Γλυκιά γεύση : Η ευχή και κατάρα μας – Γράφει ο Γιάννης Διαμαντόγλου.
Γλυκιά γεύση : Η ευχή και κατάρα μας
«Όταν τίποτα δεν απέμενε από ένα παρελθόν, ύστερα από το θάνατο των ανθρώπων και την καταστροφή των πραγμάτων, μονάχα η γεύση και η οσμή –πιο εύθραυστα αλλά και πιο επίμονα, πιο πτητικά αλλά και πιο ζωντανά– επέμεναν, για πολύ καιρό ακόμα, σαν ψυχές να θυμούνται, να περιμένουν, να ελπίζουν, πάνω σε ό,τι απομένει από αυτά, να μεταφέρουν πάνω στα χαλάσματα τα πάντα, να μεταφέρουν χωρίς να λυγίσουν το τεράστιο οικοδόμημα της ανάμνησης.»
Jacob van Hulsdonck (1582-1647) «Νεκρή φύση με φαγητά».
Ο μεγαλοφυής Μαρσέλ Προύστ στο έργο του Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο, περιγράφει με περισσή μαεστρία το πώς η γεύση και οι γλυκές οσφρητικές νότες ξυπνάνε αναμνήσεις χαϊδεύοντας τις αισθήσεις μας. Ο Προυστικός μηχανισμός μνήμης όπως είθισται να αναφέρεται, δεν είναι προφανώς μια ανακάλυψη του σπουδαίου συγγραφέα, αλλά αποτελεί πολύ κοινό χαρακτηριστικό των ανθρώπων. Στην περίπτωση του Προύστ ένα μικρό κέικ μαντλέν βουτηγμένο σε τσάι, πυροδοτεί μια ακούσια, έντονη ανάμνηση της παιδικής του ηλικίας. Αλήθεια όλοι δεν έχουμε τέτοια παραδείγματα όπου γεύσεις και οσμές μας μετατρέπουν σε χρονοταξιδευτές, τοποθετώντας μας σε παρελθοντικές στιγμές και βιώματα;
Οι Κυριακές εκτός από την δυσάρεστη ανάμνηση της εισαγωγικής μουσικής της αθλητικής Κυριακής που σηματοδοτούσε την επερχόμενη δευτεριάτικη σχολική αγγαρεία, κρύβει και άλλους αισθαντικούς θησαυρούς. Το μοσχομυριστό γιουβέτσι, η μυρωδιά του ζυμωμένου ψωμιού και το φρέσκο κέικ της μαμάς, συμπαρασύρουν πολύ ισχυρές εικόνες και σύμβολα. Προσωπικά η μυρωδιά της ζύμης, μου φέρνει στο μυαλό την μακαρίτισσα γιαγιά μου, ενώ η γεύση μιας απλής σπιτικής μηλόπιτας την ξεγνοιασιά της παιδικής ηλικίας. Δεν αποτελεί συνεπώς έκπληξη ότι πάντα σε δύσκολες καθημερινές περιστάσεις, ίσως καταφύγω σε αρκετά κομμάτια μιας φρεσκοψημένης μηλόπιτας για παρηγοριά. Πρακτικά οδεύω προς ένα βίωμα της παιδικής ηλικίας, εφόσον δεν είναι εφικτή η επιστροφή στην ίδια την παιδική ηλικία. Τι πιο απολαυστικό συνεπώς από το να αγκαλιάζω την παιδική μου ασφάλεια με κάτι τόσο απτό και υπαρκτό. Τι γλυκιά γεύση;
«Ο πάγκος με τα φρούτα» του Φράνς Σνάιντερ.
Η γεύση δεν συντελεί απλά μια αίσθηση, αλλά πολύπλοκη αλληλεπίδραση μεταξύ γενετικής, πολιτισμού και εγκεφαλικής λειτουργίας, η οποία καθορίζει εν τέλει το τι επιλέγουμε να φάμε. Υπάρχουν δεκάδες εσωτερικά κυκλώματα που συμβαδίζουν και εξαρτώνται απ την γεύση. Είναι μαγικός ο τρόπος όπου η αντίληψη ενός τροφίμου, συνδέεται με το συναίσθημα μας, με γνώμονα πάντα την επιβίωση μας. Πριν εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια όπου η τροφή ήταν δυσεύρετη -ελλείψη των supermarket-, ο άνθρωπος έπρεπε να την διεκδικεί σε απείρως ανταγωνιστικά περιβάλλοντα. Δεν ξέρω πώς θα συμπεριφερόσασταν αν αντί για το γλύκισμα απ το περίπτερο, έπρεπε να ανταγωνιστείτε μια αρκούδα για την πολύ σπάνια άγρια κυψέλη μελιού; Αν παρελπίδα γλυτώνατε απ την αρκούδα, κοροϊδεύατε τις επικίνδυνες μέλισσες και τρέχατε μακριά από άλλα άγρια ζωάκια που σας έβλεπαν ως μεζέ, τότε θα έπρεπε να καταναλώσετε το λαχταριστό μέλι γρήγορα και αποδοτικά. Για αυτό και η φυσιολογία μας εξελίχθηκε έτσι ώστε να είμαστε αριστοτέχνες στην αφομοίωση υδατανθράκων που δίνουν ζωτική ενέργεια. Στην φύση λοιπόν η γλυκιά γεύση μεταφράζεται από τους εγκεφάλους μας ως επιβίωση και είναι απολύτως συνδεδεμένη με την ενέργεια, δηλαδή τη ζωή.
“Γυναίκα στην αγορά με φρούτα, λαχανικά και πουλερικά” του Joachim Beuckelaer.
Εύκολα κάποιος κατανοεί ότι πλέον οι συνθήκες ζωής μας έχουν αλλάξει δραματικά. Τα περισσότερα είδη ζώων τα εξοντώσαμε, εντάχθηκε η συστηματική καλλιέργεια καθώς επίσης το εμπόριο καθορίζει το τι και πόσο τρώμε. Ωστόσο η προσκόλληση μας στην γλυκιά γεύση παραμένει αναλλοίωτη, εφόσον η ανθρώπινη φυσιολογία αλλάζει με εξαιρετικά αργούς ρυθμούς. Ακριβώς εκεί «πατάει» το μάρκετινγκ τροφίμων και καλλιεργεί την ακόρεστη κατανάλωση ανθυγιεινών γευμάτων χακάροντας την εγγενή μας αδυναμία στη γλυκιά γεύση. Και πιο είναι το τίμημα; μα προφανώς η υπόθαλψη της υγείας μας. Το ότι ο οργανισμός είναι αποδοτικός στην αφομοίωση των γλυκών φαγητών είναι η μισή αλήθεια. Η άλλη μισή αναφέρει ότι αυτό συμβαίνει όταν υπάρχει έλλειψη τροφικών πόρων. Εξελιχθήκαμε, μεταλλωθήκαμε και επιβιώσαμε σε συνθήκες πενίας πόρων. Δεν υπάρχει συνεπώς κατασκευαστική πρόβλεψη υπερπληθώρας γλυκών θερμίδων. Είμαστε αποδοτικές μηχανές στην χρήση ενέργειας από γλυκά τρόφιμα, αλλά όταν αυτά είναι υπερβολικά πολλά παύει η εύνοια. Παχυσαρκία, μεταβολικό σύνδρομο και ένας ατελείωτος κατάλογος χρόνιων ασθενειών προκύπτουν ως παρελκόμενα αυτής της ατέλειας. Αν σας θυμίζει η τελευταία ιστορία κάτι από Αδάμ-Εύα-Μήλο είναι εντελώς τυχαίο. Η Εύα δοκιμάζει το μήλο και αυτομάτως είναι η στιγμή της πτώσης εφόσον η επιλογή της έχει συνέπειες. Σε πλήρη αναλογία η ανεξέλεγκτη κατανάλωση γλυκών και επεξεργασμένων τροφών μας έχει οδηγήσει σε επιδημία παχυσαρκίας, διαβήτη και μεταβολικών διαταραχών. Ωστόσο συμβολικά στην περίπτωση των πρωτόπλαστων υπάρχει μια σαφής συνειδητή επιλογή που καταστρατηγήθηκε, στην περίπτωση του σύγχρονου ανθρώπου άραγε αυτή η επιλογή υφίσταται;
Βερφ Άντριαν βαν ντερ ,Αδάμ και Εύα.
Ο πίνακας του θέματος εχει τίτλο ” Γυναίκες ετοιμάζουν γλυκό τριαντάφυλλο στα Μέγαρα”Θεόδωρος Ράλλης.
Ονομάζομαι Διαμαντόγλου Γιάννης. Γεννήθηκα στον Άγιο Ιωάννη Ρέντη Πειραιά και η μαθητική μου εκπαίδευση ολοκληρώθηκε στο Γενικό Λύκειο Αγίου Ιωάννη Ρέντη, εποχή κατά την οποία ξεκίνησα με διάφορα ερεθίσματα να αποτυπώνω γραπτώς σκέψεις και συναισθήματα.
Ολοκλήρωσα τις πανεπιστημιακές μου σπουδές στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών στο Τμήμα Χημείας, όπου σαν φοιτητής επαναδραστηριοποιήθηκα για μικρό χρονικό διάστημα στη γραπτή αποτύπωση , ενώ τα αμέσως επόμενα Χρόνια ολοκλήρωσα με επιτυχία το Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα του Ελληνικού Ανοιχτού Πανεπιστημίου με τίτλο Διαχείριση Αποβλήτων. Είμαι επίσης κάτοχος Μεταπτυχιακού τίτλου από το Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο Αθηνών με τίτλο Εφαρμοσμένη Διαιτολογία και Διατροφή με εξειδίκευση στις αλληλεπιδράσεις της διατροφής σε Μοριακό επίπεδο.
Τα τελευταία χρόνια δραστηριοποιούμε επαγγελματικά σε φαρμακευτική εταιρία, ενώ στο παρελθόν έχω εργαστεί στην βιομηχανία λιπών και ελαίων(τμήμα ποιότητας) καθώς και στο τμήμα έρευνας και ανάπτυξης φαρμακοβιομηχανίας. Έχω δημιουργήσει ένα blog θεμάτων διατροφής με τον τίτλο diatrofoskopio , ενώ αρθρογραφώ ως συνεργάτης για διάφορα θέματα σε περιοδικά όπως το politismikos.gr .
Τιμήθηκα 2 φορές με το πρώτο βραβείο της ΠΕΛ για τους δελφικούς αγώνες ποίησης 2018, 2023 καθώς και τους πανελλήνιους λογοτεχνικούς αγώνες του 2016.
Εκδόσεις : Διατροφή και Συναισθήματα (Αρμός, 2021), Λογική και Διατροφή(Δίαυλος, 2022), Τετράγωνοι Στοχασμοί (Θράκα, 2019)
Οι απόψεις του εκάστοτε άρθρου, αντικατοπτρίζουν την προσωπική άποψη του συντάκτη. Προτείνουμε, ο εν δυνάμει αναγνώστης, αφενός να προβαίνει σε έλεγχο αγοράς, για την εύρεση της πιο συμφέρουσας τιμής, αφετέρου κατά την αγορά, να επισκέπτεται οποιοδήποτε βιβλιοπωλείο, ώστε να ελέγξει από μόνος του, κατά πόσο το συγκεκριμένο ανάγνωσμα, καλύπτει τις ανάγκες και τα ενδιαφέροντα του.
