξ» εμφορείται από αρχές και αξίες παιδα-γωγικού χαρακτήρα, παρουσιάζοντας αλληγορικά τους διάφο-ρους δρόμους της ζωής. Ειδικά το «μονοπάτι – δίστρατο της Αρετής και της Κακίας», Το δίλημμα που είχε και ο Ηρακλής. Διαχρονικό δίλημμα ο εύκολος δρόμος της Κακίας ή ο δύσκολος της Αρετής; Αγήρατη περηφάνια και αξιοπρέπεια δίνει ο δύσκολος!
Η επιλογή για επανέκδοση του «Κέβητος Θηβαίου Πίναξ» εντάσσεται στο πλαίσιο της πνευματικής – αναγεννησιακής του ανησυχίας του Ιωάννη Καρατζά. Όπως και η φιλία και συνερ-γασία του με τον Γιαννιώτη Αθανάσιο Ψαλλίδα. Τον Μέγα Δάσκαλο και ένθερμο αγωνιστή της αφύπνισης με την πνευμα-τική ανάταση για την απελευθέρωση του Γένους.
στοχασθήτε τίνων απόγονοι είσθε και πως καταστάθητε,
εις τι αθλίαν κατάστασιν αμαθείας και βαρβαρότητος ήλθετε.
(Αθανάσιος Ψαλίδας)
Μετά την σύλληψη του Εθνεγέρτη Ρήγα Βελεστινλή από τους Αυστριακούς στην Τεργέστη και την μεταφορά του στην Βιέννη, όπου και ανακρίνεται, η αυστριακή αστυνομία προχωρεί σε συλλήψεις στην Βιέννη, στην Τεργέστη, στην Πέστη και στο Σεμπλίνο.
Οι Αυστριακοί, βρήκαν στα χέρια του Ι. Καρατζά προκήρυξη του Ρήγα. Πίστευαν ότι θα την εκτύπωνε και θα την κυκλοφο-ρούσε και θεωρήθηκε ύποπτος συνωμοσίας. Αρνήθηκε (;) την ανάμειξη του ισχυριζόμενος ότι τυχαία έπεσε στα χέρια του η προκήρυξη. Η αλήθεια είναι ότι ο Καρατζάς, ανήσυχος λόγιος και εκδότης ήδη άλλων βιβλίων, επιχειρεί να ανατυπώσει ένα αντίγραφο της προκήρυξης – μανιφέστο του Ρήγα.
Οι Αυστριακοί μεταφέρουν (3 Μάιου) τον Ρήγα και του εφτά Συντρόφους του σιδηροδέσμιους από τις φυλακές της Βιέννης σιδηροδέσμιους στο Σεμπλίνο, Το Σεμπλίνο είναι το τελευταίο συνοριακό σταθμό (παραδουνάβιο φρούριο) της Αυστρίας. Στις 10 Μαίου τους παρέδωσαν στον Τούρκο Διοικητή του Βελιγραδίου, ο οποίος τους φυλάκισε στον Πύργο Νεμπόισα, παραποτάμιο Φρούριο του Βελιγραδίου. Οι Τούρκοι το είχαν για φυλακή και το ονόμασαν Καλεμεγκτάν.
Οι προσπάθειες των δυνατών και αυτόνομων Πασάδων του Βιδινίου (Βουλγαρία) Πασβάνογλου, «…επειδή είχε φυλάξει την ζωήν του εις Βλαχίαν από την οργήν του ηγεμόνος Μαυρογένου διό και τον (Ρήγα) έκραζε πάντοτε σωτήρα του», «….δεν εφιλοτιμήθη ολιγότερον και ο Αλή πασάς υπέρ του Ρήγα..» (Χρ. Περ. σελ.18), για την σωτηρία του Ρήγα και των συντρόφων του απέτυχαν.
Σύμφωνα με τον Χριστόφορο Περραιβό όχι μόνον απέτυχαν αλλά και ερέθισαν τον Πασά του Βελιγραδίου ο οποίος στις 24 Ιουνίου 1798, με την πρόφαση ότι θα τους στείλουν στην Κωνσταντινούπολη, τους έβγαζαν ένα – ένα από τη φυλακή και τους έπνιγαν στον παραπόταμο του Δούναβη Σάβο.
Τελευταίος έμεινε ο Ρήγας, «όστις από τα άγρια κινήματα των στρατιωτών εννόησεν, ότι οι σύντροφοί του δεν εισήλθον στο πλοίον αλλ’ εις Άδην, ενώ ένας στρατιώτης επλησίασε να σύρει και τον ίδιον, ο Ρήγας τον εκτύπησεν με την πυγμήν (ην γαρ ρωμαλέος το σώμα) εις το στήθος τόσον σφοδρώς, ώστε τον έριψε χαμαί ημιθανή». Ενημερώθηκε ο Πασάς και διέταξε «να τον φονεύσουν με πυροβόλο όπλον. … εισελθόντες δυο Τούρκοι στη φυλακή ….. προτού πυροβολήσουν, είπε (Ρήγας) τουρκιστί τους λόγους τούτους` “Έτσι αποθνήσκουν τα παλικάρια! Αρκετόν σπόρον εσκόρπισα, έρχεται η ώρα να συνάξη το Έθνος μου τον γλυκύν καρπόν”» (Χριστόφορος Περραιβός, Πολεμικά Απομνη-μονεύματα, σελ.18, Βεργίνα, 2003).
Έτσι ηρωικά και τραγικά, μετά τα βασανιστήρια σαράντα (40) ημερών, κόπηκε το νήμα της ζωής του Ρήγα, του Καρατζά και των άλλων Συντρόφων των. Και έμειναν ανεκτέλεστα τα μεγάλα τους σχέδια, όπως η «ΠανΒαλκανική Ομοσπονδία». Ένα όραμα του Ρήγα και των Συντρόφων του, που δυο αιώνες μετά είναι επίκαιρο και αναγκαίο για την ειρήνη και την πρόοδο των Λαών της Βαλκανικής!
Η ώρα για το ξεσηκωμό του Γένους σιμοχαράζει και ο σπόρος του Ρήγα και των Συντρόφων του καταγράφεται: «Ο Ρήγας εστάθη ο μέγας ευεργέτης της φυλής μας. Τον καιρό της Επανάστασης το μελάνι (τα γραπτά του), θα είναι πολύτιμα ενώπιον του Θεού, όσον και το αίμα των Αγίων» (Θεόδωρος Κολοκοτρώνης).
«Πρώτα η σκιά σου και πίσω εμείς», έτσι ορίζει την παρουσία του Ρήγα στον Μεγάλο Ξεσηκωμό ο Χριστόφορος Περραιβός. Να σημειωθεί ότι ο Περραιβός συνελήφθη μαζί με το Ρήγα και με παρέμβασή του έμεινε ελεύθερος. «Εγώ αυτόν τον νέον δεν τον γνωρίζω ως συγκοινωνόν μου, .. μάλιστα (καθώς ως μ’ εξωμολογήθη), μέλλει να υπάγει εις την Ακαδημίαν της Μπάδουβας να διδαχθή ιατρικήν» (σελ.16).
Τον άφησαν ελεύθερον και ως αντίδωρο ο Περραιβός: «..ενέκρινα κατάλληλον την αφιέρωσιν του συγγράματος (Πολεμικά Απομνημονεύματα) εις τον αοίδημον Ρήγαν Φεραίον Θετταλόν».
Ψηφῖδες Ἱστορίας «κτῆμα τε ἐς αἰεί»
Παλιγγενεσία Κύπρος – Μαγνησία
(Μέρος Β΄)
Αγαπημένε μου Αναγνώστη, με το Βελεστίνο τη Γενέτειρα του Ρήγα και Συντρόφου του Ι. Καρατζά, μας δένουν διαχρονικοί δεσμοί μέσα από τους Απελευθερωτικούς Αγώνες του Έθνους.
Με το όνειρο της Ενσωμάτωσης – Ένωσης στον Εθνικό Κορμό το 1878 ο Βάρδος της Ρωμιοσύνης, Βασίλης Μιχαηλίδης, πολέμησε για την απελευθέρωση της Ηπειροθεσσαλίας στην περιοχή του Βελεστίνου.
Η μνημόνευσή του Β. Μιχαηλίδη μας συνδέει και με τις σφαγές της Χίου (Μάρτιος – Απρίλιος Πάσχα 1822) με το επικολυρικό του ποίημα «Η Χιώτισσα, εν Λεμεσώ, κατά το 1821». Όπως σημειώνει ο ίδιος: «..οι Τούρκοι έφεραν Χιώτισσες στην Λεμεσό και τις πουλούσαν σκλάβες, … ένας Μπέης εξακουστός πλούσιος έφερε μίαν Χιώτισσα, …..και κατόπιν ήλθεν ο αδελφός της με καράβι και την έκλεψε κρυφά και έφυγεν», επί των λόγων τούτων λοιπόν βασιζόμενος έκαμα το ποίημα αυτό».
κ΄αι πε μου, κόρη μου, πόθθεν είσαι;
κ΄αι τώνομάν σου πως το λαλούν;
Από την Χιόν την μακε΄λλεμένην
κ΄αι τώνομάν μου λαλούν μ’ Ελένην.
-Και ποιοι κορούλλα μου, σ’ ετουρκ’ έψαν;
Κ΄αι πκοιοί σου κάμαν τούν’ το κακόν;
γονιούς δεν είχ΄ες, κ΄ έν σε γυρέψαν;
μάγκου δεν είχ΄ες μακροδικόν;
Β΄ Ψηφίδα Αθανάσιος Κασσαβέτης
Ο Κύπριος Αθανάσιος Κασσαβέτης, από το Κοιλάνι, φημισμένο κρασοχώρι της Επαρχίας Λεμεσού, λαμπρύνει τον επισκοπικό θρόνο της Δημητριάδος και Ζαγοράς για 27 ολόκληρα χρόνια (1794 – 1821). Ο Κύπριος Οικουμενικός Πατριάρχης (1784 – 1797) Γεράσιμος (Κασσαβέτης), χειροτονεί Μητροπολίτη τον ανεψιό του και (μέγα) αρχιδιάκονο του Πατριαρχείου Αθανάσιο.
Είναι ο Πρώτος Μητροπολίτης Δημητριάδος. Συνδέει γιορτές και πανηγύρεις με την αγροτική ζωή, γεωργική και κτηνοτρο-φική της υπαίθρου, όπως γινόταν και «γίνεται» στην Κύπρο. Στην γενέτειρα μου, το Παραλίμνι, γιορτάζουμε στις 3 Νοεμ-βρίου τον Άγιο Γεώργιο του Σπόρου, για την ευλογία της σποράς και της καρποφορίας. Πανηγύρι με θρησκευτική ευλάβεια και φιλοξενία στους ξένους πανηγυριώτες με γλέντι, τραγούδια και χορό!
Στα χρόνια της Επανάστασης του 1821 συνεργάζεται με τον Φιλικό Άνθιμο Γαζή. «Την 5ην Μαϊου εφάνησαν προς τα παράλια των Τρικέρων και Αλμυρού πλοία Ύδρας και Σπετσών. Προ τινών ετών διέτριβεν εν Μαγνησία, σχολαρχών εν Μηλιαίς, ο Άνθιμος Γαζής, μέλος της Αρχής των Φιλικών, και προετοιμαστής κατ’ εκείνα τα μέρη της Επαναστάσεως. Ούτος καιροφυλακτών εκίνησεν εις επανάστασιν επί τω εμφανισμώ των ρηθέντων πλοίων, ήτοι την 7 Μαϊου (1821)» (Σπυρίδων Τρικούπης, Ιστορία της Ελληνικής Επανάστασης, τ. Α΄ σελ. 182, Χρ. Γιοβάνη, 1968).
Στις 7 Μαϊου ο Φιλικός Γαζής κηρύσσει στις Μηλιές την Επανάσταση. Πολιορκήθηκε ο Βόλος, «εστράτευσαν οι Έλληνες εις πολιορκίαν του Βώλου, βοηθούμενοι υπό των ρηθέντων πλοίων (Ύδρας και Σπετσών) και τινών τρικεριωτικών» (ο.π. σελ.182). Η Επανάσταση καταπνίγεται, «… εχύθησαν εντός της Χερσονήσου πολυάριθμα τουρκικά στρατεύματα υπό τον Μαχμουτπασάν Δράμαλην, διέλυσαν την πολιορκίαν του Βόλου… επάτησαν και άλλα χωρία, έκαυσαν, ήρπασαν, εφόνευσαν, ηχμαλώτευσαν, και οι δυστυχείς Χριστιανοί κατέφευγαν πανταχόθεν προς τα Τρίκερη». (ο.π. σελ. 183).
Στην Σκόπελο καταφεύγει ο Αθανάσιος Κασσαβέτης και τον Ιούλιο (1821) τον διαδέχεται στον Επισκοπικό θρόνο ο Βαρθολομαίος.
Οι δεσμοί Μηλεών και Κύπρου είναι διαχρονικοί και φθάνουν ίσαμε τις μέρες μας! Ο Δήμος Μηλεών είναι αδελφοποιημένος με τον κατεχόμενο από τα τουρκικά στρατεύματα της εισβολής (20 Ιουλίου 1974) Δήμο Λαπήθου.
Γ΄ Ψηφίδα Γιάννης Σκοπελίτης
Από την Σκόπελο, εκεί όπου κατέφυγε ο Ιεράρχης, κατάγεται ο Γιάννης Σκοπελίτης.
Η Χίος, πέρα τα Ψαρά, η Σάμος και η Κρήτη
Ως τώρα δεν εξέχασαν τον Γιάννη Σκοπελίτη!
Και αποφάσισεν η τόλμη του Κανάρη
Εκεί στην Αλεξάνδρεια τα πλοία να του πάρη,
Κι όταν εστράφη άπρακτος εις την πατρίδα πίσω,
Προσήγγισε στην νήσο,
Αυγής υποφωσκούσης,
Εδώ εις την ασπρόβρυσιν πλησίον της Λαμπούσης.
Εστάλη τότε ο παππούς απ’ τον κλεινόν Κανάρη,
Να τρέξη εις την Λάπηθον και τρόφιμα να πάρη…
«Ο Ραγιάς» (1901)
Ο στολοκαύτης Κανάρης έφτασε στην Κύπρο, στην περιοχή Ασπρόβρυση της Λαπήθου. Οι Κύπριοι του προσφέρουν με προθυμία χρήματα και σε τρία πλοία φορτώνουν πρόβατα και βόδια, σιτάρι και κριθάρι. Προσφορά της φτωχής Κύπρου προς τη Μητέρα Ελλάδα. Επίσης πολλά κυπριόπουλα με ενθουσιασμό έτρεξαν για να αγωνιστούν στον Ιερό Αγώνα. «Χείμαρρος μαρτυρικού αίματος ακόμη εχύθη και κατέβρεξε την Ελληνική Γη!»
Παρενθετικά να σημειωθεί ότι ελληνικές ναυτικές δυνάμεις προσέγγιζαν την Κύπρο για προμήθειες. Επιστρέφοντας, Έλληνες της Κύπρου έφευγαν μαζί τους, για να αγωνιστούν για την Απελευθέρωση του Γένους!
Στην περιοχή του Κάβο Γκρέκο (Παραλίμνι – Αγία Νάπα). ελληνικές ναυτικές δυνάμεις επιχειρούν απόβαση και εμπλέκονται σε (ναυ)μάχη με τον οθωμανικό στρατό, ο οποίος ενημερώθηκε από παράκτιους σκοπούς και ήρθε από την Αμμόχωστο, φέρνοντας και βαρύ οπλισμό (.. ένα μικρό κανόνι..) (17 Μαρτίου 1826). Στις 24 Μαρτίου 1826 Ελληνικά πλοία φτάνουν στην ακτή της Λάρνακας. Την άλλη μέρα αναχωρούν, γιατί δεν μπόρεσαν να πραγματοποιήσουν απόβαση.
Ο Αντιναύαρχος Γεώργιος Σαχτούρης στο Πολεμικό Ημερολόγιο του βεργαντίνου «Αθηνά», Υποναυαρχίδος του Ελληνικού στόλου του 1821 αναφέρει: «Σάββατον 22 Οκτωβρίου (1827). Εξημερώθημεν υποκάτω της χώρας Λάρνακος και τα τρία πλοία ομού. …Από το φρούριον της αυτής Λάρνακος μας εκανονιοβόλησαν καλώς, έως να αναχω-ρήσωμεν εκείθεν, και μετά τούτου εβάλαμεν τα πανιά και οδηγούμεθα εις την καλήν τύχη» (σελ. 409 – 410).
Ο Γιάννης Σκοπελίτης,
Εστάλη (τότε ο παππούς) απ’ τον κλεινόν Κανάρη,
Να τρέξη εις την Λάπηθον και τρόφιμα να πάρη..μετά από καιρό αιχμαλωτίζεται από τους Τούρκους και μισολιπόθυμος «ξεβράζεται» στην παραλία της Κερύνειας. Αναρρώνει, μένει στην Κερύνεια και παντρεύεται την (Χατζή -) Ελένη. Ζει στην Κερύνεια με την οικογένειά του και είναι ο παππούς του Γεώργιου Σταυρίδη (1870 – 1923), εκδότη της εφημερίδας «Ο Ραγιάς».
Αγαπημένε μου Αναγνώστη, η αγωνιστική δράση του Γιάννη Σκοπελίτη εκατόν σαράντα τρία (143) χρόνια μετά, έχει ως άξιον κληρονόμο τον Νικόλαο Καπαδούκα. Στις 8 Αυγούστου του 1964 κατά τη διάρκεια των βομβαρδισμών από την τουρκική αεροπορία κτυπήθηκε στην περιοχή του Ξερού (Κύπρος) και η ακταιωρός «Φαέθων». Ανάμεσα στα έξι Ελληνόπουλα που σκοτώθηκαν είναι και ο Καπαδούκας Νικόλαος, ναύτης της ακταιωρού «Φαέθων», ετών 22 εκ Γλώσσης Σκοπέλου», «δια την εκπλήρωση των προαιώνιων εθνικών πόθων», όπως γράφει η ταφόπλακα που σκεπάζει τον ίδιον και τους πέντε Συντρόφους του. Το Μνημείο βρίσκεται στον αύλειον χώρο του Ιερού Ναού Αγίου Ραφαήλ (Παχύαμμος Τηλληρίας).
Και οι δεσμοί Αίματος Σκοπέλου και Κύπρου φθάνουν ίσαμε τις μέρες μας. Ο Δήμος Σκοπέλου είναι αδελφοποιημένος με τον κατεχόμενο από τον Αττίλα Δήμο Κερύνειας!
Δεύτε παίδες των Ελλήνων
…………………….
ας φανώμεν άξιοι εκείνων.
(Ρήγας Βελεστινλής)
Αγαπημένε μου Αναγνώστη, είναι αναγκαίος ένας νέος Διαφωτισμός! Ώρα για να εμβαπτιστούμε και να αναβαπτι-στούμε στα νάματα της Εθνεγερσίας του 1821! Να στοχαστούμε και να αναγεννηθούμε, ως Έλληνες, με ελεύθερο πνεύμα, αξιοπρέπεια και με «αιδώ», που κατά τον Δημόκριτο είναι «φύλαξ αρετής και σωφροσύνης!» Να σκύψουμε με σεβασμό και αγάπη στο παρελθόν μας και μέσα από τους αγώνες του Λαού μας να αντλήσουμε δύναμη, αξίες και πρότυπα. Με «φρόνηση», που κατά τους αρχαίους ημών προγόνους είναι η ικανότητα της ορθής σκέψης και της ορθής βούλησης και απόφασης. Είναι η Ώρα, για επαναφορά στην ζωή μας αρχών και αξιών: το κάλλος και το μέτρο, το ήθος και η αξιοκρατία, η ισονομία και η κοινωνική δικαιοσύνη, η αλληλεγγύη και το άνοιγμα στο συνάνθρωπό μας, η φιλία και η συναδέλφωση, η Ανθρωπιά!
Επιμύθιο: Εκατόν πενήντα τρία (153) χρόνια μετά, κατά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο στις 20 Ιουλίου 1974, οι Παιδικοί, Αδελφικοί Φίλοι, οι Συνοδοιπόροι και Συμπολεμιστές του 399 Τάγματος Πεζικού, του Μπογαζιού (Αμμοχώστου), αρνούμενοι να παραδώσουν αμαχητί την πατρίδα, και παρά την προδοσία, πολέμησαν και έπεσαν μαχόμενοι εναντίον των τούρκων εισβολέων.
Ως διάκονοι του εκουσίου Πάθους για της Πατρίδας την Ελευθερία, όπως και οι Προπάτορές μας, οι Ήρωες του 1821. Κέρδισαν την Αθανασία και όντας Ελεύθεροι, πάντα νέοι με πνοή αμάραντη και αγέραστη ψυχή! Αιώνια πρότυπα Αρχών και Αξιών!
Αδάμος Α. Μουζουρής, Φιλόλογος –Ιστορικός, Βετεράνος 1974/399 Τ.Π. Μπογαζιού Αμμοχώστου (Κύπρος)
Οι απόψεις του εκάστοτε άρθρου, αντικατοπτρίζουν την προσωπική άποψη του συντάκτη. Προτείνουμε, ο εν δυνάμει αναγνώστης, αφενός να προβαίνει σε έλεγχο αγοράς, για την εύρεση της πιο συμφέρουσας τιμής, αφετέρου κατά την αγορά, να επισκέπτεται οποιοδήποτε βιβλιοπωλείο, ώστε να ελέγξει από μόνος του, κατά πόσο το συγκεκριμένο ανάγνωσμα, καλύπτει τις ανάγκες και τα ενδιαφέροντα του.
