Το δέντρο της ζωής και το ζιζάνιο.
Σουζάνα Παπαφάγου , Κλινική – Αναπτυξιακή Ψυχολόγος, Ψυχοδυναμική Ψυχοθεραπεύτρια
Το δέντρο της ζωής και το ζιζάνιο.
«προσοχή , προσοχή! το δέντρο σαπίζει, καλείστε να εκκενώσετε την περιοχή!»
Έβαλε βιαστικά τα παπούτσια της.
Φόρεσε τρέχοντας το παλτό της.
Τοποθέτησε με αγωνία όσα λουλούδια χώραγε η αγκαλιά της μέσα σε μια χάρτινη σακούλα.
Τα έβγαλε προσεχτικά από το χώμα φροντίζοντας τις εύθραυστες τους ρίζες.
Τα λουλούδια ήταν όλα όσα είχε.
Τα λουλούδια ήταν όλα όσα ονειρευόταν.
Τα λουλούδια της ήταν οι καρποί της ζωής.
Άνοιξε την πόρτα και ξεκίνησε να προχωρά.
Δεν ήξερε που ακριβώς έπρεπε να πάει,
ήξερε όμως πως έπρεπε να αποφύγει τις ρίζες ενός ζιζανίου που θέριεψε κάτω από τη γη.
Το δέντρο της ζωής πάλευε να μείνει ζωντανό.
Ισως αν έσωζε τα λουλούδια…
Της είπαν να μην φοβάται.
Της είπαν να μην φοβάται.
Της είπαν να μην φοβάται.
Μα όλα όσα έκαναν ήταν όλα όσα φοβάται…
Τις τελευταίες μέρες αγωνιούσε όλο και πιο πολύ.
Ηξερε πως αν την άκουγαν θα την καθησύχαζαν και θα της έλεγαν να μην μιλά, να μην λέει τέτοια λόγια, να μην διερωτάται! Έτσι , ψυθίριζε προσεκτικά, συχνά διερωτώμενη, «πόσο βαθιά ριζωμένες είναι μέσα μας όλες αυτές οι σάπιες ρίζες που συνεχίζουν να δυναμώνουν τραβώντας ενέργεια από κάθε τι αθώο και αγνό.
Όπου και να τα πάμε τα λουλούδια μας, όσο μακριά και βιαστικά να τρέξουμε για να σωθούμε , δεν θα φτάσουμε μακριά.
Οι ρίζες αυτές ρουφάνε την ενέργεια μας χρόνια τώρα.
Εμείς φωνάζουμε και κανείς δεν ακούει.
Ποιος κηπουρός άραγε θα βρεθεί με θάρρος περίσσιο… να ξεριζώσει το δέντρο του κακού.»
Και όλο και πηγαινοερχόταν και μιλούσε στον εαυτό της, είχε βλέπετε φόβο να μην ξεχάσει τις σκέψεις της… μόνο αν ακους τη σκέψη σου καταλαβαίνεις.
…ώσπου έφτασε σε ένα ψηλό βουνό και άκουσε ένα βουητό… αντιλαλούσε θαρρείς η βοή του αέρα μέσα από μια σπηλιά.
Πλησίασε και προς μεγάλη της έκπληξη… άκουσε!
Οι σκέψεις όλων, μαζί με τις δικές της είχαν κουρνιάσει εκεί, και από ψίθυροι είχαν γίνει φωνές και βγαίναν τώρα με δύναμη φυσώντας και οδηγώντας σύννεφα παχιά πάνω από το άρρωστο δέντρο.
…και λέγαν:
«Δεν υπάρχει δέντρο του κακού, υπάρχουν ρίζες και κλαδιά.
Μισά… μισά …είναι το δέντρο της ζωής και δεν ξεριζώνεται.
Κρεμόμαστε όλοι από τα κλαδιά του…ο κηπουρός θα πρέπει να κάνει κάτι πολύ δύσκολο!
Θα πρέπει να βρει το θάρρος να φροντίσει το δέντρο και να το καθαρίσει, να το μπολιάσει, να το κλαδέψει, να περιμένει. Έπειτα ξανά από την αρχή… ποιος κηπουρός θα αντέξει… ποιος κηπουρός τελικά θα μας πει «μη φοβάστε, είμαι εγώ εδώ» και θα κάνει πράξη αυτό που λέει;
Ποιος κηπουρός είναι τόσο χορτάτος ώστε να κάνει τη δύσκολη δουλειά δίχως να φάει τους καρπούς του δέντρου ενώ καλείται να το φροντίσει.
Ποιος κηπουρός θα βρεθεί να κάνει την δουλειά του δίχως να μεταμορφωθεί σε σάπια ρίζα που κλέβει την ενέργεια από την ίδια τη γενέτειρα του..;»
Και …Οι φωνές όλο και δυναμωναν και η απορία που εκφράζαν, η ανακατεμένη με φόβο και αγωνία γινόταν όλο και πιο βροντερή.
Και τα σύννεφα τα κατάμαυρα άρχισαν να κρύβουν το δέντρο… και τότε!
Τότε σχηματίστηκε ενας τεράστιος γίγαντας, καμωμένος από σύννεφα, έτοιμα να ξεσπάσουν σε βροχή.
Και ο γίγαντας αγκάλιασε το δέντρο και το κάλυψε με τα χέρια του, και βάλθηκε να το ξεπλένει και να το καθαρίζει, να παρασύρει κάθε τι ζοφερό… και το δέντρο ήταν πια έτοιμο να μπολιαστεί… και σα βγήκε ξανά ο ήλιος άρχισε… Ω, τι θαύμα…ξανά να ανθίζει!
Σουζάνα Παπαφάγου , Κλινική – Αναπτυξιακή Ψυχολόγος, Ψυχοδυναμική Ψυχοθεραπεύτρια.
Σπούδασα στην Ιταλία στο Κρατικό Πανεπιστήμιο Ψυχολογίας της Πάρμα, στο πενταετές πρόγραμμα ‘Αναπτυξιακή Κλινική Ερευνητική Ψυχολογία’.Επέστρεψα στην Ελλάδα αφού ολοκλήρωσα μεταπτυχιακό πρόγραμμα με τίτλο «οικογενειακή θεραπεία και σεξουαλική διαφορετικότητα » και ξεκίνησα αμέσως πενταετή εκπαίδευση στην Ελληνική Εταιρία Αναλυτικής Ομαδικής και Οικογενειακής Ψυχοθεραπείας, όπου πια είμαι τακτικό μέλος.
Το 2011 ξεκίνησα να παρακολουθώ εκπαιδευτικό πρόγραμμα στο Ινστιτούτο Ψυχοδράματος Αθηνών για 4 χρόνια.Έχω παρακολουθήσει και ολοκληρώσει εκπαιδευτικά σεμινάρια στην Ελληνική Ψυχοσωματική Εταιρία και συνεχίζω να καταπιάνομαι με εκπαιδεύσεις και εποπτικές συνεδρίες.Τα τελευταία 10 χρόνια έχω υπάρξει επιστημονικός συνεργάτης στο Αιγινήτειο νοσοκομείο ως ομαδική αναλύτρια στο Τμήμα Διαταραχής Προσωπικότητας.
Το 2008 ξεκίνησα να εργάζομαι ιδιωτικά στο γραφείο μου με οικογένειες, ζευγάρια, ομάδες και ατομικά (ενήλικες, εφήβους και παιδιά,).Το 2018 ονειρεύτηκα να δημιουργήσω έναν χώρο θεραπείας και τέχνης, όπου θα συνεχίσω να δουλεύω ατομικά και ομαδικά μέσω της αναλυτικής ψυχοθεραπείας αλλά θα πραγματοποιούνται παράλληλα, ομάδες ζωγραφικής και Πύλου κυρίως (σε συνεργασία με καλλιτέχνες), ομάδες δημιουργικής γραφής, ομάδες συμβουλευτικής γονέων και δραστηριότητες για όλη την οικογένεια.
Το όνειρό μου ξεκινά να ζωντανεύει σε μια δύσκολη περίοδο, της πανδημίας, μιας και «αναγκάστηκα» να αλλάξω χώρο λόγο τετραγωνικών (έπρεπε να μεταφερθώ, μετά τα 13 χρόνια, σε μεγαλύτερο χώρο).Από το 2013 γράφω στο περιοδικό Τaλκ (περιοδικό για γονείς), αναπτύσσοντας κυρίως ψυχολογικά θέματα, και μιλώ για την ευεργετική ιδιότητα των βιβλίων μέσα από τη στήλη μου «Μια ψυχολόγος διαβάζει βιβλία ».
θα με βρείτε στο https: www.humansoulroots.com
ΣΟΥΖΑΝΑ ΤΖ. ΠΑΠΑΦΑΓΟΥ
ΚΛΙΝΙΚΗ ΨΥΧΟΛΟΓΟΣ ΠΑΝ/ΜΙΟΥ ΠΑΡΜΑΣ
ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΥΤΡΙΑ
Επιστημονικός συνεργάτης στο τμήμα Διαταραχών προσωπικότητας Α’ ψυχιατρικής κλινικής του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Πηγή: https://www.storytellinghumans.com -Σουζάνα Παπαφάγου.
Οι απόψεις του εκάστοτε άρθρου, αντικατοπτρίζουν την προσωπική άποψη του συντάκτη. Προτείνουμε, ο εν δυνάμει αναγνώστης, αφενός να προβαίνει σε έλεγχο αγοράς, για την εύρεση της πιο συμφέρουσας τιμής, αφετέρου κατά την αγορά, να επισκέπτεται οποιοδήποτε βιβλιοπωλείο, ώστε να ελέγξει από μόνος του, κατά πόσο το συγκεκριμένο ανάγνωσμα, καλύπτει τις ανάγκες και τα ενδιαφέροντα του.
