Το αβυσσαλέο κτήνος, το αβυσσαλέο θύμα και οι θύτες υπεράνω υποψίας.

Το τελευταίο Σάββατο του Ιανουαρίου στολίστηκα και ετοιμάστηκα να βγω.

Μετά από καιρό θα πήγαινα θέατρο, μια πολυπόθητη έξοδος, εξαίρεση στον κανόνα του «μέσα» της πανδημίας. 

Η κόρη μου με ρώτησε ποιο έργο θα δω, της είπα το «αβυσσαλέο κτήνος», επανέλαβε χαιρετώντας με στην πόρτα « να περάσετε καλά μαμα βλέποντας το αβυσσαλέο θύμα» δεν ξέρω γιατί έκανε αυτό το λάθος, είναι μόνο 7 ίσως μπέρδεψε το κτήνος με τη λέξη θηρίο και ήρθε στο μυαλό της η λέξη θήραμα και τελικά θύμα…ίσως τελικά και να μην ήταν μπέρδεμα… 

Πολλές φορές τα κτήνη , τα θεριά, είναι θύματα θυτών υπεράνω υποψίας. 

θυμάμαι πάντα εκείνον τον μικρόσωμο πεντάχρονο που σκόρπιζε τρόμο και πανικό στο σπίτι του, οι γονείς περιέγραφαν με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες πόσο τους βασάνιζε με την συμπεριφορά του και με τα καμώματα του. 

Συχνά αισθανόμουν πως οι ίδιοι απολάμβαναν αυτή του την συμπεριφορά. Έμοιαζε να τον θαυμάζουν. Σίγουρα τον θαύμαζαν, ενώ η απουσία ορίων από εκείνους σε εκείνον μετέτρεπε τον μικρό τύραννο σε ένα πλάσμα βουτηγμένο στην παντοδυναμία.

Ένα θηρίο που έχει την αίσθηση πως τα καταφέρνει όλα, πως ο κόσμος γυρίζει γύρω από εκείνο… μα τελικά, Ποιος κυνηγάει ποιον; Αλήθεια, σε τι εξυπηρετεί τον φροντιστή να καμώνεται πως ο έχων την ανάγκη του είναι ανίκητος; 

Έφτασα στο θέατρο στην ώρα που έπρεπε, μπήκα και στρογγυλοκάθισα.

Μπροστά μου τα σκηνικά τόσο καλοστημένα που βρέθηκα θαρρείς πραγματικά στο ρινγκ να παρακολουθώ λίγο στα κρυφά , λίγο στα φανερά πως μπορεί ένας άνθρωπος να πιαστεί στην παγίδα μιας επίπλαστης παντοδυναμίας … μιας παντοδυναμίας που υπηρετεί την παντοδυναμία του δημιουργού του. 

Ο Τζακ Λόντον 

Αμερικανός συγγραφέας, ποιητής, και δημοσιογράφος, γεννημένος το 1876 στρατευμένος με την τέχνη του στον αγώνα των Αμερικανών προλετάριων της εποχής του για μια διαφορετική κοινωνία, μέσα από το έργο του με τίτλο “Αβυσσαλέο κτήνος” βάζει στο στόχαστρό του την κοινωνική διαφθορά και τη μετατροπή του ανθρώπου σε εμπόρευμα, μέσα από την ιστορία της ανόδου και της πτώσης ενός πυγμάχου . 

Στην παράσταση που παρακολούθησα , η δράση του έργου, του σπουδαίου δημιουργού, μεταφέρεται στα μέσα της δεκαετίας του ’80 στο Ρίνο της Νεβάδα, όπου ο ήρωας παλεύει με αβυσσαλέο πάθος για να φτάσει στην απόλυτη δόξα, κατατροπώνοντας τον έναν αντίπαλο μετά τον άλλον. Είναι όμως δίκη του η επιθυμία να φτάσει στην απόλυτη δόξα; 

Το αβυσσαλέο κτήνος, ένας πυγμάχος που έχει την εντύπωση πως είναι το φαβορί δεν απέχει καθόλου τελικά από εκείνο το μικρό αγόρι που πίστευε πως είναι ο βασιλιάς της γης. 

Κάποιος τον κάνει να πιστέψει πως είναι ανίκητος … είναι όμως απλά ένα εμπορεύσιμο αντικείμενο… ένα θύμα μιας καλοστημένης κομπίνας. 

Ο Θύτης είναι εκείνος που θα έπρεπε να τον φροντίζει. 

Πόσες τέτοιες ιστορίες συναντάς στο ρινγκ των οικογενειών, αλήθεια; 

Καθισμένη λοιπόν στις κερκίδες του ρινγκ… άρχισα να αγωνιώ τα πρώτα 15’ 

«δεν θα την βγάλω καθαρή» σκέφτηκα… «πως θα αντέξω; Τι βλέπω;» Και ξαφνικά , δίχως να το καταλάβω βρέθηκα να χειροκροτώ με άπλετο ενθουσιασμό και να μην έχω καταλάβει πως τελείωσε η παράσταση, πως πέρασαν δυο ολόκληρες ώρες! 

ΑΠΟΛΥΣΤΙΚΗ παράσταση! 

Οι ερμηνείες εξαιρετικές, η μεταφορά του έργου εξαιρετική. 

Σκέφτομαι ακόμα σε σχέση με όσα είδα και αισθάνθηκα καθώς παρακολουθούσα την παράσταση… 

Η παράσταση ανεβαίνει από την ομάδα Νοσταλγία Σε σκηνοθεσία του Γιώργου Σίμωνα και παίζουν οι: Σπύρος Αγγελόπουλος, Θάνος Αλεξίου, Μιχάλης Ζαχαρίας, Στάθης Κόκκορης, Κώστας Κουτρουμπής, Αλέξανδρος Κωχ, Φώτης Λαζάρου, Μάκης Παπαδημητράτος, Ματίνα Περγιουδάκη, Συμεών Τσακίρης (από 14/1 στο https://www.rabbitholespace.com/)