Τι βιβλίο να διαβάσω τις γιορτές; – Μέρος Ά

 

 

 

Συνήθως τις γιορτές δωρίζουμε σε φιλικά και αγαπητά πρόσωπα, βιβλία, ως επι το πλείστων, στα παιδιά. Ωστόσο, καλό θα ήταν με κάθε ευκαιρία, να δωρίζουμε -εκτός των άλλων – και στον εαυτό μας κάποιο βιβλίο.

Οι επιλογές αμέτρητες, όπως και οι ερωτήσεις. Τι βιβλίο να επιλέξω; Θα μου αρέσει; Έχει βραβευτεί ή όχι; Πραγματεύεται ένα θέμα που με ενδιαφέρει;

Η επιλογή ενός καλού βιβλίου, έχει πάντα ένα χαρακτήρα υποκειμενικό, όμως , αυτό που θα πρέπει πάντα να έχουμε κατά νου,  είναι πως ένα καλό βιβλίο δεν είναι μόνο εκείνο που ρέει το χρόνο μας πιο εύκολα.

Καλό βιβλίο είναι εκείνο που μοιάζει με ένα καλό φίλο,ξέρει τι μας αρέσει και μιλά στην ψυχή μας, είναι δημιουργημένο για εμάς και δε δίνει μόνο απαντήσεις.

Αυτό που κάνει ένα βιβλίο πραγματικά μοναδικό, είναι να δημιουργεί ερωτήσεις, να γίνεται το σκαλοπάτι για ένα ταξίδι, που μόλις ξεκινά!

Επιλέξαμε και σας προτείνουμε μερικά από εκείνα τα βιβλία που είμαστε σίγουροι, πως θα αφήσουν στη ψυχή σας το σημάδι τους ανεξίτηλο

και αν τέλος πάντων δε σας πείσαμε, αγοράστε και κάτι διαφορετικό και ας μη το διαβάσετε, έτσι για να υπάρχει, να μοσχοβολά η βιβλιοθήκη σας.

 

Καλές αναγνώσεις, καλά ταξίδια!

 

ΤΙ ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΩ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ;

ΣΟΥΖΑΝΑ ΠΑΠΑΦΑΓΟΥ, ΠΕΛΙΩ ΠΑΠΑΔΙΑ

 

Ελάτε να εξερευνήσουμε μαζί τι σημαίνει να είσαι γονέας στην εποχή μας χωρίς περιοριστικές ή στρεβλές πεποιθήσεις και ξεπερασμένα στερεότυπα.

Η Σουζάνα Παπαφάγου, κλινική αναπτυξιακή ψυχολόγος-ψυχοθεραπεύτρια, οικογενειακή και ομαδική αναλύτρια, και η Πελιώ Παπαδιά, επικοινωνιολόγος και δημοσιογράφος με πολυετή εμπειρία σε θέματα γονεϊκότητας, ένωσαν τις δυνάμεις τους και το πάθος τους για την ανθρώπινη φύση, την οικογένεια και τα παιδιά για να γράψουν ένα βιβλίο που ξεφεύγει από τις τυποποιημένες συμβουλές προς τους γονείς.

Στις σελίδες του συγκέντρωσαν αληθινές ερωτήσεις ενηλίκων που σχετίζονται με παιδιά και ερωτήσεις παιδιών κάθε ηλικίας, από την προσχολική ηλικία έως την εφηβεία, τις ομαδοποίησαν θεματικά και τις απαντούν τεκμηριωμένα, αξιοποιώντας τις τρέχουσες επιστημονικές εξελίξεις αλλά και συνδυάζοντας την ακαδημαϊκή εμπειρία τους με την πρακτική γνώση.

Ένας στοχαστικός και ταυτόχρονα εφαρμόσιμος οδηγός ψυχοεκπαίδευσης γονέων, που μας καλεί να κατανοήσουμε βαθύτερα τον ρόλο μας, προσφέροντάς μας παράλληλα πρακτικές λύσεις για την καθημερινότητα.

ΔΙΑΓΕΝΕΑΚΟ ΤΡΑΥΜΑ
ΔΙΑΖΥΓΙΟ
ΜΑΘΗΣΙΑΚΕΣ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ
ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΟΤΗΤΑ
ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ
ΘΑΝΑΤΟΣ

 

Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑΤΟΣ

Δαμάζοντας τα κείμενα

Καραγιάννης Μάκης

 

Τις τελευταίες δεκαετίες η τέχνη του μυθιστορήματος, ως έννοια, υποσκελίστηκε από τον αδηφάγο ιμπεριαλισμό της θεωρίας της λογοτεχνίας. Ο επίδοξος δημιουργός, ωστόσο, από τον Χένρι Τζέημς μέχρι  τις μέρες μας,  αναζητά την τέχνη να δαμάσει τα κείμενα, να μεταμορφώσει τις άψυχες  λέξεις σε μια γοητευτική ιστορία που λέγεται μυθιστόρημα, που έχει τη δική του παράδοση και αισθητική ιδιαιτερότητα. Το βιβλίο αυτό παρουσιάζει, κυρίως, τις βασικές του πτυχές, −αφήγηση και αφηγητής, ο χαρακτήρας, η πλοκή, ο χρόνος, το θέμα, το ύφος, η αλήθεια και οι συμβάσεις του είδους−  όπως διαμορφώθηκαν στην ιστορική τους προοπτική μέσα από τα μεγάλα μυθιστορήματα, από τις προμπαλζακικές απαρχές έως τις σύγχρονες μεταμυθοπλασίες του μεταμοντερνισμού, χρήσιμες για αναγνώστες και συγγραφείς που θέλουν να  κατανοήσουν την παγκόσμια τέχνη του μυθιστορήματος. Είναι, επίσης, συμπληρωμένο με τις έννοιες της ανάγνωσης και της  κριτικής, οι οποίες είναι συνδεδεμένες με την ερμηνεία και την αξιολόγησή του.

 

 

 

ΠΙΝΟΝΤΑΣ ΚΑΦΕ ΜΕ ΤΟΝ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ (2η Έκδοση)

Θανάσης Λάλας και Βασίλειος Μπετσάκος .Τον φιλόσοφο της αρετής και της ευδαιμονίας μέσα στην πόλη

Ήτανε καλός μαθητής ο μέγας Αλέξανδρος; Πόση σημασία έχει για έναν χαρισματικό ηγέτη η σφαιρική εκπαίδευση, η γνώση της ανθρώπινης ύπαρξης; Η συνέχεια της πορείας και της ζωής του Αλεξάνδρου σάς κάνει υπερήφανο; Φύγατε από την Αθήνα μετά από είκοσι χρόνια· επιστρέψατε ξανά; Ή δεν γυρίσατε πότε ξανά στην Αθήνα; Τι αποτελεί για εσάς καινούργιο στη ζωή, στη φιλοσοφία; Σκεφτήκατε ποτέ να δημιουργήσετε δική σας σχολή; Ο Περίπατος θεωρείτε πως ήτανε ο πιο ενδιαφέρων χώρος εκπαίδευσης που δημιουργήσατε εσείς και οι μαθητές σας; Πηγές λένε ότι τότε περάσατε και από μία δίκη. Αληθεύει; Ποιοι είχαν κινηθεί εναντίον σας και γιατί;

Όταν σας ρώτησαν γιατί φεύγετε από την Αθήνα, είχατε πει: «Για να μην δώσω στους Αθηναίους την ευκαιρία να αμαρτήσουν για δεύτερη φορά». Ποια θεωρείτε την πρώτη μεγάλη αμαρτία των Αθηναίων; Εννοείτε αμαρτία σε βάρος της φιλοσοφίας; Ποιαν υπονοούσατε; Πέστε μου! Εσείς είστε απ’ αυτούς που θεωρείτε μεγάλη αμαρτία των Αθηναίων την καταδίκη του Σωκράτη; Με όλα αυτά τα ερωτήματα πίσω από τα χείλη ξεκίνησε η πρώτη μας συνάντηση, ο πρώτος μας καφές με τον Φιλόσοφο· στα ταπεινά Στάγειρα, στον τόπο που γεννήθηκε ένα από τα μεγαλύτερα πνεύματα της ανθρωπότητας: ο σοφός Αριστοτέλης!

 

 

ΦΥΛΑΚΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΑ ΣΙΔΕΡΑ

ΝΙΚΟΛΑΙΔΟΥ ΕΥΑ

Μύριες ανθρώπινες υπάρξεις κλεισμένες σε κελιά. Ψυχικές καταστάσεις πολύπλοκες, αδιέξοδες. Ανεξιχνίαστες υποθέσεις για αρκετά χρόνια. Το χθες και το σήμερα των γυναικείων φυλακών μέσα από έρευνες στη Γαλλία, τη Δανία και την Ελλάδα.

Μάνες που μεγαλώνουν τα παιδιά τους μέσα στα κελιά. Ένας κόσμος ασφυκτικός. Μιλάνε οι φυλακισμένες, ξερνώντας ματωμένες εκμυστηρεύσεις και περιμένοντας, ελπίζοντας… σ’ ένα θαύμα.

Πώς ζουν μέσα στις φυλακές; Ποιες είναι οι συνθήκες; Τα παράπονά τους; Η καθημερινότητά τους; Δίπλα, μια κοινωνία ανελέητη που τις στιγματίζει, ακόμα κι αν έχουν άδικα φυλακιστεί.

Η συγγραφέας Εύα Νικολαΐδου, ύστερα από την περιδιάβασή της στα «σπίτια της αμαρτίας» ερευνώντας το φαινόμενο της πορνείας, αναζητά και αποκαλύπτει τον αθέατο και σκληρό κόσμο των φυλακών.

 

Η Συνοδικότητα σε Κρίση;

Κοινωνιολογική συγκριτική προσέγγιση

 

Καθώς η επιρροή της κοσμικής διακυβέρνησης αυξάνεται και οι κοινωνικοί κανόνες εξελίσσονται, οι Ορθόδοξοι ηγέτες πρέπει να περιηγηθούν στη λεπτή ισορροπία μεταξύ της διατήρησης της θρησκευτικής εξουσίας και της προώθησης του διαλόγου με τους κοσμικούς θεσμούς. Αυτό απαιτεί μια σε βάθος κατανόηση των διασταυρώσεων μεταξύ πίστης, πολιτικής εξουσίας και κοινωνικής δικαιοσύνης, σε έναν ταχέως μεταβαλλόμενο κόσμο. Η παρούσα παρέμβαση επιχειρεί να καταθέσει έναν ουσιαστικό κριτικό και συγκριτικό κοινωνιολογικό σχολιασμό, αναγνωρίζοντας τη θρησκεία ως ένα ανθρώπινο πολιτισμικό προϊόν που διαμορφώνεται, ορίζεται, επαναπροσδιορίζεται και αλληλοτροφοδοτείται σε βάθος, από τον πολιτισμό που την παράγει. Αυτό σημαίνει ότι κάθε θρησκευτική κοινότητα που φιλοδοξεί να αντέξει στο σύγχρονο πολιτισμικό περιβάλλον, πρέπει να προσπαθήσει να επαναπροσδιορίσει την ύπαρξή της, μέσα από τη δυναμική πρισματική πρόσληψη της ατομικής ελευθερίας, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της ανοχής στη διαφορετικότητα, του αμοιβαίου σεβασμού, της θρησκευτικής ανοχής και της αρμονικής συμβίωσης, στο υπαρκτό πλαίσιο του υφιστάμενου πολυπολιτισμικού και πολυεθνικού παραδείγματος. Καθίσταται, επομένως, αναγκαία μια αναστοχαστική στάση, η οποία θα αναγνωρίζει την εγγενή υποκειμενικότητα της κατανοητικής ερμηνείας, ενώ παράλληλα θα προσπαθεί, για μεθοδολογική αυστηρότητα και αναλυτική ακρίβεια, προϋποθέτοντας, επί της ουσίας, το εξής σαφές προαπαιτούμενο: κάθε εξουσία, από την εποχή των θεμελιωδών απαρχών της νεωτερικότητας, οφείλει να είναι δημοκρατική και κατά συνέπεια να υπόκειται υποχρεωτικά σε δημοκρατικό έλεγχο.

 

ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΛΕΙΔΩΜΕΝΕΣ ΠΟΡΤΕΣ

Συγγραφέας: Ευστρατία Γουντουδάκη,

Αληθινές ιστορίες που φανερώνουν τις κρυφές μορφές της βίας

«Δεν είναι το ξύλο μόνο. Mε έφτυνε, μου ούρλιαζε στα μούτρα “θα σου δείξω εγώ, δεν ξέρεις με ποιον τα έχεις βάλει! Όπου κι αν πας, θα έρθω να σε βρω, ακούς; Θα σε βρω! Έτσι, για να με φοβάσαι πάντα”!» Το τραύμα μπορεί να έχει κυματοειδή επίδραση. Στο κέντρο βρίσκεται πάντα το θύμα. Εκείνο το άτομο που βίωσε άμεσα το τραυματικό γεγονός, εκείνο που δέχθηκε τη βία, υπέστη τις σωματικές βλάβες, ένιωσε τις επιπτώσεις της βίας στην ψυχική του υγεία, έχασε τη ζωή του από την επίθεση. Καθώς κινούμαστε προς τα έξω, συναντούμε τους συγγενείς που βιώνουν από κοντά τις οδυνηρές συνέπειες που μπορεί να έχει η βία στο αγαπημένο τους πρόσωπο, τους συγγενείς που πενθούν, τους φίλους, τους συναδέλφους του θύματος και όσους βρίσκονταν σε κοντινή απόσταση από το συμβάν. Στο επόμενο επίπεδο βρίσκονται οι επαγγελματίες στα επείγοντα και στις κοινωνικές υπηρεσίες, οι γιατροί, οι εισαγγελείς, οι δικηγόροι, η αστυνομία. Και οι κυματισμοί συνεχίζονται, εξαπλώνονται, μέχρι να αλλάξει κάτι, μέχρι να σπάσει ο κύκλος της βίας με κάποιον τρόπο. Διότι το τραύμα πρέπει να αντιμετωπιστεί, οι πληγές πρέπει να επουλωθούν και τα θύματα, οι συνάδελφοι, οι φίλοι, οι συγγενείς, όλοι εμείς, χρειαζόμαστε απαντήσεις.

Αλλιώς, ο πόνος θα επιμείνει και η λύτρωση δεν θα έρθει ποτέ.

 

 

 

Μια γυναίκα γνωστή για τις viral αναρτήσεις της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο μιλώντας στους θαυμαστές της που τη λατρεύουν. Ολόκληρη η ύπαρξή της είναι κυριευμένη από το διαδίκτυο – ή αυτό που αποκαλεί «πύλη». Είμαστε στην κόλαση; αναρωτιούνται οι άνθρωποι της πύλης. Θα συνεχίσουμε όλοι να το κάνουμε αυτό μέχρι να πεθάνουμε;

Ξαφνικά, δύο μηνύματα από τη μητέρα της διαρρηγνύουν αυτή την πραγματικότητα: «Κάτι πήγε στραβά» και «Πόσο σύντομα μπορείς να έρθεις;» Καθώς η πραγματική ζωή και τα διακυβεύματά της συγκρούονται με τον υξανόμενο παραλογισμό της πύλης, η γυναίκα έρχεται αντιμέτωπη με έναν κόσμο που φαίνεται να εμπεριέχει ταυτόχρονα πλήθος αποδείξεων ότι υπάρχει καλοσύνη, ενσυναίσθηση και δικαιοσύνη στο σύμπαν, και καταιγιστικά αποδεικτικά στοιχεία για το αντίθετο.

Ασεβές και ειλικρινές, συγκλονιστικό και απολαυστικά βέβηλο, το ΚΑΝΕΙΣ ΔΕ ΜΙΛΑΕΙ ΓΙ’ ΑΥΤΟ είναι ταυτόχρονα μια ερωτική επιστολή προς το ατελείωτο σκρολάρισμα και ένας στοχασμός γύρω από την αγάπη, τη γλώσσα και την ανθρώπινη σύνδεση από μία από τις πιο πρωτότυπες φωνές της εποχής μας.

Ένα βιβλίο δεν έιναι μονο ενας ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΔΕΚΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ 2021 ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΥΣ NEW YORK TIMES

 

ΜΗΝ ΠΕΙΣ ΛΕΞΗ

PATRICK RADDEN KEEFE

 

Μια αποκαλυπτική και καθηλωτική αφήγηση για την άγρια διαμάχη στη Βόρεια Ιρλανδία και τα επακόλουθά της, με αφορμή μια πραγματική ιστορία φόνου.

Τον Δεκέμβριο του 1972, μασκοφόροι εισβολείς αρπάζουν από το σπίτι της στο Μπέλφαστ την Τζιν Μακόνβιλ, μια μητέρα δέκα παιδιών. Τα παιδιά της δεν την ξανάδαν ποτέ. Η απαγωγή της ήταν ένα από τα πλέον περιβόητα επεισόδια της άγριας διαμάχης που είναι γνωστή ως oι Ταραχές. Όλη η γειτονιά ήξερε ότι υπεύθυνος ήταν ο IRA, όμως κανείς δεν μιλούσε. Το 2003 ανθρώπινα οστά ανακαλύφθηκαν σε μια παραλία. Τα παιδιά της Μακόνβιλ κατάλαβαν ότι ήταν η μητέρα τους όταν τους είπαν πως στο φόρεμα ήταν γαντζωμένη μια μπλε παραμάνα – με τόσα παιδιά, την είχε πάντα πρόχειρη για πάνες και σχισμένα ρούχα.

Με τον ρυθμό ενός θρίλερ, και με περίτεχνη αλλά καλογραμμένη δομή, η έρευνα σε βάθος του Patrick Radden Keefe αποκαλύπτει τον τρόμο, την απώλεια και τη σπαρακτική ματαιότητα ενός ανταρτοπόλεμου, οι συνέπειες του οποίου δεν αντιμετωπίστηκαν ποτέ. Από τους ακραίους τρομοκράτες του IRA, όπως η Ντολόρς Πράις, η οποία από νεαρή ηλικία έβαζε βόμβες στο Λονδίνο, τα κατασκοπικά παιχνίδια και τα βρόμικα κόλπα του Βρετανικού Στρατού, μέχρι τον Τζέρι Άνταμς, που διαπραγματεύτηκε την ειρήνη αλλά πρόδωσε τους σκληροπυρηνικούς συντρόφους του, τo Μην πεις λέξη παρουσιάζει έναν κόσμο πάθους, εκδίκησης και οδύνης.

 

 

Το Σφυρί των Μαγισσών – Malleus Maleficarum

Το αυθεντικό εγχειρίδιο των Ιεροεξεταστών κατά της μαγείας που κυκλοφόρησε το 1486 και οδήγησε στον θάνατο χιλιάδες γυναίκες.

Συγγραφέας: Heinrich Kramer,

Μεσαίωνας και μάγισσες σ’ ένα βιβλίο κειμήλιο της παγκόσμιας λογοτεχνίας!

 

Το Malleus Maleficarum, γνωστό και ως Το Σφυρί των Μαγισσών, που έγραψαν οι ιεροεξεταστές Heinrich Kramer και Jacob Sprenger τον 15ο αιώνα, παραμένει μέχρι σήμερα ως ένα από τα διασημότερα βιβλία για την μαγεία παγκοσμίως. Το βιβλίο περιλαμβάνει τρεις βασικές ενότητες, ενώ απευθύνεται σε κυνηγούς μαγισσών όπως και σε κοινούς ανθρώπους της εποχής. Η πρώτη ενότητα εξετάζει, μέσα από σύντομα ερωτήματα και απαντήσεις, το κατά πόσο οι μάγισσες είναι υπαρκτές ή αποκύημα φαντασίας, καταλήγοντας πως υφίστανται πέρα από κάθε αμφιβολία, όπως άλλωστε και ο Διάβολος, από τον οποίο αντλούν τις δυνάμεις τους. Στη δεύτερη ενότητα, οι συγγραφείς παρουσιάζουν μέσα από περιστατικά τους τρόπους δράσεις των μαγισσών, όπως και μεθόδους με τις οποίες κάποιος μπορεί να προφυλαχτεί από εκείνες. Στη τρίτη ενότητα, οι ιεροεξεταστές εξηγούν τους βασανισμούς και τις δοκιμασίες που πρέπει να υποστούν οι κατηγορούμενοι για μαγεία ώστε να αναγνωριστεί η ενοχή τους, όπως και κάθε άλλο μέτρο που πρέπει να τηρηθεί στο πόλεμο της Εκκλησίας κατά των Σκοτεινών Τεχνών. Το κείμενο χρησιμοποιήθηκε για αιώνες από τους Χριστιανούς ως πηγή αναφοράς σε θέματα δαιμονολογίας, αν και δεν χρησιμοποιήθηκε άμεσα από την Ιερά Εξέταση, η οποία έγινε διαβόητη για τα βασανιστήρια και τις δολοφονίες της. Μετά τη δημοσίευσή του, η μαγεία έγινε ευρύτερα αποδεκτή ως πραγματικό και επικίνδυνο φαινόμενο. Η Εκκλησία θα χαρακτήριζε τελικά τη μαγεία ως το μεγαλύτερο από τα εγκλήματα και τις αμαρτίες που υπάρχουν και θα την ανήγαγε στο επίπεδο της αίρεσης – ως αποτέλεσμα, οι διώξεις και οι ποινές έγιναν περισσότερο βάναυσες.

 

«Αν ο Θεός, μέσω ενός αγγέλου, δεν αναγκάσει τον Σατανά να αρνηθεί τη βοήθειά του στη μάγισσα, αυτή θα είναι τόσο αναίσθητη στους πόνους των βασανιστηρίων, που θα προτιμήσει να της ξεριζώσουν τα χέρια και τα πόδια παρά να ομολογήσει την αλήθεια!»

 

Η νοσταλγία κι εγώ (3η Έκδοση)

Η νοσταλγία κι εγώ

– Αναρωτιέμαι τι νοσταλγείς; – … – Νοσταλγείς κάτι που συνέβη ή κάτι που δεν συνέβη; – Που δεν συνέβη, νομίζω… – Νομίζεις; – Νομίζω. Η νοσταλγία, εκτός από τον πόνο που προξενεί, κρύβει και μια αλλόκοτη γλυκύτητα. Γι’ αυτήν τη γλυκύτητα την επιδιώκουμε, τη διεκδικούμε, τη συντηρούμε και την αναπλάθουμε κατά τις επιθυμίες μας. Για το πώς να ήταν καλύτερα όσα νοσταλγούμε. Πουθενά αλλού ο χαρακτηρισμός χαρμολύπη δεν είναι τόσο χαρακτηριστικός, το άλγος μαζί με την αναδρομή, την επιστροφή σε κάτι μακρινό πια, αν όχι εξαφανισμένο, χαρίζει ταυτόχρονα μια λεπτή ευδαιμονία όσο κι αν το μαχαιράκι της σχίζει και στάζει αίμα. Η νοσταλγία είναι η ποίηση της ζωής, είναι δημιουργική. Όχι μόνο αναβιώνεις ένα χαμένο πλέον παρελθόν σου, αλλά και το αναδομείς με τρόπους θαυμάσιους κατά τις επιταγές μιας επιθυμίας τόσο ζωτικής, που καταντάει επιβλητική. Κάπου εδώ εντάσσεται κι εκείνο το συνηθισμένο που ονομάζουμε επιλεκτική μνήμη, ένα καινούργιο μοντάζ όσων θυμόμαστε ώστε το πνεύμα της περασμένης ιστορίας να αλλάζει λίγο πολύ.

Κατά κανόνα αυτά γίνονται αθέλητα, αν γνωρίζεις ότι αναπλάθεις και ωραιοποιείς, ότι δραματοποιείς ζωτικές μνήμες, το όλο θέμα διαλύει τη μαγεία της ψευδοαλήθειας που αποζητάς. Διότι πρέπει να πιστεύεις με βεβαιότητα ότι η πατρίδα σου είναι μοναδικά ωραία, ότι οι νεκροί γονείς σου στάθηκαν άψογοι, ότι εκείνος ο έρωτας, εκείνη η φιλία υπήρξε δώρο Θεού, ότι εσύ μικρός ήσουν ευτυχισμένος, ή αξιολύπητα δυστυχισμένος. Η νοσταλγία ξαναγράφει πράγματα που ζήσαμε, σε ποίημα ή μυθιστόρημα, σε ρομάντσο, τραγωδία ή σκληρή περιπέτεια, προσφάτως σε επιστημονική φαντασία, κι ένα σωρό είδη γραφής.

Περιεχόμενα

Η νοσταλγία κι εγώ

Τα εκατόφυλλα της πεθεράς

Ο καθρέφτης του νάρκισσου

Ερωτευμένη με την αντίζηλο

Η δυστυχία των τεμπέληδων

Προδοσίες ερώτων και φίλων

Οι χαρές του καταθλιπτικού

Ο συμμαθητής που τον λέγαμε Άμλετ

Τα παραμύθια του κακού

Ορφανή Κυριακή

Γυναίκα μέσα στην μπανιέρα

Ο επισκέπτης του

Η νοσταλγία κι εγώ. Από την Μάρω Βμβουνάκη

 

Fake History, 100 + 1 μύθοι της ιστορίας υπό… κατάρριψη

 

TEEUWISSE JO HEDWIG

Ο Ούγκο Μπος σχεδίασε τις στολές των ναζί;

Οι άνθρωποι του Μεσαίωνα πίστευαν ότι η Γη είναι επίπεδη;

Ο Ναπολέων κατέστρεψε τη μύτη της Σφίγγας;

Σπόιλερ:

Η απάντηση σε όλες αυτές τις ερωτήσεις είναι «όχι».

«Ας φάνε παντεσπάνι» είπε η Μαρία Αντουανέτα, όταν ο λαός της Γαλλίας λιμοκτονούσε. Ή μήπως δεν ειπώθηκε ποτέ κάτι τέτοιο; Δεν υπάρχει καμία απόδειξη που να επιβεβαιώνει ότι το γνωστό αυτό απόφθεγμα ανήκει στη γνωστή για τη σπάταλη ζωή βασίλισσα. Πώς δημιουργούνται άραγε οι ψεύτικες ιστορίες, ποια δυναμική έχουν και πόσο εύκολο είναι να τις καταρρίψουμε, μαθαίνοντας την αλήθεια;

Με παραποιημένες φωτογραφίες, εικόνες που έχουν δημιουργηθεί με τεχνητή νοημοσύνη και ψεύτικους ισχυρισμούς για το παρελθόν που κυκλοφορούν στις ειδήσεις και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, το να διαχωρίσει κάποιος τα πραγματικά γεγονότα από τη φαντασία φαίνεται πιο δύσκολο από ποτέ.

Σε αυτό το συναρπαστικό βιβλίο η συγγραφέας καταρρίπτει 101 μύθους, ώστε να μάθουμε επιτέλους την αλήθεια και να εξοπλιστούμε με τα εργαλεία που θα μας βοηθήσουν να εντοπίσουμε την ψεύτικη ιστορία οπουδήποτε και αν τη συναντήσουμε.

 

Η επικράτεια του ψέματος

Νίκολας Χόμιτς

 

Ρους του Κιέβου, 11ος  αιώνας. Με πόση ακρίβεια αντικατοπτρίζονται τα γεγονότα εκείνων των χρόνων στις σκανδιναβικές ιστορίες; Μόνο ένα πράγμα μπορεί να ειπωθεί με βεβαιότητα· εκείνη την εποχή ένιωθαν, υπέφεραν και αγαπούσαν όπως και σήμερα.

 

Οι ήρωες αυτού του μυθιστορήματος είναι σύγχρονοι άνθρωποι, αλλά μια τυχαία συνάντηση τους αναγκάζει να βουτήξουν σ’ ένα χιλιόχρονο μυστικό, και η επιθυμία να μάθουν την αλήθεια του παρελθόντος αποκαλύπτει με απροσδόκητο τρόπο και τα δικά τους μυστικά. Με αφετηρία την Αγία Σοφία του Κιέβου με τις αρχαίες επιγραφές στους τοίχους της, ξεκινούν το ταξίδι τους στη Σκανδιναβία, την πατρίδα της νύφης του Γιαροσλάβ του Σοφού, Ίνγκιγκερντ.

 

Το παρελθόν δεν έχει εξαφανιστεί. Στρώμα με στρώμα, όπως οι δακτύλιοι σ’ ένα κομμένο δέντρο, είναι απτό και αληθινό. Μια συναρπαστική και δυναμική πλοκή, ζωντανές περιγραφές ιστορικών γεγονότων, θα κρατήσουν τον αναγνώστη σε αγωνία μέχρι το τέλος του βιβλίου

 

Ο αφρός των ημερών

Vian Boris

Αυτό που έχει σημασία στη ζωή, είναι να κρίνεις τα πάντα εκ των προτέρων. Έτσι διαπιστώνεις λ.χ. ότι τα πλήθη έχουν πάντα άδικο και τα άτομα έχουν πάντα δίκιο. Είναι ένα αξίωμα, από το οποίο όμως δεν προκύπτουν αυτομάτως κάποιοι κανόνες συμπε¬ριφοράς: δεν είναι ανάγκη να φτιάχνουμε κανόνες για να τους ακολουθούμε. Δύο πράγματα υπάρχουν μόνο: ο έρωτας, όλων των ειδών, με τις ωραίες κοπέλες, και η μουσική της Νέας Ορλεάνης ή του Ντιουκ Έλινγκτον. Τα υπόλοιπα θα ’πρεπε να πάψουν να υπάρχουν, γιατί τα υπόλοιπα είναι αντιαι¬σθητικά, και οι λίγες σελίδες που ακολουθούν, σαν απόδειξη, στηρίζονται στο γεγονός ότι ολόκληρη η ιστορία είναι αληθινή, αφού την έπλασα εγώ με τη φαντασία μου, από την πρώτη μέχρι και την τελευταία λέξη. Η υλοποίησή της είναι, κατ’ ουσίαν, μια λοξή προβολή της πραγματικότη¬τας πάνω σ’ ένα παραμορφωμένο επίπεδο με ακανόνιστούς κυματισμούς. Όπως βλέπετε, πρόκειται για πολύ βολικό σύστημα, και το συνιστώ ανεπιφύλακτα. Mπορίς Βιάν, Νέα Ορλεάνη, 10 Μαρτίου 1946

 

 

Υγεία, Καύλα και Επανάσταση

Συλλογικός τόμος

Το σύνθημα «Υγεία, Καύλα και Επανάσταση» γράφτηκε στους τοίχους της Αθήνας το 2008 και έγινε τίτλος σε αυτό τον συλλογικό τόμο, σε μια προσπάθεια να δημιουργήσουμε ρωγμές στις ρατσιστικές, σεξιστικές, αποικιοκρατικές, ταξικές και ευγονικές ερμηνείες, που η εξουσία έχει μετατρέψει εδώ και δυο αιώνες σε καθεστώς αλήθειας. Μιας αλήθειας που επαναλαμβάνει, μέσα από τον αστικό βιοϊατρικό λόγο, ότι για την «κρίση» ευθύνεται η καύλα και όχι ο καπιταλισμός. Εξάλλου, δεν είναι τυχαίο ότι η καύλα ταυτίστηκε με τον βίο των «πρωτόγονων», των άγριων παιδιών, των ιερόδουλων, των «μπάσταρδων» και με τον υποτιθέμενο ανήθικο, λιβιδινικό βίο των λαϊκών στρωμάτων· και τον βίαιο, εκθηλυμένο θάνατό τους στους δρόμους. Η ευγονική θα ζητήσει τον περιορισμό της αναπαραγωγής αυτών των εκφυλισμένων ατόμων, ομάδων, πληθυσμών, φυλών, που δήθεν στερούνταν ευφυία, ηθική και βούληση, ενώ το ναζιστικό καθεστώς θα φτάσει μέχρι την τελειωτική λύση.  Ωστόσο, η ευγονική δεν ήταν μια παρένθεση. Κοινωνικές ομάδες, βάσει χαρακτηριστικών όπως το φύλο, ο βίος, η φυλή, η ηλικία, η ένδυση, η ηθική, η τάξη, η εθνότητα, η παιδεία, η σεξουλικότητα, η φτώχεια, και η καύλα, νοηματοδοτήθηκαν ως «ανάξιες» και μετά τον Πόλεμο. Ήρθε ο καιρός, λοιπόν, να γραφτεί τούτη η ιστορία που τολμά να αναστρέψει την κυρίαρχη αφήγηση, ζητώντας να τεθεί πάνω στο τραπέζι της «θεραπείας» όχι η καύλα, ως αιτία της φτώχειας, της εξάρτησης, της παραβατικότητας, της εγκληματικότητας, της ασθένειας και του βίαιου θανάτου, αλλά το ίδιο το οικονομικοκοινωνικό και πολιτικό σύστημα που σήμερα κυριαρχεί.

 

Rilke R. M. – Μικρά δοκίμια για την τέχνη

Από το 1893 έως το 1922, ο Ρίλκε συνέταξε περισσότερα από εκατό κείμενα τα οποία θα μπορούσαμε γενικώς, ανεξάρτητα από το εκάστοτε θέμα, να χαρακτηρίσουμε «δοκίμια». Από αυτό το παραγνωρισμένο ακόμη κριτικό μέρος του έργου του Ρίλκε η παρούσα έκδοση παρουσιάζει μια μικρή –αλλά αντιπροσωπευτική του ύφους και των απόψεων του ποιητή– επιλογή. Πρόκειται για κείμενα στα οποία ο Ρίλκε εκφράζει εκτενώς και απερίφραστα τις απόψεις του τόσο για λογοτέχνες και καλλιτέχνες της εποχής του, όσο και για την προέλευση, την ουσία και την επιρροή της λογοτεχνίας και των εικαστικών τεχνών.

Το πρώτο κείμενο της συλλογής είναι η διάλεξη που έδωσε ο ποιητής στις 5 Μαΐου 1898 στην Πράγα, με τίτλο «Μοντέρνα ποίηση». Έχει σημαίνουσα θέση στο πρώιμο κριτικό έργο του Ρίλκε, καθώς σε αυτό δίνεται μια περιεκτική επισκόπηση της μοντέρνας ποίησης της περιόδου εκείνης στη Γερμανία, σκιαγραφούνται οι τάσεις της και εκτίθενται η διορατική ματιά και οι απόψεις του ποιητή για την ποίηση. Πρόκειται, επίσης, για σημαντικό ντοκουμέντο της νέας αντίληψης για τη λυρική έκφραση που κάνει την εμφάνισή της στη στροφή του 19ου προς τον 20ό αιώνα. Την ίδια προβληματική συναντάμε και στη επιστολή «Γράμμα σε μια νέα ποιήτρια», της 7ης Απριλίου 1899.

Πέρα από την ποίηση και τους εκπροσώπους της, τον Ρίλκε απασχόλησε έντονα η έννοια του καλλιτέχνη και η σχέση του με τον κόσμο, η συνδιαλλαγή του με τα πράγματα και η διαδικασία που οδηγεί σε ένα έργο τέχνης. Τις σκέψεις του αυτές εκθέτει στα κείμενα «Σημείωση περί τέχνης» (1898), «Σημειώσεις για τη μελωδία των πραγμάτων» (1898), «Περί τέχνης» (1898) και «Έργα τέχνης» (1902).

Τα δοκίμια «Ρωσική τέχνη», «Περί του τοπίου» και «Εισαγωγή στη μονογραφία για το Βόρπσβεντε» πραγματεύονται πιο συγκεκριμένα καλλιτεχνικά πεδία και συνδέονται άμεσα με τους τόπους στους οποίους ταξίδεψε ο ποιητής.

Ο τόμος κλείνει με τα δύο σύντομα κείμενα «Πρωινή κατάνυξη» (1905) και «Για τον ποιητή» (1912), με το τελευταίο να αποτελεί μια παραβολή για τη «θέση του ποιητή στον υπαρκτό κόσμο».

ΡΑΪΧ ΒΙΛΧΕΛΜ

«Ο μεγάλος άνθρωπος ξέρει πότε και με ποιον τρόπο

είναι μικρός. Ο Ανθρωπάκος δεν γνωρίζει ότι είναι

μικρός και φοβάται να το μάθει».

 

Δυστυχώς ποτέ δεν βγήκε εκτός μόδας το Άκου, Ανθρωπάκο! –όπως δεν υπήρξε ποτέ ειρηνική συνύπαρξη των ανθρώπων–, κι ας γράφτηκε με αφορμή την έλευση ενός κύματος φασισμού που όμοιό του δεν ξαναζήσαμε έκτοτε. Το βιβλίο παραμένει επίκαιρο σήμερα, που η χώρα μας βιώνει μια παρόμοια, στα πρώτα της στάδια, επέλαση ενός ναζιστικού μορφώματος· μπορεί να μιλήσει κατευθείαν στην ψυχή των Ελλήνων αναγνωστών, ειδικά σε εκείνους που παρατηρούν τη γιγάντωση της Χρυσής Αυγής με απάθεια, χωρίς καν να διανοούνται να αντιδράσουν. Ο Ράιχ μοιάζει να το έγραψε (και) για εμάς.

Από τον πρόλογο

του Άρη Δημοκίδη

 

Το βιβλίο του hygge (χούγκα)

ΒΑΪΚΙΝΓΚ ΜΑΪΚ

 

Οι όμορφες στιγμές κρύβονται στην απλότητα

ΓΙΑΤΙ Η Δανία θεωρείται η πιο ευτυχισμένη χώρα στον κόσμο;
Η απαντηση βρισκεται στο hygge (προφέρεται χου-γκα).

Το hygge έχει πολλές ερμηνείες:
«τέχνη να δημιουργείς ατμόσφαιρα θαλπωρής», «ζεστασιά της ψυχής», «συναίσθημα ευεξίας
και εσωτερικής πληρότητας».

Το hygge το καταλαβαίνετε όταν το νιώθετε. Όταν είστε κουλουριασμένοι στον καναπέ με ένα αγαπημένο πρόσωπο, όταν μοιράζεστε το φαγητό με τους στενούς σας φίλους. Είναι εκείνα τα δροσερά γαλάζια πρωινά όταν το φως που μπαίνει από το παράθυρo είναι ακριβώς ό,τι χρειάζεστε.

Από την επιλογή του κατάλληλου φωτισμού και την προετοιμασία ενός δείπνου μέχρι την επιλογή των ρούχων και τη διακόσμηση του σπιτιού σας, αυτό το βιβλίο θα σας βοηθήσει να ανακαλύψετε τη μαγεία του hygge.

 

Η Κρυφή Ζωή των Φιλοσόφων

Δημητρίου Κυριάκος

Είχαν οι φιλόσοφοι προσωπική ζωή, ιδιόμορφα ψυχοπνευματικά χαρακτηριστικά, ανομολόγητα πάθη, ενδιάμεσους σταθμούς στην επίγεια διαδρομή τους; Ασφαλώς είχαν. Το πρωτότυπο αυτό έργο καταπιάνεται με την παρουσίαση των λιγότερο γνωστών, των…

Είχαν οι φιλόσοφοι προσωπική ζωή, ιδιόμορφα ψυχοπνευματικά χαρακτηριστικά, ανομολόγητα πάθη, ενδιάμεσους σταθμούς στην επίγεια διαδρομή τους; Ασφαλώς είχαν. Το πρωτότυπο αυτό έργο καταπιάνεται με την παρουσίαση των λιγότερο γνωστών, των κρυφών και αθέατων όψεων του βίου δώδεκα φιλοσόφων. Από μια ιδιάζουσα οπτική γωνία, στο βιβλίο αυτό αποπειράται ο «εξανθρωπισμός» τους. Οι φιλόσοφοι δεν ήταν σκεπτόμενες μηχανές, γι’ αυτό οφείλουμε να τους σεβαστούμε ως ζωντανούς, γιατί αν και νεκροί εδώ κι αιώνες η μνήμη τους παραμένει ατόφια και σαγηνευτική, και το εγχείρημα είναι να τους αναστυλώσουμε στο επίπεδο της ύπαρξης για να τους κατανοήσουμε, συνομιλώντας μαζί τους.
Oι βιογραφικές εμπειρίες, ως οριστικά κεκτημένα, χρησιμεύουν ως παράθυρα στις πνευματικές και ανθρώπινες διαστάσεις των φιλοσόφων. Αναδεικνύουν ποικίλες πτυχές της ζωής τους, οι οποίες συνυφαίνονται με τους ατομικούς αγώνες και τις προκλήσεις, τις αντιδράσεις τους στα ρευστά μεταβατικά όρια της εποχής τους ανατέμνουν τα σπάνια χαρίσματά τους και τις σπάνιες αδυναμίες τους, τις αντιδικίες και τις ματαιοδοξίες τους – δεν τους εξωραΐζουν μηχανοποιώντας τη σκευή της σκέψης τους, αλλά τους ομορφαίνουν μέσω των πολύ ανθρώπινων αδυναμιών τους.
Το βιβλίο απευθύνεται σε όλες τις ομάδες των αναγνωστών, προσφέροντας κείμενα ευανάγνωστα και προσιτά, με πρόθεση να ψυχαγωγήσει, να ενημερώσει και να προβληματίσει.

 

Κάνε αυτό που σου λέω. αλλιώς …

ΜΑΚΡΗ Τένια

 

Στο νέο βιβλίο της η Τένια Μακρή, με τις γνώσεις, την εμπειρία και τον μοναδικό τρόπο που έχει να προσεγγίζει και να «θεραπεύει» την ανθρώπινη ψυχή, ανοίγει ξανά το θέμα των βαθιών τραυμάτων που προκαλεί η παιδική κακοποίηση και, κυρίως, δίνει πρακτικές συμβουλές και ασκήσεις για να βρούμε μέσα μας το πληγωμένο, φοβισμένο παιδί που υπήρξαμε και να το «ξαναμεγαλώσουμε» με ασφάλεια.

 

Οι λέξεις εκτοξεύονται σε απειλητικό τόνο από το στόμα του γονιού. Πιθανότατα, θα ακολουθήσει ένα χαστούκι ή μια ξυλιά στο παιδικό κορμί. Ή μια παράλογη τιμωρία. Δυστυχώς, το ανήλικο πλάσμα μένει απροστάτευτο από τις εκδηλώσεις βίας των ανθρώπων που το γέννησαν και που έχουν την ευθύνη του. Και η βία θα επαναλαμβάνεται με όλους τους τρόπους, όλο και πιο συχνά. Κι όταν αυτό το παιδί φτάσει, βιολογικά τουλάχιστον, στην ενηλικίωση θα αναρωτιέται γιατί δεν μπορεί να βρει την ισορροπία του – γιατί του είναι τόσο δύσκολο να κάνει πετυχημένες σχέσεις, γιατί δεν μπορεί να εμπιστευτεί τους άλλους, γιατί ο μόνος τρόπος να βρει χαρά είναι μέσα από το ποτό, γιατί, γιατί… Δεν μιλάμε μόνο για τη σεξουαλική κακοποίηση και για κάποιες τρανταχτές περιπτώσεις που γίνονται πρωτοσέλιδα, αλλά για έναν βουβό καθημερινό εφιάλτη που ζουν εκατομμύρια παιδιά στον κόσμο, όταν οι φροντιστές τους, αντί να τα φροντίσουν, τα κακομεταχειρίζονται.

Στο καινούργιο βιβλίο της η Τένια Μακρή, με τις γνώσεις, την εμπειρία και τον μοναδικό τρόπο που έχει να προσεγγίζει και να «θεραπεύει» την ανθρώπινη ψυχή, ανοίγει ξανά το θέμα των βαθιών τραυμάτων που προκαλεί η παιδική κακοποίηση και, κυρίως, δίνει πρακτικές συμβουλές και ασκήσεις για να βρούμε μέσα μας το πληγωμένο, φοβισμένο παιδί που υπήρξαμε και να το «ξαναμεγαλώσουμε» με ασφάλεια.
Αν είστε κι εσείς –ή κάποιος δικός σας– ένα από αυτά τα κακοποιημένα παιδιά που έχασαν τον εαυτό τους στον δρόμο, το βιβλίο αυτό θα σας δώσει την ευκαιρία να ανακαλύψετε μέσα σας το αθώο, αυθόρμητο πλάσμα που υπήρξατε κάποτε και να ξεκινήσετε μια ενεργή πορεία προς ένα καλύτερο αύριο.

Ο Θεός αγαπά τους ανθρώπους που δεν γνωρίζουν
πώς να είναι διαφορετικοί από τον εαυτό τους.
Γι’ αυτό δημιούργησε τα παιδιά και
άφησε ένα μικρό παιδί μέσα σε καθέναν από εμάς.

 

ΠΩΣ ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ ΙΣΤΟΡΙΑ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΗ ΔΙΔΑΧΘΟΥΜΕ; ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ, ΔΗΜΟΣΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ

 

Επειδή «ο ιδρυτικός μύθος της μεταπολίτευσης με την επιστροφή του Καραμανλή από το Παρίσι δεν θα μπορούσε να ήταν συμβατός με τη ριζοσπαστικότητα και το άνοιγμα των αιτημάτων αυτής της πιο συμβολικής στιγμής για την εξέγερση της νεολαίας της ύστερης δεκαετίας του 1960. Αντιθέτως, έπρεπε η στιγμή να εγγραφεί σε μια γενεαλογία αποκατάστασης των δημοκρατικών παραδόσεων του τόπου, θεματοφύλακας της οποίας χρίστηκε η νέα Δεξιά, αναβαπτισμένη μέσα από τον μύθο της καθολικής αντίστασης στη δικτατορία». Ωστόσο, «και το ίδιο το σύνθημα περί ταξικής πάλης μυθολογεί την εξέγερση, με την προσπάθειά του να την εγγράψει σε ένα μεγάλο αφήγημα που συνολικά εξηγεί την Ιστορία μέσω της πάλης των κοινωνικών τάξεων». Οι παραπάνω παρατηρήσεις μάς εισάγουν στην έννοια-ομπρέλα της «ιστορικής κουλτούρας» που εξηγεί ότι οι σχέσεις μας με το παρελθόν είναι ρευστές και σε όλες τους τις εκφάνσεις καθορίζονται κοινωνικά και πολιτισμικά, επίσης ότι δομούνται μέσα από ποικίλους διαύλους – από τη μνήμη, τα συναισθήματα, τις πολιτισμικές μας πρακτικές, τα σύμβολα κ.ά. και, κοντά σ’ αυτά αλλά όχι πάνω από αυτά, δομούνται μέσα από την Ιστορία στον δημόσιο χώρο όσο και από την ιστοριογραφία ή την ιστορική εκπαίδευση. Μαθαίνουμε Ιστορία μέσα από την αλληλεπίδραση όλων αυτών των σχέσεων και από τον τρόπο που συνδιαμορφώνουν η μία την άλλη. Ετσι, σχεδόν μισόν αιώνα από το γεγονός και παρότι το «Πολυτεχνείο» δεν έχει ενταχθεί στη σχολική ύλη, παρότι η ακαδημαϊκή Ιστορία μόλις πρόσφατα άρχισε να το μελετά σε βάθος, έχει διαμορφωθεί γύρω του μια ιστορική κουλτούρα, η οποία παίρνει υπόψη της και τα πολιτικά διακυβεύματα με τα οποία συνδέεται κάθε επέτειος και εντέλει απαντά σε αγωνίες του παρόντος.

 

Factfulness – Εγκυρογνωμοσύνη (2η έκδοση)

Hans Rosling

Δέκα λόγοι που κάνουμε λάθος για τον κόσμο μας, και γιατί η κατάσταση είναι καλύτερη απ’ ό,τι νομίζετε

 

Είναι δυνατόν ένας χιμπαντζής που επιλέγει τυχαία απαντήσεις σε ερωτήματα πολλαπλών επιλογών να νικά με συνέπεια καθηγητές, δημοσιογράφους, νομπελίστες και τραπεζίτες; Και όμως, φαίνεται πως όταν μας ζητείται να απαντήσουμε σε απλά ερωτήματα σχετικά με τις παγκόσμιες τάσεις ―τι ποσοστό του παγκόσμιου πληθυσμού ζει σε ακραία φτώχεια, γιατί αυξάνεται ο πληθυσμός της Γης, πόσα κορίτσια στον κόσμο ολοκληρώνουν την πρωτοβάθμια εκπαίδευση, κ.λπ.―, δίνουμε όλοι συστηματικά λανθασμένες απαντήσεις.

 

Η Βιβλιοθήκη του Στάλιν

Ένας δικτάτορας και τα βιβλία του

Ο Geoffrey Roberts, σε αυτό το συναρπαστικό έργο, παρουσιάζει τα βιβλία που διάβασε ο Στάλιν, ο πιο πολυμαθής αυτοδίδακτος δικτάτορας του εικοστού αιώνα, διατρέχοντας με αυτόν τον τρόπο και ένα μεγάλο μέρος της ζωής του και της πολιτικής του. O Στάλιν πίστευε ακράδαντα ότι οι λέξεις μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο και παρέμεινε αχόρταγος βιβλιοφάγος και μετά την άνοδό του στην εξουσία. Μανιώδης αναγνώστης από νεαρή ηλικία, συγκέντρωσε μια εντυπωσιακά ευρεία προσωπική συλλογή χιλιάδων βιβλίων, πολλά εκ των οποίων σημείωνε, αποκαλύπτοντας έτσι ενδότερες σκέψεις, συναισθήματα και πεποιθήσεις του. Έχοντας διεξαγάγει εκτεταμένη έρευνα στα ρωσικά αρχεία, ο Roberts εξιστορεί τη δημιουργία, τον κατακερματισμό και την αναβίωση της προσωπικής βιβλιοθήκης του Στάλιν.

Κρυμμένη ψυχική ομορφιά (3η Έκδοση)

Κρυμμένη ψυχική ομορφιά

Το πέρασμα. Μέσα από τον σκοτεινό εαυτό.

Πώς να βρει κάποιος το κουράγιο να τον διασχίσει;

Πώς δεν θα χαθεί μέσα στην απογοήτευση;

Πού θα βρει τη δύναμη να αντικρίσει εκείνα που αρνιόταν την ύπαρξή τους;

Πώς να αξιοποιήσει τη συνειδητοποίηση ότι έχει ακραία αρνητικά συναισθήματα ακόμη και για τον εαυτό του;

Ακόμη και για αγαπημένους ανθρώπους;

Ο άνθρωπος δικαιούται να αντιμετωπίζει τα σκοτάδια του δίχως να χάνει την αγάπη για τον εαυτό του. Όχι μια αγάπη γλυκερή που οδηγεί στη δημιουργία ενός ψευδούς εαυτού. Αλλά μια αγάπη αποφασιστική. Μια αγάπη όχι για τις αστοχίες, αλλά για τον ίδιο τον στόχο. Η ψυχική ομορφιά ανοίγει νέους ορίζοντες. Φωτίζει και δεν αποκρύπτει. Εμπνέει και δεν ενοχοποιεί. Αναδεικνύει και δεν καταπιέζει. Σε καλεί να την ανακαλύπτεις. Ο Δημήτρης Καραγιάννης «ΣΤΑ ΑΚΡΑ» με τη Βίκυ Φλέσσα.

 

Ζευγάρια που έγραψαν την ιστορία της Ελλάδας

 

Πόσο επηρεάζει άραγε η προσωπική ζωή των πρωταγωνιστών της ιστορίας την πολιτική δράση τους αλλά και αντιστρόφως, πόσο επηρεάζει η δημόσια έκθεση τα του οίκου τους;

Αυτό διερευνά το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας. Γιατί είναι δύσκολο να κατανοήσουμε τις αποφάσεις ενός δημόσιου προσώπου χωρίς να γνωρίζουμε τις ανομολόγητες ανάγκες του, τα τραύματά του.

Αν δεν ξέρεις τι σήμαινε για την Έλλη Παππά ο Μπελογιάννης, πώς να δικαιολογήσεις την απόφασή της να γεννήσει το παιδί του, αν και παντρεμένη με άλλον, φυλακισμένη και μελλοθάνατη; Πώς να ερμηνεύσεις τη διαλυτική στάση του Ανδρέα Παπανδρέου απέναντι στην Ένωση Κέντρου αν δεν ξέρεις την άβυσσο που τον χώριζε από τον πατέρα του; Και ο Παύλος γιατί άραγε άφησε τη Φρειδερίκη να γίνει από βασίλισσα βασιλιάς;

Διάλεξα να μιλήσω για ζευγάρια γιατί στον έρωτα και στη συμβίωση είμαστε όλοι έκθετοι και γυμνοί, ολόκληροι. Φυσικά άκουγα συνεχώς στα αυτιά μου τον αντίλογο: Πώς να μαντέψω τη δυναμική ενός ζευγαριού, πώς να συνοψίσω το φως και το σκοτάδι του; Η αμφιβολία όμως δε με σταμάτησε, απλώς έθρεψε τη γοητεία της έρευνας. Βούτηξα με το κεφάλι στις ζωές τους και κυριολεκτικά τους αγάπησα προσπαθώντας να δω μέσα από τα μάτια τους. Δεν ήθελα απλώς να ψαχουλέψω τα συρτάρια τους, ήθελα να καταλάβω τους περιορισμούς που η κοινωνία τούς επέβαλλε τότε, να δώσω σάρκα και οστά στις χάρτινες φιγούρες των πρωτοσέλιδων.

Διάλεξα τα πιο επιδραστικά ζευγάρια, τα πιο έντονα για να καλύψουν την ιστορία της Ελλάδας από το 1821 ως τη χούντα. Οι άντρες λόγω εποχής είναι πρωταγωνιστές αλλά και οι γυναίκες της ζωής τους είναι εξίσου σημαντικά, φλεγόμενα πρόσωπα.

Ελπίζω να απολαύσετε όσο απήλαυσα εγώ αυτή την ακροβασία ανάμεσα στην ιστορία και στη λογοτεχνία”.

Λένα Διβάνη

 

Οι απόψεις του εκάστοτε άρθρου, αντικατοπτρίζουν την προσωπική άποψη του συντάκτη. Προτείνουμε, ο εν δυνάμει αναγνώστης, αφενός να προβαίνει σε έλεγχο αγοράς, για την εύρεση της πιο συμφέρουσας τιμής, αφετέρου κατά  την αγορά, να επισκέπτεται  οποιοδήποτε βιβλιοπωλείο, ώστε να ελέγξει από μόνος του, κατά πόσο το συγκεκριμένο ανάγνωσμα, καλύπτει τις ανάγκες και τα ενδιαφέροντα του.