Την ημέρα που η μαμά ημέρεψε ένα τεράστιο θηρίο (ένα ανέκδοτο παραμύθι για μικρά-μεγάλα παιδιά).
Σουζάνα Παπαφάγου , Κλινική – Αναπτυξιακή Ψυχολόγος, Ψυχοδυναμική Ψυχοθεραπεύτρια
Την ημέρα που η μαμά ημέρεψε ένα τεράσ τιο θηρίο (ένα ανέκδοτο παραμύθι για μικρά-μεγάλα παιδιά)
Μια μέρα, ήρθε ένα τεράστιο θηρίο στον κήπο μας.
Είχε ένα τεράστιο στρογγυλό σώμα με μεγάλες κοκάλινες πλάκες στη μέση της πλάτης του και ένα τεράστιο στρογγυλό πρόσωπο με μεγάλα μάτια, μεγάλα ρουθούνια και σουβλερά δόντια.
Το θηρίο αυτό πεινούσε πολύ και ήθελε κάτι να φάει επειγόντως.
Ο πρώτος που βρέθηκε μπροστά του ήταν η μαμά μου.
Εγώ φοβήθηκα πολύ έτσι που το έβλεπα να την λιμπίζεται και να του τρέχουν τα σάλια.
Η μαμά μου όμως, μου έκλεισε το μάτι πονηρά και άρχισε να χορεύει και να τραγουδά.
«καλώς ήλθες θηριάκι με τα μυτερά αυτιά,
είσαι λίγο πεινασμένο γ΄ιαυτό κάνεις σαματά;»
Τότε το θηρίο άρχισε να την κοιτά με γουρλωμένα μάτια.
Η μαμά συνέχισε να τραγουδάει και να το ζαλίζει γυρνώντας γύρω από το τεράστιο του σώμα.
«Ω πρέπει να πεινάς πολύ, τίποτα δεν σε ηρεμεί. Έλα χόρεψε μαζί μου, θα ηρεμήσεις στη στιγμή»
Έπιασε τα μεγάλα του χέρια και το τράβηξε προς το μέρος της για να χορέψουν μαζί.
Εκείνο χωρίς να το καταλάβει άρχισε να κουνά τα πόδια του στο ρυθμό και να γελάει δυνατά.
Το στριφογύριζε και καθώς χόρευαν μπήκαν μέσα στο σαλόνι, στροβιλίστηκαν μπροστά από τον καναπέ και η μαμά του πέταξε στο στόμα λίγες από τις καραμέλες με τις βιταμίνες που έχουμε πάνω στο τραπεζάκι.
«Πάρε λίγες καραμέλες θηριάκι μου γλυκό, να γλυκάνεις λιγουλάκι τον λαιμό και το μυαλό»
Έπειτα, πάλι με χορευτικές φιγούρες γλιστρήσαν στο δωμάτιο της μαμάς και εκείνη έβγαλε μια λιχουδιά από την τσάντα της, το Θηρίο άνοιξε το στόμα του και την έκανε μια χαψιά, χτυπώντας παλαμάκια με τα τεράστια του χέρια.
«σου αρέσει η λιχουδίτσα; Ήταν μια σοκολατίτσα.
πάμε τώρα να σου φτιάξω νόστιμο ζεστό φαγάκι.
Πρώτα όμως να πλύνεις τα χεράκια σαν καλό-καλό θηριάκι»
Και έτσι μπήκανε στο μπάνιο, εκεί ήταν λίγο στριμωγμένα και δεν μπορούσαν να χορέψουν αλλά η μαμά έδειξε στο Θηρίο πώς να πλένει τα χέρια του, τραγουδώντας του.
Εκείνο το έκανε κουνώντας το σώμα του πέρα δώθε, στον ρυθμό του τραγουδιού.
«τα χεράκια στο νεράκι, έπειτα πάρε το σαπουνάκι. Κάνε αφρό με σαπουνάδα σα να βάζουμε μπουγάδα. Μπράβο, ξέπλυνε τα τώρα. Για φαγάκι ήρθε η ώρα»
Έπειτα μπήκαν με ρυθμό στην κουζίνα και η μαμά έπιασε δύο ξύλινες κουτάλες και τις χτύπησε ρυθμικά πάνω σε μια κατσαρόλα καθώς συνέχιζε να τραγουδά, σε εμένα αυτή τη φορά.
«βλέπεις; όλα όσα φοβάσαι αν τα δεις από κοντά την τρομάρα δεν θυμάσαι ούτε γίνονται μπελάς. Μαζί τους αν χορέψεις και έχεις και επιμονή, όλα αλλάζουν και γλυκαίνουν την κατάλληλη στιγμή!»
Ήταν πολύ αστείο αυτό που έβλεπα, τόσο αστείο που άρχισα να γελάω δίχως σταματημό. Μάλιστα πήγα και εγώ να χορέψω μαζί τους.
Τότε έγινε κάτι πολύ περίεργο, το τέρας που ήταν τεράστιο, τρομαχτικό και γκρι, άρχισε να γίνεται χρωματιστό, οι κοκκάλινες πλάκες του άρχισαν να γίνονται πολύχρωμα φτερά, το σώμα του ξαφνικά έμοιαζε με πολύχρωμο μπαλόνι.
Το τεράστιο του πρόσωπο έγινε ρόζ και ήταν χαμογελαστό.
Τα μεγάλα του ρουθούνια έγιναν μικρά ρουθουνάκια και τα σουβλερά του δόντια έγιναν στρογγυλά!
Δεν το φοβόμουν πια, ήταν ένα πολύ γλυκό θηρίο.
Δηλαδή, δεν ήταν πια θηρίο, ήταν ένα πλασματάκι πολύ ήρεμο και ήμερο.
Το πλησίασα και του άγγιξα την κοιλίτσα, εκείνο γαργαλήθηκε και κυλίστηκε στο πάτωμα γελώντας.
Η μαμά μου είχε ήδη βάλει το φαγητό στο φούρνο και μας κοιτούσε χαμογελαστή.
Την κοίταξα και εγώ και της έκλεισα χαμογελώντας το μάτι.
Σουζάνα Παπαφάγου , Κλινική – Αναπτυξιακή Ψυχολόγος, Ψυχοδυναμική Ψυχοθεραπεύτρια.
Σπούδασα στην Ιταλία στο Κρατικό Πανεπιστήμιο Ψυχολογίας της Πάρμα, στο πενταετές πρόγραμμα ‘Αναπτυξιακή Κλινική Ερευνητική Ψυχολογία’.Επέστρεψα στην Ελλάδα αφού ολοκλήρωσα μεταπτυχιακό πρόγραμμα με τίτλο «οικογενειακή θεραπεία και σεξουαλική διαφορετικότητα » και ξεκίνησα αμέσως πενταετή εκπαίδευση στην Ελληνική Εταιρία Αναλυτικής Ομαδικής και Οικογενειακής Ψυχοθεραπείας, όπου πια είμαι τακτικό μέλος.
Το 2011 ξεκίνησα να παρακολουθώ εκπαιδευτικό πρόγραμμα στο Ινστιτούτο Ψυχοδράματος Αθηνών για 4 χρόνια.Έχω παρακολουθήσει και ολοκληρώσει εκπαιδευτικά σεμινάρια στην Ελληνική Ψυχοσωματική Εταιρία και συνεχίζω να καταπιάνομαι με εκπαιδεύσεις και εποπτικές συνεδρίες.Τα τελευταία 10 χρόνια έχω υπάρξει επιστημονικός συνεργάτης στο Αιγινήτειο νοσοκομείο ως ομαδική αναλύτρια στο Τμήμα Διαταραχής Προσωπικότητας.
Το 2008 ξεκίνησα να εργάζομαι ιδιωτικά στο γραφείο μου με οικογένειες, ζευγάρια, ομάδες και ατομικά (ενήλικες, εφήβους και παιδιά,).Το 2018 ονειρεύτηκα να δημιουργήσω έναν χώρο θεραπείας και τέχνης, όπου θα συνεχίσω να δουλεύω ατομικά και ομαδικά μέσω της αναλυτικής ψυχοθεραπείας αλλά θα πραγματοποιούνται παράλληλα, ομάδες ζωγραφικής και Πύλου κυρίως (σε συνεργασία με καλλιτέχνες), ομάδες δημιουργικής γραφής, ομάδες συμβουλευτικής γονέων και δραστηριότητες για όλη την οικογένεια.
Το όνειρό μου ξεκινά να ζωντανεύει σε μια δύσκολη περίοδο, της πανδημίας, μιας και «αναγκάστηκα» να αλλάξω χώρο λόγο τετραγωνικών (έπρεπε να μεταφερθώ, μετά τα 13 χρόνια, σε μεγαλύτερο χώρο).Από το 2013 γράφω στο περιοδικό Τaλκ (περιοδικό για γονείς), αναπτύσσοντας κυρίως ψυχολογικά θέματα, και μιλώ για την ευεργετική ιδιότητα των βιβλίων μέσα από τη στήλη μου «Μια ψυχολόγος διαβάζει βιβλία ».
θα με βρείτε στο https: www.humansoulroots.com
ΣΟΥΖΑΝΑ ΤΖ. ΠΑΠΑΦΑΓΟΥ
ΚΛΙΝΙΚΗ ΨΥΧΟΛΟΓΟΣ ΠΑΝ/ΜΙΟΥ ΠΑΡΜΑΣ
ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΥΤΡΙΑ
Επιστημονικός συνεργάτης στο τμήμα Διαταραχών προσωπικότητας Α’ ψυχιατρικής κλινικής του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Πηγή: https://www.storytellinghumans.com -Σουζάνα Παπαφάγου.
Οι απόψεις του εκάστοτε άρθρου, αντικατοπτρίζουν την προσωπική άποψη του συντάκτη. Προτείνουμε, ο εν δυνάμει αναγνώστης, αφενός να προβαίνει σε έλεγχο αγοράς, για την εύρεση της πιο συμφέρουσας τιμής, αφετέρου κατά την αγορά, να επισκέπτεται οποιοδήποτε βιβλιοπωλείο, ώστε να ελέγξει από μόνος του, κατά πόσο το συγκεκριμένο ανάγνωσμα, καλύπτει τις ανάγκες και τα ενδιαφέροντα του.
