Πως το παιδί μου θα αγαπήσει το βιβλίο.

Πως  το παιδί μου θα αγαπήσει το βιβλίο.

Ως γονείς μας απασχολούν πολλά και μας προβληματίζουν ακόμη περισσότερα. Ένας από τους πολλούς προβληματισμούς που καθημερινά σχεδόν μας τυραννά, ειδικά μετά  την είσοδο του παιδιού μας στη σχολική κοινότητα, είναι αν εκείνο θα διαβάζει, εννοώντας -ευτυχώς όλο και περισσότεροι γονείς πλέον- αν  θα αγαπήσει το βιβλίο μέσω της διαδικασίας.

Θα συνεχίσει να το κάνει στη ζωή του; Αναρωτιόμαστε. Ας αναρωτηθούμε τώρα πότε, συνεχίζουμε να κάνουμε πράγματα στη ζωή μας.

Ας δούμε το υπάρχον πλαίσιο. Πολλοί, έχουν ταυτίσει το διάβασμα αποκλειστικά με το σχολείο, το οποίο σχολείο, δεν το έχει ταυτίσει και με την τέρψη και το ευ ζην, πάρα μόνο με την επαγγελματική αποκατάσταση.Για να είμαστε ειλικρινείς, τώρα τελευταία, γίνονται κάποιες προσπάθειες και έχει ενταχθεί η λογοτεχνία στα σχολεία μας, ωστόσο , έχουμε ακόμη αρκετή απόσταση από το επιθυμητό.Έτσι λοιπόν, πολλοί από εμάς βλέπουμε  το κρέμασμα των μολυβιών και τα βιβλία στο ράφι με το πέρας της σχολικής περιόδου ως κάτι εντελώς φυσιολογικό μιας και ο σκοπός έχει εκπληρωθεί.

Το διάβασμα λοιπόν, από τα πρώτα χρόνια, είναι συνυφασμένο με την υποχρέωση, άρα τις περισσότερες φορές εκλαμβάνεται ως αγγαρεία. Θα πρέπει να το διαβάσω, θα πρέπει να το μάθω απ’ έξω, θα πρέπει να είμαι έτοιμος να απαντήσω σε ερωτήσεις και μάλιστα για κείμενα που δε μου αρέσουν, κείμενα που δε βρίσκω κάτι ενδιαφέρον -διότι δε γνωρίζω καν που να το ψάξω- οπότε, δε μπορώ να περάσω καλά με το διάβασμα και άρα δε θα το αγαπήσω.

Αυτό έχει να κάνει με πολλούς παράγοντες, σχεδόν ανύπαρκτος και ουσιαστικός επαγγελματικός προσανατολισμός με βάση τα ενδιαφέροντα και τις ικανότητες του υποψηφίου επαγγελματία, έλλειψη διδακτικών ωρών, ελλείψεις εξοπλισμού, αυστηρό πρόγραμμα ύλης ,μηδενισμός πρωτοβουλιών, ελλιπής ενημέρωση εκπαιδευτικών, ελλιπής έλεγχος, έλλειψη ευθύνης από πλευρά όλων των εμπλεκομένων, έλλειψη αγάπης για το αντικείμενο, έλλειψη γνώσης, κτλ

Το διάβασμα, είναι ένας τρόπος ζωής. Εκτός των γνώσεων που μας παρέχει, τόσο γενναιόδωρα, μας πηγαίνει τόσο κοντά και τόσο μακριά, ως εκεί που δε μπορούμε να φανταστούμε.Μας γνωρίζει πτυχές του εαυτού μας π.χ. τι μας αρέσει και τι όχι, ταξιδεύοντας μας, στον κόσμο. Είναι μια πράξη επικοινωνίας, επικοινωνούμε με το κόσμο και εκείνος με εμάς. Μας βοηθά να κατανοήσουμε ποιοι είμαστε και ποιος είναι ο πραγματικός μας εαυτός και με αυτό τον τρόπο, μπορούμε να βοηθήσουμε τους άλλους.Μόνο μέσω αυτού  μπορούμε να συγκροτήσουμε και να διευρύνουμε έναν αυτόνομο εαυτό.Το διάβασμα, μας τοποθετεί στο κέντρο της ματιάς του «άλλου» και από εκεί, αρχίζουν όλα τα θαυμαστά!

Πάμε τώρα να απαντήσουμε στο πρώτο ερώτημα. Πότε συνεχίζουμε να κάνουμε πράγματα στη ζωή μας;

-Όταν μας αρέσουν.

-Όταν περνάμε καλά, έχοντας καλές αναμνήσεις.

-Όταν νιώθουμε οικεία, κάνοντας τα.

Έτσι λοιπόν, εφόσον θέλουμε να φέρουμε τα παιδιά πιο κοντά σε όλο αυτό, θα πρέπει να δημιουργήσουμε τέτοιες προϋποθέσεις ώστε εκείνα, να νιώθουν άνετα ,οικεία και να περνούν καλά τόσο μαζί μας όσο και με τη συντροφιά ενός βιβλίου.

Κατ’ αρχάς θα πρέπει να γνωρίζουμε πως τα παιδιά θα κάνουν λίγα από αυτά που ακούν, περισσότερα από αυτά που έχουν δει με τα μάτια τους και σχεδόν όλα όσα έχουν βιώσει, άρα το βιωματικό στοιχείο είναι και το πιο επιδραστικό και όχι μόνο στην προκείμενη περίπτωση.

Πως θα διαμορφώσουμε όμως αυτή τη σχέση του παιδιού με το βιβλίο;

Μια σχέση διαμορφώνεται συνήθως από την αρχή. Έτσι, θα πρέπει από την βρεφική ηλικία να υπάρχει η πρώτη επαφή του παιδιού με το βιβλίο ,υπάρχουν εξαιρετικές εκδόσεις για τα πρώτα χρονιά του παιδιού και αρκετά ενδιαφέρουσες, οι οποίες είναι ικανές να χαρίσουν στο παιδί αξέχαστες στιγμές.Θα πρέπει να διαμορφωθεί ένα κατάλληλο περιβάλλον στο οποίο το παιδί να νιώθει άνετα και οικεία, μια γωνιά του δωμάτιου του ή του σπιτιού εφόσον είναι εφικτό, μπορεί να βοηθήσει. Τοποθετήστε ένα χαλί, μαξιλάρια, χρώματα, απαλό φωτισμό και πολλά βιβλία.

Ξαπλώστε, διαβάστε μαζί του,  διηγηθείτε την ιστορία του βιβλίου, αυτοσχεδιάζοντας και χρησιμοποιώντας τις εναλλαγές της φωνής, αλλά και το σώμα σας, κάντε το παιδί σας να περάσει καλά, να αγαπήσει τη διαδικασία αυτή και να τη ζητά.Μη ξεχνάτε πως ακόμη, το ζητούμενο δεν είναι να μάθει να διαβάζει, αλλά να αγαπήσει το βιβλίο.Αυτή λοιπόν η αγάπη, αυτή η οικειότητα που θα δημιουργηθεί, θα λειτουργεί ως κάλεσμα για τα επόμενα χρόνια έστω και αν κάποια στιγμή απομακρυνθεί για λίγο από το βιβλίο.

Αργότερα και μεγαλώνοντας μπορείτε να πάτε μαζί σε μια βιβλιοθήκη, ένα μουσείο, μια έκθεση βιβλίου, συζητήστε, αφεθείτε και αφήστε το να ψάξει ,να “χαθεί” στις πολλές επιλογές και φυσικά να διαλέξει μόνο του, εκείνο ακριβώς που του αρέσει.Δημιουργήστε μια βιβλιοθήκη στο σπίτι. Μια ικανή βιβλιοθήκη, θα μπορούσε να έχει από εξήντα έως ογδόντα βιβλία.Διαβάζετε μαζί, εξηγήστε την ιστορία, παίξτε με τους χαρακτήρες, ρωτήστε το παιδί για αυτούς,  τι θα έκανε αν βρισκόταν στη θέση τους, αν του άρεσε το τέλος της ιστορίας και αν θα άλλαζε κάτι.

Αποφύγετε τις ερωτήσεις του τύπου: Πόσα ήταν τα κατσικάκια; Ποιος τα έφαγε; Γιατί; Ποια τα ονόματα τους;Ρωτήστε. Τι σου άρεσε πιο πολύ στην ιστορία; Τι λιγότερο; Τι θα έκανε στη θέση του ήρωα;Αν μπορούσε να αλλάξεις το τέλος, ποιο θα ήταν το καταλληλότερο κατά τη γνώμη του;‘Η μπορείτε και γενικές, αν το θέμα ήταν για μια καμήλα στην έρημο, θα μπορούσατε να ρωτήσετε:Βρέχει στην έρημο;

Απαντήστε σε κάθε του του ερώτηση, είτε αυτή αφορά το βιβλίο που μόλις διαβάσατε είτε όχι.

Συνήθως τα παιδιά ρωτούν πολλά που τους απασχολούν μόλις βρουν ευκαιρία, ευκαιρία λοιπόν και για εσάς, να έρθετε λίγο πιο κοντά κερδίζοντας ακόμη περισσότερη εμπιστοσύνη.Συζητήστε για το θέμα στο τέλος της ανάγνωσης με το παιδί σας.

Αφήστε στο χώρο βιβλία που θεωρείτε πως θα τους ενδιαφέρουν, δίχως να κάνετε νύξη για οτιδήποτε, τα παιδιά να είστε σίγουροι πως λαμβάνουν την πληροφορία και θα δείξουν ενδιαφέρον.Σε περίπτωση εκδρομής, ταξιδιού κτλ μπορείτε να του βάλετε ένα μικρό βιβλίο μαζί με τα υπόλοιπα πράγματα “έτσι για να βρίσκεται” αρκεί να είναι μέσα στα ενδιαφέροντα του.

Εξηγήστε του πως δεν είναι υποχρεωτικό να τελειώνουμε ότι ξεκινάμε να διαβάζουμε, αν τελικά δε μας αρέσει και τόσο.Επίσης, δεν είναι υποχρεωτικό να ολοκληρώνουμε ένα βιβλίο σε μια μέρα. ‘Όποτε έχουμε χρόνο και διάθεση έστω και λίγες σελίδες είναι αρκετές.

Ας θυμόμαστε πως τριάντα με σαράντα σελίδες καθημερινά, είναι περίπου τριάντα βιβλία το χρόνο, δεν είναι και λίγα!

Οι απόψεις του εκάστοτε άρθρου, αντικατοπτρίζουν την προσωπική άποψη του συντάκτη. Προτείνουμε, ο εν δυνάμει αναγνώστης, αφενός να προβαίνει σε έλεγχο αγοράς, για την εύρεση της πιο συμφέρουσας τιμής, αφετέρου κατά  την αγορά, να επισκέπτεται  οποιοδήποτε βιβλιοπωλείο, ώστε να ελέγξει από μόνος του, κατά πόσο το συγκεκριμένο ανάγνωσμα, καλύπτει τις ανάγκες και τα ενδιαφέροντα του.