Συμπόσιο παρόντων- Επιστήμονες και ποίηση -Σχολιάζει ο Κώστας Α. Τραχανάς.
ΣΥΜΠΟΣΙΟ ΠΑΡΟΝΤΩΝ
Επιστήμονες &Ποίηση
Δημήτρης Βίκτωρ
Δημήτρης Νανόπουλος
Διονύσης Σιμόπουλος
Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ
Εκδόσεις – VICTOR VISION 2024 σελ.311
ΣΥΜΠΟΣΙΟ ΠΑΡΟΝΤΩΝ
Επιστήμονες & Ποίηση
(Συμπόσιο για όλες τις εποχές)
Σε μια στιγμή του χωροχρόνου, που για τις ανθρώπινες αισθήσεις φαντάζει αιώνια, συναντώνται κάποιοι άνθρωποι, λίγοι, που αποφασίζουν να κατανοήσουν
τον κόσμο με την Λογική. Το Συμπόσιο διαρκεί σε όλες τις εποχές της ιστορίας του ανθρώπου. Είναι η συμπύκνωση της γνώσης που συμπληρώνεται αδιάκοπα
μέσα στον χρόνο με φαντασία, επιμονή και μόχθο.
Εν αρχή, ήταν η απορία που ενεργοποίησε την φαντασία, κατόπιν ήρθε η φιλοσοφία για την μελέτη του σκοπού και του θανάτου. Ύστερα ήρθε το πείραμα
και η απόδειξη.
Η φιλοσοφία τώρα προσεχτικά παρατηρεί και παίρνει νέα θέση, ταπεινή, στην ιστορία του ανθρώπου.
Τα πειραματικά δεδομένα συνεχίζουν να εκπλήσσουν και δεν αφήνουν πλέον περιθώρια για αμφισβητήσεις. Οι επιστήμονες, αυτοί οι γίγαντες της σκέψης,
πάντα συνεπείς στην επικοινωνία τους μέσα στους αιώνες, μιλούν, συμπληρώνουν, έκπληκτοι και αυτοί με τα όσα αποκαλύπτονται συνεχώς.
Το Συμπόσιο συνεχίζεται.
Και η Ποίηση;
Η Ποίηση ακολουθεί την ανθρώπινη ύπαρξη σε όλες τις ενέργειες, σε όλες τις εκφράσεις. Γιατί η Ποίηση σε κάθε της μορφή, μας περιβάλει από παντού.
Eίναι η επιδίωξη της ομορφιάς και από αυτήν θα γεννηθούν όλες οι τέχνες, παρηγορώντας τον άνθρωπο καθώς ρέει μόνος μέσα στον Χωροχρόνο.
Ναί, η Ποίηση καλείται να ακολουθεί, να συμπληρώνει και να παρηγορεί γιατί απευθύνεται όχι μόνον στον αδύναμο Άνθρωπο με τα αισθήματα και τους
φόβους, αλλά καί στον δυνατό της επιστημονικής γνώσης. Αυτής, που είναι ο κύριος μοχλός μετρίασης του φόβου για το τέλος του καθενός.
Το Συμπόσιο θα συνεχίζεται για όσο θα υπάρχουμε. Η Ποίηση πάντα θα συμμετέχει. Οι επιστήμονες θα προσπαθούν για την αποκάλυψη της
πραγματικότητας, ενώ γνωρίζουν πως δεν υπάρχει σκοπός, αλλά ο σκοπός επινοείται από τον κάθε άνθρωπο. Γνωρίζουν μέσα στην μελαγχολία τους, πως
ό,τι και να κάνεις ως άνθρωπος είναι ασήμαντο μέσα στο Σύμπαν, αλλά είναι σημαντικό να το κάνεις.
Αυτή είναι η αξία της Επιστήμης, η αξία της Αλήθειας, η ομορφιά της Ποίησης.
Όλα σε σύνθεση για την Τιμή της Ύπαρξης.
Δημήτρης Νανόπουλος
Χαίρομαι πολύ που βλέπω ότι η σύγχρονη επιστημονική γνώση περνάει στην ποίηση και εύχομαι να περάσει και στην φιλοσοφία.
Τα πράγματα πια έχουν ξεκαθαρίσει, δεν μπορούμε να ζούμε με παρωχημένες ιδέες που δεν στηρίζονται πουθενά και να αναμασάμε τα ίδια και τα ίδια.
Στο παρόν βιβλίο σπάνε τα «δεσμά» του καθωσπρεπισμού στην Ποίηση, με την έννοια ότι χρησιμοποιούνται σωστά σύγχρονες επιστημονικές
έννοιες, πράγμα ανήκουστο παλιά, για να εκφράσουν την ανθρώπινη αγωνία για την γνώση, την ύπαρξη, την εξέλιξη. τα sine qua non της
λογοτεχνίας-ποίησης-τέχνης.
……………………………………………………………………………………………………
Διονύσης Σιμόπουλος
Είμαστε αστράνθρωποι που δημιουργηθήκαμε από χημικά στοιχεία φτιαγμένα στις θανατηφόρες εκρήξεις υπεργιγάντιων άστρων.
Χωρίς τις εκρήξεις των σουπερνόβα δεν θα υπήρχε η Γη, δεν θα υπήρχε ο άνθρωπος.
Εδώ παρουσιάζονται μερικά από τα πιο εντυπωσιακά διοράματα της προσπάθειας του ανθρώπου να κατανοήσει τον Κόσμο. Είναι ένα σκηνικό
του Σύμπαντος με ηθοποιούς τους επιστήμονες και τα φαινόμενα του ουρανού. Η Ποίηση, συμμετέχει στο δράμα της φύσης κάνοντας την
υπέρβαση ταξιδεύοντας στον χώρο και τον χρόνο της ανθρώπινης διανόησης.
Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ
Στον μαγικό κόσμο της Ποίησης ταυτίζονται η ανθρώπινη ύπαρξη η φύση και η αγωνία της γνώσης.
Ο Άνθρωπος θέλει να μάθει.
Πριν τον πάρει ο Χρόνος να φύγουν,
θέλει να μάθει.
Πως γίνεται;
Όλα, πως γίνονται;
……………………………………………………………………………….
Δημήτρης Βίκτωρ
Ταξιδεύουμε στον Χρόνο
σαν τ’ αστέρια στον ουρανό
κομμάτια σύμπαντος κι εμείς
με την μοίρα μας μαζί
με το θνητό παρόν μας
αθάνατοι, αν το σκεφτείς
και σαν τ’ αστέρια
του παρελθόντος
πεθαμένοι.
Το βιβλίο αυτό δείχνει ότι μπορεί η Ποίηση να αφουγκραστεί το SOS που εκπέμπει η εποχή μας, σε έναν κόσμο με πτωχοποιημένους πολίτες, έγκλειστους
στα κελιά της εικονικής πραγματικότητας, περιχαρακωμένους στην ασφυκτική ιδιώτευσή τους, με διάχυτο αίσθημα φόβου απέναντι στον Άλλον, τον
διαφορετικό, τον Ξένο, τον θάνατο.
Ο Δημήτρης Βίκτωρ με τα ποιήματά του ανοίγει πνευματικούς δρόμους, ξεκλειδώνει τα απόκρυφα της συνείδησης, παράγει ερωτήματα, προσκαλώντας
σε ένα παιχνίδι ρόλων που σε ξεβολεύει από τη θέση του αναγνώστη, δίνοντας ρόλο συνδημιουργού στο ξεδίπλωμα επιστημονικών , φιλοσοφικών και
υπαρξιακών αναζητήσεων.
Η ποίηση του Δημήτρη Βίκτωρ και της Κατερίνας Αγγελάκη -Ρουκ, αποκτά χρώμα, γίνεται εικόνα και τρέπεται σε απόσταγμα κι ο λόγος είναι το πρόσχημα
για να γίνει το όχημα, που επιτίθεται στην αδιαφορία, την αλαζονεία, την αμάθεια, την μοιρολατρία και την ασημαντότητα του ανθρώπου μέσα στο
Σύμπαν.
Ένα πολύπλευρο βιβλίο που παρουσιάζει, με προσιτό ύφος, αισθητική απλότητα ,εσωτερικό ρυθμό και μέτρο και επιστημονική πληρότητα ,τη ζωή και το έργο
μεγάλων επιστημονικών διανοητών, την ομορφιά της ποίησης και την αξία της Αλήθειας. Ένα βιβλίο που απευθύνεται σε ένα ευρύ αναγνωστικό κοινό, χρήσιμο
εργαλείο συμπυκνωμένης γνώσης, με τρόπο οικουμενικό και διαχρονικό, σύνθετο και συνάμα απλό.
H γραφή, αποκαλύπτει την αλήθεια της επιστήμης, την ομορφιά της ποίησης , την πολυπλοκότητα του Σύμπαντος και μετασχηματίζει το χάος σε Kόσμο.
Το «ΣΥΜΠΟΣΙΟ ΠΑΡΟΝΤΩΝ» είναι ένα δείγμα απαιτητικής λογοτεχνίας- ποίησης, που δεν συνθλίβεται μήτε από το κεντρικό εύρημα, μήτε από την
τεχνοτροπία του, αλλά πετυχαίνει να μπολιάσει με την παιδική απλότητα της ανθρώπινης σκέψης κοιτάζοντας τον βραδινό ουρανό. Το αιώνιο μυστήριο…
Οι απόψεις του εκάστοτε άρθρου, αντικατοπτρίζουν την προσωπική άποψη του συντάκτη. Προτείνουμε, ο εν δυνάμει αναγνώστης, αφενός να προβαίνει σε έλεγχο αγοράς, για την εύρεση της πιο συμφέρουσας τιμής, αφετέρου κατά την αγορά, να επισκέπτεται οποιοδήποτε βιβλιοπωλείο, ώστε να ελέγξει από μόνος του, κατά πόσο το συγκεκριμένο ανάγνωσμα, καλύπτει τις ανάγκες και τα ενδιαφέροντα του.
