Οι πόρνες – Guy de Maupassant – Σχολιάζει η Δήμητρα Σαμλίδου.
Οι πόρνες
Με την οξυδέρκεια που τον διακατέχει, ο μεγάλος νατουραλιστής διηγηματογράφος – συγγραφέας της Γαλλίας, Guy de Maupassant, μάς συστήνει τις “κοινές γυναίκες” της περιόδου 1870-1890, οι οποίες “έδρασαν” σε διάφορα σημεία και πόλεις της Γαλλίας.
Εννέα διηγήματα δημοσιευμένα σε διαφορετικούς χρόνους στις εφημερίδες, συνήθως με ψευδώνυμο, όλα με κεντρικό άξονα τις γυναίκες που ασκούν το αρχαιότερο επάγγελμα της ιστορίας της ανθρωπότητας, δηλαδή την πορνεία. Εννέα αφηγήματα άλλοτε σκληρά και σκοτεινά και άλλοτε χιουμοριστικά προτάσσουν τις – κοινώς αποκαλούμενες – πόρνες. Μέσα από την εξιστόρηση, δεν προάγεται η ανάδειξη του επαγγέλματος, αλλά οι συνθήκες, οι οποίες οδήγησαν ορισμένες γυναίκες να καταφύγουν στην πορνεία, είτε για να βιοποριστούν, είτε για να αναθρέψουν συγγενικά τους μέλη. Ωστόσο, υπάρχει και η εκδοχή της οικειοθελούς ενασχόλησης στο συγκεκριμένο αντικείμενο.
Φυσικά, πρόκειται για ένα κοινωνικό φαινόμενο, το οποίο, ναι μεν θεωρείται πανταχού παρόν και συχνά οδηγεί σε σκοτεινά μονοπάτια της ανθρωπότητας, αλλά για την εποχή του 19ου αιώνα, η ανάδειξη αυτού του φαινομένου θεωρήθηκε ριζοσπαστική και συχνά προκάλεσε αντιδράσεις, τόσο απέναντι προς το περιεχόμενο, όσο και προς τον ίδιο τον συγγραφέα. Στο επίμετρο του βιβλίου, το οποίο επιμελήθηκε η Μαρία Σπυριδοπούλου, γίνεται ανάλυση του κλίματος που επικρατούσε εκείνη την εποχή, το πώς οι συντηρητικοί λογοτέχνες “πολέμησαν” την ρηξικέλευθη “πορνογραφική” λογοτεχνία του Μωπασάν, αλλά και της κατάριψης του συντηρητισμού.
Αναφέρονται γνωστά και σημαντικά πρόσωπα, όπως ο Ζολά και ο Γκονκούρ από τη μεριά των “πρωτοπόρων” – εάν μάς επιτρέπεται ο όρος – και ο Φλωμπέρ και Μακρόμπ από τη μεριά των συντηρητικών. Στο τέλος, γίνεται ένας επεξηγηματικός σχολιασμός σε καθένα από τα εννιά διηγήματα του Μωπασάν αντιστρέφοντας ορισμένες στερεοτυπικές καταστάσεις και τοποθετώντας τις πρωταγωνίστριες σε κάθε πλαίσιο (δηλωμένη και νόμιμη πόρνη, αδήλωτη, κατατρεγμένη, παράνομη
κ.ο.κ.)
Πρόκειται για μικρά αριστουργήματα αποδοσμένα σε ύφος ρεαλιστικό, άλλοτε γραμμένα στο τρίτο πρόσωπο και άλλοτε στο α’ πρόσωπο, με διαλόγους που προσδίδουν αμεσότητα, με αποτέλεσμα να νιώθει ο αναγνώστης πως αυτός που μιλάει, απευθύνεται στον ίδιο. Ο πρωτοποριακός τρόπος σκέψης του Μωπασάν, μπορεί αρχικά να δίχασε τους λογοτεχνικούς κύκλους της Γαλλίας, έφερε, ωστόσο, στην επιφάνεια ένα κοινωνικό ζήτημα, το οποίο προσβάλλει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια: η αδιαφορία για τη συγκεκριμένη κοινωνική ομάδα.
Οι απόψεις του εκάστοτε άρθρου, αντικατοπτρίζουν την προσωπική άποψη του συντάκτη. Προτείνουμε, ο εν δυνάμει αναγνώστης, αφενός να προβαίνει σε έλεγχο αγοράς, για την εύρεση της πιο συμφέρουσας τιμής, αφετέρου κατά την αγορά, να επισκέπτεται οποιοδήποτε βιβλιοπωλείο, ώστε να ελέγξει από μόνος του, κατά πόσο το συγκεκριμένο ανάγνωσμα, καλύπτει τις ανάγκες και τα ενδιαφέροντα του.
