Το θρανίο που γκρίνιαζε συνέχεια – Γράφει η Βασιλεία Ζαχάρη.

Θέση μονή και μόνη καθόλη την διάρκεια του έτους. Κανείς δεν τόλμησε να κάνει τον μονό αριθμό ζυγό, αλλά και όποιος τόλμησε δεν έμεινε για πολύ.

Μονή καρέκλα σε μια πολυπληθή τάξη που πασχίζει να επιβιώσει και να μην χαθεί στην δίνη της κανονικότητας της. Είναι ξεχωριστή, γιατί κουβαλάει μέσα της μια ψυχή λίγο διαφορετική, που την κάνει να ξεχωρίζει. Είναι  επιθετική, γιατί δεν ξέρει πως να μιλά την γλώσσα των πολλών και φωνάζει συνέχεια. Μερικές φορές χάνει την ψυχραιμία της και λέει λόγια προκλητικά για να την προσέξουν πιο πολύ. Και όταν την προσέχουν τελικά γίνεται πιο αγρίμι από ποτέ.

Μα τι θέλει και αυτή η ίδια αναρωτιέται; Θέλει να ανήκει στο σύνολο ή θέλει το σύνολο να της ανήκει; Θέλει να γίνει αποδεκτή η να αποδεχτούν οι άλλοι τις ιδιοτροπίες της αφαιρώντας τους το δικαίωμα της δικής τους ελευθερίας; Θέλει να τους μαγέψει με τα στολίδια της προσωπικότητας της, που όμως είναι ακαλλιέργητα; Είναι σαν μια πηγή που θέλει να αναβλύσει το νερό της αλλά έχει στερέψει και ψάχνει να βρει πάλι τις απαντήσεις τις στην πηγή της.

Και η βοήθεια δεν έρχεται από πουθενά.

Δεν ψάχνει ελεημοσύνη, αλλά μια δυνατή βοήθεια. Δεν ψάχνει κάποιον να της καθορίσει το είναι, αλλά να της δείξει το δρόμο για να το ανακαλύψει. Και μέχρι τότε τι γίνεται; Μέχρι τότε είναι έρμαιο της τύχης; Της καλόκαρδης γειτόνισσας που τείνει ένα χέρι βοηθείας παρόλο που και εκείνης δεν της περισσεύουν; Του συμμαθητή που τελικά τον συγχωρεί, αλλά και του θυμώνει παράλληλα; Του δασκάλου που την συμπάσχει και την συμπονά; Του περαστικού που αναρωτιέται για το μέλλον της και προσεύχεται σιωπηρά για αυτήν;

Και αν η τύχη δεν είναι με το μέρος της κάποιο μοιραίο βράδυ και της ξημερώσει μια διαφορετική μοίρα. Τότε τι γίνεται; Και αν η τύχη μετατραπεί σε μια σκληρή όψη της ζωής που την φυλακίζει στο ίδιο της το σώμα περιμένοντας τελικά ένα θαύμα για να λυτρωθεί και να απελευθερωθεί; Και πως τελικά ο μαθητής με τον μονό αριθμό στο θρανίο μείνει στην μνήμη όλων ως : τι κρίμα! Πως θα συνεχίσω χωρίς να έχω λαβωθει;

Οι απόψεις του εκάστοτε άρθρου, αντικατοπτρίζουν την προσωπική άποψη του συντάκτη. Προτείνουμε, ο εν δυνάμει αναγνώστης, αφενός να προβαίνει σε έλεγχο αγοράς, για την εύρεση της πιο συμφέρουσας τιμής, αφετέρου κατά  την αγορά, να επισκέπτεται  οποιοδήποτε βιβλιοπωλείο, ώστε να ελέγξει από μόνος του, κατά πόσο το συγκεκριμένο ανάγνωσμα, καλύπτει τις ανάγκες και τα ενδιαφέροντα του.