Μάγδα – Το κορίτσι της βουκαμβίλιας- Γ. Κατσανεβάκης – Εκδόσεις Γκοβόστης -Σχολιάζει ο Κώστας Α. Τραχανάς
«Μάγδα – Το κορίτσι της βουκαμβίλιας» Γ. Κατσανεβάκης Εκδόσεις Γκοβόστης 2022 σελ.231
Χανιά. Οδός ΜΙΝΩΟΣ, η οδός με τα κόκκινα φανάρια και τον αγοραίο έρωτα. Τα μπουρδέλα της Μίνωος. Της αμαρτίας το στρατί. Οι Χιόνες, τα «κορίτσια» της οδού Μίνωος, που πουλούσαν έρωτα, άλλες φτηνά κι άλλες ακριβά.
Ήταν κάποτε.
Δεν υπάρχουν πια γειτονιές που μοσχοβολούν βασιλικό κι ασβέστη…
Κανείς και τίποτα δεν υπήρχε απ’ τα παλιά. Μόνο η βουκαμβίλια…
Με τ΄ απλωμένα κλαδιά της η βουκαμβίλια είχε αγκαλιάσει ερωτικά το παραθύρι, κι έτσι, όπως μεγάλωνε αυτή, μεγαλώναμε μαζί και τα άνθη της τα κόκκινα τα πρόστυχα, που μαζί με του βασιλικού το άρωμα, ομορφαίνανε τον τόπο τριγύρω.
…Εκείνη, με ξέπλεκα μαλλιά και με το αρχανοΰφαντο νυχτικό να τονίζει τα κάλλη της τα γερασμένα, απ΄ των πολλών χρόνων τη χρήση, πότιζε τη γλάστρα με το γιασεμί το Αιγυπτιακό που΄ χε στο περβάζι του παραθύρου της, ύστερα πότισε τον βασιλικό της τον σγουρό και τελευταία άφησε την βουκαμβίλια, που ήτανε φυτεμένη δίπλα απ΄ την πόρτα της, στον δρόμο της Μίνωος, που όμως έφτιαξε με τα χρόνια, μέχρι το παραθύρι της.
Άνοιξε το ράδιο, λαϊκά, σαν τότε, ίδια πράγματα, ίδια και τραγούδια «Μη μου ξαναφύγεις πια, μάγκα μου», σαν τότε, δηλαδή, που ήτανε τριάντα χρονών κι είχε πέραση, σαν τότε, που τα φαντάρια του Στρατοπέδου απέναντι, κάθε Σαββατοκύριακο της κάνανε επίσκεψη, για να φροντίσουνε τις ανάγκες του βασικού τους ένστικτου …σαν τότε, που ο Στόλος «αρμένιζε» στην οδό «Μίνωος» και το δολάριο πλημμύριζε τα μαγαζιά και τα «σπίτια».
Καθώς ονειροπολούσε, βλέπει μέσα στο γυαλί, ότι πίσω της ήτανε ο Στηβ, ο Ελληνοαμερικάνος. Αυτός που της έφερνε τους ναύτες του Έκτου, όταν ο στόλος άραζε στη Σούδα, γιατί αυτή από ξένες γλώσσες, ήξερε μόνο το ΓΙΕΣ και το ΝΟ. Θα μου πεις, στη δουλειά της η γλώσσα είναι παγκοσμίως η ίδια. Όμως, όσο να΄ ναι, δυο κουβέντες τις χρειαζόταν. Κι ο Στηβ έκανε αυτό ακριβώς, με το αζημίωτο φυσικά.
Το πραγματικό της όνομα ήτανε «ΜΑΓΔΑΛΗΝΗ», μα ο Στηβ και οι φίλοι της, την φωνάζανε Μάγδα η κοκκινομάλλα.
Αναμνήσεις του παρελθόντος, λαμπερές στιγμές και σκηνές απ΄ τα νιάτα, συχνά-πυκνά-εμφανίζονταν κατά διαστήματα, και ταράζανε τα λιμνάζοντα ύδατά της, ίσα- ίσα, να μην γίνονται «βούρκος», που να τις θυμίζουν τα πρωτινά της.
Δουλέψανε μαζί με τον Στηβ, δεκαπέντε χρόνια, Στο τέλος η Μάγδα τον αγάπησε. Τον είχε στήριγμα. Της είχε γίνει απαραίτητος. Αλλά ο Στηβ, έφυγε ξαφνικά για Αμερική, στα αδέλφια του, δίχως να της δώσει εξηγήσεις.
Ο Δημητρός Χατζηφυντάνης έφυγε για τα καράβια και δεν ξαναγύρισε, της άφησε της Μάγδας όμως ένα …μωρό στην κοιλιά.
Η Μάγδα η ιερόδουλος. Η μόνη της χαρά ήτανε τα λουλούδια της. Ιδιαίτερη αδυναμία της ήτανε η βουκαμβίλια της. Η μοναδική της φίλη που της έλεγε όλα της τα προβλήματα κι αυτή την άκουε αμίλητη, που της έλεγε όλα της τα μυστικά κι αυτή τάκρυβε στην φυλλωσιά της μη και τα ακούσουνε άλλοι. Τέτοια αγάπη της είχε κι αυτή, τέτοια εκτίμηση κι εμπιστοσύνη. Τέτοια ταύτιση, που στο τέλος της έγινε παρατσούκλι. Όλοι την ξέρανε ως «το κορίτσι της βουκαμβίλιας». Δύσκολα χρόνια, εύκολο χρήμα, φτάνει να είχανε εξόδους τα ναυτάκια…
Κινηματογραφική ταινία η ζωή της ολάκερη.
Ένα βιβλίο γεμάτο φευγαλέα, απέριττα πορτρέτα οικείων φιλικών και οικογενειακών προσώπων, αλλά και περιθωριακών χαρακτήρων : η Γεωργία, ο Δημητρός Παπαγιάννης, η Δανάη, ο Πέτρος, η Ζαμπία η μαμή, η Λιλή το αραπάκι, η Ανθή απ΄ το «ΕΣΚΙ ΣΕΧΙΡ», η Ρένα η Μπαουλού και η Στέλλα η Μπαμπουρίνα οι τρεις φίλες της Μάγδας, οι «τρεις χάριτες», ο Ηρακλής ο αστυνόμος, η Μαργαρίτα, η Χρυσάνθη, ο Σαμαρτζής της Χονολουλού, ο Δροσινός ο ταξιτζής.
Γραφή ενδοσκοπική, συγκινητική και τρυφερή, φωτίζει τη φθορά και τη μοναξιά,την ειρωνεία και τη σάτιρα, αλλά και τη γαλήνη και τη συμφιλίωση στην πολυφωνία της ζωής.
Διαβάστε το.
Ο Γιάννης Ν. Κατσανεβάκης γεννήθηκε στα Χανιά της Κρήτης. Σπούδασε στο Εθνικό Ωδείο, Μουσική και Ορθοφωνία. Συνεργάστηκε με εφημερίδα της Κορίνθου, κρατώντας τη στήλη: «ΑΥΤΑ ΕΧΕΙ Η ΖΩΗ», (1973-1983). Το 1991, γράφει το Ορατόριο: «ΤΡΙΛΟΓΙΑ – ΜΙΚΡΑΣΙΑ ΠΑΤΡΙΔΑ» και το παρουσιάζει στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιώς, όπου διευθύνει ο ίδιος την πολυμελή ορχήστρα παραδοσιακών οργάνων – χορωδία κτλ., σε πρώτη παγκόσμια εκτέλεση. Από το 1983 συνεργάζεται με το περιοδικό «Ναυτική Ελλάς», γράφοντας διηγήματα και ποίηση. Για αρκετό καιρό, κράτησε ραδιοφωνική εκπομπή στο σταθμό MUSIC FM (102 FM), της Νέας Μάκρης, με τίτλο «ΘΑΛΑΣΣΙΝΑ ΚΑΙ ΑΛΛΑ». Δίδαξε Ορθοφωνία σε Σχολή Θεάτρου των Αθηνών. Στον χώρο των εκδόσεων κάνει την παρουσία του με το βιβλίο «ΘΑΛΑΣΣΙΝΑ ΚΑΙ ΑΛΛΑ”.
Οι απόψεις του εκάστοτε άρθρου, αντικατοπτρίζουν την προσωπική άποψη του συντάκτη. Προτείνουμε, ο εν δυνάμει αναγνώστης, αφενός να προβαίνει σε έλεγχο αγοράς, για την εύρεση της πιο συμφέρουσας τιμής, αφετέρου κατά την αγορά, να επισκέπτεται οποιοδήποτε βιβλιοπωλείο, ώστε να ελέγξει από μόνος του, κατά πόσο το συγκεκριμένο ανάγνωσμα, καλύπτει τις ανάγκες και τα ενδιαφέροντα του.
