Μεταμόσχευση νεφρού και Τηλεοπτικός κανιβαλισμός – Π. Σφυρίδης – Εκδόσεις Εστία – Σχολιάζει ο Κώστας Α. Τραχανάς.
«Μεταμόσχευση νεφρού και Τηλεοπτικός κανιβαλισμός» Π. Σφυρίδης Εκδόσεις Εστία 2024 σελ.265
Το θέμα της μεταμόσχευσης οργάνων, ιδίως των νεφρών, βρίσκεται στην επικαιρότητα πολλές δεκαετίες. Από το 1994, που η νεφροπαθής αδελφή του συγγραφέα, Αγγελική, σε ηλικία πενήντα ετών, μπήκε σε πρόγραμμα αιμοκάθαρσης, άρχισε να ενδιαφέρει και τον συγγραφέα-ιατρό Περικλή Σφυρίδη. Η Αγγελική Σφυρίδη είχε πολλές παρενέργειες με την αιμοκάθαρση και αρχίσανε την έρευνα ανεύρεσης νεφρού για μεταμόσχευση. Δυστυχώς, κι αυτός από την εφηβική ηλικία ήταν μονόνεφρος και άλλος συγγενής πρώτου βαθμού, όπως όριζε ο νόμος, δεν υπήρχε. Στη λίστα αναμονής για συμβατό πτωματικό νεφρό στην Ελλάδα η Αγγελική θα έπρεπε να περιμένει, αν ήταν τυχερή, για δεκαετίες-κάτι που δεν της έδινε περιθώριο ζωής. Στραφήκανε τότε προς την Ινδία, όπου μέχρι το 1995 οι μεταμοσχεύσεις νεφρών από ζώντες δότες ήταν νόμιμη. Το 1996, όμως, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας απαγόρευσε κι εκεί τις μεταμοσχεύσεις κι έτσι ζήσανε ένα ιατρικό θρίλερ.
Τα όσα εξιστορούνται στο βιβλίο είναι απολύτως πραγματικά. Θα αναρωτηθεί ο αναγνώστης γιατί δεν το χαρακτήρισε ως « μαρτυρία». Αυτό οφείλεται στις συνθήκες που επικρατούσαν την εποχή εκείνη σχετικά με τις μεταμοσχεύσεις. Και το μόνο που έκανε ο συγγραφέας ήταν να αλλάξει τα ονόματα και να επενδύσει τη μαρτυρία με μια λογοτεχνική εσθήτα, που ούτως ή άλλως την είχε.
Η περιπέτεια της μεταμόσχευσης, που ήταν πλέον παράνομη, έγινε από τον δόκτορα Σίντι ή Κίπα και με την βοήθεια του Ινδού «Ζώη».
Η Ινδία είναι μια ζεστή και βρόμικη χώρα όπου η φτώχεια καθρεφτίζεται καθημερινά στο πρόσωπό της. Φτωχοί νεαροί Ινδοί πουλάνε το νεφρό τους για να σώσουν από την ασιτία την οικογένειά τους. Πελάτες είναι κάποιοι απελπισμένοι νεφροπαθείς, που παίζουν τη ζωή τους κορόνα γράμματα. Γύρω απ’ αυτόν τον διπλό ανθρώπινο πόνο έχει στηθεί ένα ολόκληρο κύκλωμα από γιατρούς και μεσάζοντες που πλουτίζουν.
Η Αγγελική τελικά έζησε εικοσιένα χρόνια μετά την μεταμόσχευσή της τον Μάιο του 1996 στην Ινδία.
Στη νουβέλα «Τηλεοπτικός κανιβαλισμός» αναφέρεται ο συγγραφέας στον ανθρωποφαγικό τρόπο με τον οποίο λειτουργούν αρκετοί δημοσιογράφοι των τηλεοράσεων, που δεν διστάζουν να δημοσιοποιήσουν ακόμα και ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα γύρω από την υγεία ή, ακόμα χειρότερα, να σκηνοθετήσουν ψευδείς καταστάσεις, προκειμένου να αυξήσουν την τηλεθέαση των σταθμών τους.
Η γραφή του Περικλή Σφυρίδη είναι ενδοσκοπική, συγκινητική και τρυφερή.
Ένα εκρηκτικό, συγκλονιστικό, φοβερό βιβλίο.
Διαβάστε το.
Ο Περικλής Σφυρίδης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1933, όπου και ζει. Απόφοιτος του Αμερικανικού Κολεγίου «Ανατόλια», της τάξης του 1952. Σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (ως μαθητής της Στρατιωτικής Ιατρικής Σχολής) και εργάστηκε ως καρδιολόγος μέχρι το 1994. Διετέλεσε πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης (1975-1981). Έχει εκδώσει δύο ποιητικές συλλογές, δώδεκα συλλογές διηγημάτων, δύο μυθιστορήματα και ένα αυτοσχόλιο πνευματικής πορείας. Κυκλοφόρησε μελέτες για λογοτέχνες, ζωγράφους και τρεις ανθολογίες για τους πεζογράφους της Θεσσαλονίκης, μία εκ των οποίων μεταφράστηκε στα γερμανικά και άλλη στα αγγλικά. Διηύθυνε τα περιοδικά της Θεσσαλονίκης Τραμ (1987-1991/1996) και Παραφυάδα (1985-1990). Συνεργάστηκε με τα περισσότερα ελληνικά λογοτεχνικά περιοδικά. Δύο βιβλία του έχουν μεταφραστεί στα ολλανδικά και πολλά διηγήματά του στα γερμανικά, αγγλικά και ολλανδικά. Για το πεζογραφικό του έργο έχουν δημοσιευθεί κριτικά κείμενα και αυτοτελείς μελέτες, όπως το βιβλίο της αναπληρώτριας καθηγήτριας του Α.Π.Θ. Σωτηρίας Σταυρακοπούλου, Περικλής Σφυρίδης. Ο πεζογράφος και η κριτική για το έργο του (Eστία 2011). Από τις εκδόσεις της Εστίας κυκλοφορούν επίσης η συλλογή διηγημάτων του Το πάρτι και άλλα διηγήματα (2011), το μυθιστόρημα Ψυχή μπλε και κόκκινη (2013) τα Ζωοφιλικά. Μια μαρτυρία και δώδεκα διηγήματα (2014), Παραφυάδες ΙΙΙ. Κείμενα λογοτεχνίας και βιβλιοκρισίες 2009-2013 (2015) και Τα κοινωνικά διηγήματα (2016).
Οι απόψεις του εκάστοτε άρθρου, αντικατοπτρίζουν την προσωπική άποψη του συντάκτη. Προτείνουμε, ο εν δυνάμει αναγνώστης, αφενός να προβαίνει σε έλεγχο αγοράς, για την εύρεση της πιο συμφέρουσας τιμής, αφετέρου κατά την αγορά, να επισκέπτεται οποιοδήποτε βιβλιοπωλείο, ώστε να ελέγξει από μόνος του, κατά πόσο το συγκεκριμένο ανάγνωσμα, καλύπτει τις ανάγκες και τα ενδιαφέροντα του.
