Ένα διαφορετικό χριστουγεννιάτικο δέντρο.
Κάποιο Δεκέμβρη καθώς έβγαζα τις μπάλες και τα στολίδια από την κούτα με τα χριστουγεννιάτικα, παρατήρησα πως κάτω από τα περιτυλίγματα υπήρχε και κάτι άλλο. Πρόσεξα λοιπόν καλύτερα, είδα πως ήταν μικρά σπασμένα κομμάτια από στολίδια παλιά, καθώς και διάφορα άλλα μικροπράγματα, που είχαν χρησιμοποιηθεί στο παρελθόν.
Σπασμένα, κομμένα, κρυβόντουσαν στις γωνίες της μεγάλης κούτας για χρόνια. Εκεί στην άκρη, δίχως να κάνουν θόρυβο, δίχως να δηλώνουν παρουσία τους, με τη σκόνη του χρόνου να τα έχει σκεπάσει. Με τη λάμψη τους θαμπή από το πέρασμα του και έτσι ανήμπορα πλέον να προσφέρουν, περίμεναν με στωικότητα τη προδιαγεγραμμένη τους μοίρα.
Κάθε χρονιά, διάλεγα όπως και οι περισσότεροι, μόνο τα καινούργια, τα άρτια, τα λαμπερά, τα μοντέρνα, αυτά ήθελα να βλέπω. Εκείνη τη χρονιά, αποφάσισα να κάνω κάτι διαφορετικό, να ξαναδώσω ζωή σε όλα εκείνα τα γερασμένα στολίδια, τα χαρακωμένα από το χρόνο και τη χρήση, τα σπασμένα, αυτά που πλέον δεν ταίριαζαν σε εμάς, το χώρο, ή το «επίπεδο» μας.
Εκείνα λοιπόν, μόλις καταλάβαν πως νοιάστηκα, πως σημαίνουν ακόμη κάτι, ξανάνιωσαν, ανέκτησαν την παλιά τους λάμψη, τα χρώματα τους έγιναν και πάλι έντονα και οι χαρακιές χάθηκαν με μιας.
Ας ψάξουμε φέτος βαθιά στην κούτα της ζωής μας και ας τα ανασύρουμε, ας τα βγάλουμε στο φως και ας τα καλέσουμε να καθίσουν εκεί, δίπλα μας, το ίδιο δωμάτιο, στο ίδιο τραπέζι και εκείνα, να είστε σίγουροι πως θα φωτίσουν, όχι μόνο τις ημέρες αυτές, αλλά και όλες τις επόμενες.
Με αυτά τα μικρά, παράταιρα κομμάτια λοιπόν, λίγο κόκκινο χαρτόνι και μια σειρά λαμπιόνια που και αυτή περίσσεψε, δημιουργήθηκε αυτό το χριστουγεννιάτικο δέντρο.
Φαντάζει μικρό, αλλά δεν είναι, στην πραγματικότητα είναι τόοοσο μεγάλο όσο μεγάλα είναι και τα μικρά, γερασμένα και χαρακωμένα κομμάτια της ζωής μας.
Είναι τόοοσο μεγάλο, όσο μεγάλη είναι η αγάπη τους, διότι είναι ανιδιοτελής, γνήσια και άνευ όρων, όσο για την αγκαλιά τους;
Χωρά, όλο μας τον κόσμο «από τη γη έως τον ουρανό» και ακόμη παραπάνω.
Χρόνια πολλά! Καλές γιορτές!
