Ιερεμίας υποδεκανέας – Τ.Ζαχαριάδης Εκδόσεις Αρμός – Σχολιάζει ο Κώστας Α. Τραχανάς.

«Ιερεμίας υποδεκανέας» Τ.Ζαχαριάδης Εκδόσεις Αρμός 2024 σελ.213

Ιερεμίας Ερμογένης , Υποδεκανέας, 19 χρόνων , φονευθείς το 1949,στρατιωτικό κοιμητήριο…

Ο υποδεκανέας του Εμφυλίου του προκαλεί περιέργεια .Τα στρατιωτικά αρχεία που επιτρέπουν διαδικτυακή επισκεψιμότητα δεν τον διαφωτίζουν. Είναι αλήθεια ότι το «σωτήριον έτος » 2017 ,στα εξήντα τέσσερα χρόνια μου πλέον, πρώτη φορά συναντώ κάποιον με τα ίδια στοιχεία.

Εγώ, ο Ιερεμίας Ερμογένης ,συγγραφέας στο επάγγελμα ,υιοθετημένος από τους Αλκιβιάδη και Ελευθερία Ερμογένη , με βιολογικούς γεννήτορες αγνώστους ,εγκαταλείφθηκα στην αυλόπορτα των ανθρώπων που με μεγάλωσαν.

Γεννήθηκα την 1^η Μαΐου 1953. Προβλήματα υγείας επέβαλαν αεροβάπτισμα. Έλαβα το όνομα Ιερεμίας .

Επέζησα και μεγάλωσα με τους θετούς.

Διατηρώ ένα όνομα από τους βιολογικούς  κι ένα επώνυμο από τους θετούς. Αυτός έχει και τα δύο! Ο Ιερεμίας του ΄49 σκοτώθηκε στον Εμφύλιο. Εγώ πολεμάω με αυτοάνοσα το 2017.Από τότε που θυμάμαι , έζησα μόνος.

Η σπανιότητα των στοιχείων της ταυτότητας και των δύο προκαλεί στον συγγραφέα Ιερεμία περιέργεια. Αναζητά υλικό από τη ζωή του άγνωστου νεαρού. Η ιδέα ενός νέου μυθιστορήματος είχε γεννηθεί.

«Γεννήθηκα  το ΄30 σ΄ ένα ορεινό χωριό .Είναι χτισμένο περίπου στα επτακόσια μέτρα .Η θέα του απλώνεται σ΄ έναν ποταμό. Λίγοι κάτοικοι ,κλειστή ομάδα ψυχών ,στέρεα σκυθρωπές φιγούρες. Ο τόπος μου διαθέτει ρεματιές. Πάντα έκρυβε πόθους και πάθη. Μοσχοβολούσε κατά καιρούς και συχνά βρόμαγε. Εκεί μεγάλωσα. Είχα ένα μικρότερο αδελφό , τον Στέφανο. Πριν από μας , υπήρχε στην οικογένεια κι ένα κορίτσι η Ολυμπία .Πέθανε αλλόκοτα πριν γεννηθούμε. Είχα επιληψία. `Ήμουν «σεληνιασμένος». Ήμουν φονιάς του αδελφού μου Στέφανου, λόγω της επιληψίας . Δεν άξιζα να μ΄ αγαπούν και να με νοιάζονται .Το ροκάνισμα της ζωής στην κουτσουρεμένη οικογένειά μας δεν έλεγε να σταματήσει. Μας είχε βάψει. Μας είχε χρωματίσει. Απέμεινε ένα καρφί θύμησης, που όσο το χτυπούσαμε , τόσο πιο βαθιά χωνόταν. Αδιάφορος έτρωγα νεκρές ύλες κι έπινα ξινά υγρά! Οι ντόπιοι σέρναν στο πέρασμά μου σούσουρο. Δεν ξεχνούσαν την πράξη μου .Σιγά σιγά έμαθα να τους αποφεύγω. Δεν είχα σε ποιον να μιλήσω. Στο μνήμα του Στέφανου τα έλεγα. Όλο έμπλεκα με σκύλους και μουγγές γριές. Πέθανε και ο πατέρας μου. Η οικογένειά μου είχε νεκρούς και ζωντανούς πέντε μέλη. Μετά κατάντησε μικρογραφία δυο ανθρώπων με τσαλακωμένα ένστικτα. Το περίμενα ,πως σύντομα θα με γράπωνε κάποιος απ΄ το κράτος ή τους άλλους στις μάχες του Εμφυλίου Αν με ρωτούσαν τι σήμαινε πατρίδα θα έλεγα ξεκάθαρα το νεκροταφείο του χωριού . Εκεί ήταν οι δεσμοί μου. Η γεωγραφία μου μέχρι εκεί έφτανε. Εκεί ήταν οι δικοί μου. Ένας ταχυδρόμος έφερε τα μαύρα μαντάτα στη μάνα μου την Ελευθερία.” Ο Ιερεμίας έχασε τη ζωή του στο μέτωπο”. Η Ελευθερία κάρφωσε το βλέμμα πέρα από τους λόφους αναζητώντας τη φιγούρα του. Κάπου εκεί συναντιούνται οι νεκροί με τους ζωντανούς. Η Ελευθερία ποτέ δεν σκέφτηκε πάνω και κάτω κόσμο. Ίσα πέρα άμα κοίταζε , τους έβρισκε όλους .Έβγαλε μια κραυγή απ΄ τα σωθικά της που τρόμαξε όλα τα πετούμενα τ΄ ουρανού. Πάγωσε το τοπίο. Μάτωσε τα χείλη της. Όταν η μάνα του υποδεκανέα πήδηξε στο κενό του γκρεμού, σκεφτόταν πως δεν έριξε στις κότες το μουλιασμένο ψωμί… Η Ελευθερία δεν θάφτηκε μαζί του για συντροφιά και παρηγόρια. Ο Ιερεμίας αφομοιώθηκε απ΄ τους ήρωες .Το σώμα του εναπόθεσαν σε στρατιωτικό κοιμητήριο…».

Μετά τη συγγραφή και την κυκλοφορία του μυθιστορήματος από τον Ιερεμία τον συγγραφέα, απρόσμενα γεγονότα ανατρέπουν την καθημερινότητα του συγγραφέα και το πραγματικό τέλος του βιβλίου του…

Με γλώσσα καλά δουλεμένη , με λιτή έκφραση, ο συγγραφέας Τρύφων Ζαχαριάδης , που συχνά χρωματίζεται από μια υποδόρια θλίψη. Υμνεί τη ζωή και θρηνεί την απουσία, την απώλεια, σε ήπιους τόνους. Δεν κραυγάζει, συνομιλεί με τον αναγνώστη με επικοινωνιακή δεξιότητα και ευχέρεια στην ανάλυση συναισθημάτων και καταστάσεων.

Ένα συναρπαστικό ανάγνωσμα.

Εξαιρετικό. Καθηλωτικό.

Αισιόδοξο και παρήγορο.

Διαβάστε το.

Ο Τρύφων Ζαχαριάδης είναι ψυχαναλυτικός θεραπευτής και συγγραφέας. Γεννήθηκε στην Αθήνα. Παρακολούθησε μαθήματα ζωγραφικής στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Bologna. Είναι Πτυχιούχος Δημοσίου Δικαίου και Πολιτικών Επιστημών  Νομικής σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών (1979). Προς το τέλος της δεκαετίας του ’70 στράφηκε σ’ ένα διαφορετικό πεδίο γνώσης, προσεγγίζοντας την οπτική της ψυχαναλυτικής θεωρίας με μελέτη, προσωπική ανάλυση κι εκπαίδευση.  Σταδιακά η ψυχοθεραπεία οριοθέτησε το αντικείμενο της ενασχόλησής του. Υπήρξε επιστημονικός συνεργάτης στο Κέντρο Μελετών Τεκμηρίωσης και Εκπαίδευσης (ΚΕΜΕΤΕ) σε θέματα Εργασιακών Σχέσεων-Ανθρώπινων Σχέσεων 1983 – 1993. Λειτούργησε εθελοντικά  ομάδα κοινωνικής  θεραπείας με γονείς παιδιών ΑΜΕΑ (1986-2006). Διατηρεί την συνδιεύθυνση του Ινστιτούτου Σύγχρονης Παιδαγωγικής (1992 – σήμερα). Είναι Πρόεδρος του Ελληνικού Εκπαιδευτικού Ινστιτούτου Αναλυτικής Ψυχοθεραπείας Ομάδας και Οικογένειας, Διευθυντής του Ινστιτούτου Ψυχοθεραπείας και Συναισθηματικής Ανέλιξης, τακτικό μέλος της Εθνικής Εταιρείας Ψυχοθεραπευτών Ελλάδος, καθώς και της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Ψυχοθεραπείας (E.A.P.) της International Association for Group Psychotherapy and Group Processes, της International Family Therapy Association κ. ά. Συνεργάστηκε ως θεραπευτής / διδάσκων με την Πανεπιστημιακή κλινική του Αιγινήτειου νοσοκομείου (2007-2009), με το Τμήμα Φιλοσοφίας Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών (2011-2012), με το μεταπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών συστηματικής Θεολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών (2011-2013), με το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο (2011-2013 ως εμπειρογνώμονας σε πρόγραμμα σχέσεων της σχολικής κοινότητας), καθώς και με φορείς ΚΕΘΕΑ, Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού, Ίδρυμα Θεοχαράκη, Ίδρυμα Αικατερίνης Λασκαρίδη (Πειραιάς), Πορφυρογένειο ίδρυμα (Αγριά Βόλου), Ανοιχτό Λαϊκό Πανεπιστήμιο Κρήτης, ΕΛΚΕΠΑ, Εθνικό Οργανισμό Πρόνοιας, κ.ά. Στα Ελληνικά Γράμματα εμφανίστηκε το 1970 με την ποιητική συλλογή ΛΥΠΕΣ, ακολούθησαν τα βιβλία Εγώ, Διηγήματα, 1972, Μετά ή 29^η, Ποίηση (Ιωλκός), 1982, Περίπτωση για νηφάλιους, Νουβέλα (Comteko), 1987, Ποιος εκπαιδεύει συναισθηματικά Ποιον, Δοκίμιο (Ελληνικά Γράμματα), 2009, (επανέκδοση 2011, Τόπος), (επανέκδοση 2018, Αρμός), Παλαιά Βιογραφία, Ποίηση (Αρμός), 2015, Συντροφικότητα Αποχωρισμός, Δοκίμιο (Αρμός), 2015, Τι έγινε ρε Φωτεινή, μυθιστόρημα 2017, (Αρμός). Το δαχτυλίδι της κυρίας Αλίξ μυθιστόρημα 2019, (Αρμός).

Κώστας Α. Τραχανάς.

Οι απόψεις του εκάστοτε άρθρου, αντικατοπτρίζουν την προσωπική άποψη του συντάκτη. Προτείνουμε, ο εν δυνάμει αναγνώστης, αφενός να προβαίνει σε έλεγχο αγοράς, για την εύρεση της πιο συμφέρουσας τιμής, αφετέρου κατά  την αγορά, να επισκέπτεται  οποιοδήποτε βιβλιοπωλείο, ώστε να ελέγξει από μόνος του, κατά πόσο το συγκεκριμένο ανάγνωσμα, καλύπτει τις ανάγκες και τα ενδιαφέροντα του.