“Το Ξίφος της Μάλτας”- Ρωτά o Γιάννης Ζυγούλης .
Το Ξίφος της Μάλτας
Κυρία Σαραντινού, είστε ιστορικός, γράφετε βιβλία και ποιήματα, διδάσκετε δημιουργική γραφή, είστε μουσικός και κριτικός βιβλίων ενώ κάπου έχω δει και μια φωτογραφία από σχολή πολεμικών τεχνών. Ποιο είναι το μυστικό για να μην κοιμάστε;
Αντιθέτως, αν δεν κοιμηθώ, αισθάνομαι άρρωστη, δεν αντέχω το ξενύχτι! Η αλήθεια είναι ότι μου αρέσει να ασχολούμαι με πολλά πράγματα, αλλά και να μαθαίνω καινούρια…
Διάβασα την αφιέρωση στο τελευταίο σας βιβλίο όπου γράφετε για «δύο οικογένειες στα δύο άκρα της Ελλάδας». Τελικά είστε Κρητικιά ή Θρακιώτισσα;
Καλή ερώτηση… Σήμερα που βλέπω το γεγονός από απόσταση νομίζω, τελικά, ότι αν ήξερα τι συνεπάγεται η απόσταση από τον γενέθλιο τόπο μου δεν θα επιχειρούσα καθόλου να κάνω κάτι τέτοιο… Η αλήθεια είναι ότι η «μετοίκηση» μου προέκυψε, δεν το επιδίωξα, και ότι πλέον αγαπάω και τις δύο μου «πατρίδες» και την Κρήτη και τη Θράκη. Νομίζω όμως ότι η «μετανάστευση» δεν είναι καλή επιλογή αν έχεις εναλλακτική… Οι μεν Ρεθυμνιώτες με αποκαλούν και με θεωρούν Θρακιώτισσα, ενώ οι Κομοτηναίοι Κρητικιά… Είναι, επομένως, περισσότερο σαν να μην ανήκεις πουθενά κι ας έχεις, φαινομενικά, δύο πατρίδες… Επίσης, έτσι καταδικάζεσαι να βιώνεις μία μόνιμη κατάσταση νοσταλγίας και έλλειψης των δικών σου αγαπημένων ανθρώπων!
Πώς είναι η ζωή στην Κομοτηνή; Περισσότερο με ενδιαφέρει η άποψή σας για τα πολιτιστικά γεγονότα της περιοχής.
Η Κομοτηνή είναι ωραία πόλη, εξωστρεφής, ολοζώντανη, γεμάτη φοιτητές και με έντονη κοινωνική ζωή, αλλά σαν οποιαδήποτε επαρχιακή πόλη δεν έχει την πολιτιστική ζωή μιας πρωτεύουσας ή μιας συμπρωτεύουσας. Λαμβάνουν χώρα θεατρικές παραστάσεις, συναυλίες,- καμιά φορά φερμένες και από Αθήνα-, αλλά, οπωσδήποτε, η μεγάλη απόσταση από το κέντρο συνεπάγεται μοιραία μία κάποια πολιτισμική ένδεια, ένδεια η οποία επιτείνεται από το οικονομικό πρόβλημα της χώρας ιδίως σε ό,τι αφορά τη διάθεση πόρων για τον πολιτισμό…
Πιστεύετε ότι αν κατοικούσατε στο κέντρο της χώρας, στην Αθήνα, η λογοτεχνική σας διαδρομή θα ήταν διαφορετική; Και τελικά «εκτός των τειχών» υπάρχουν ευκαιρίες για συγγραφείς;
Σίγουρα δεν είναι το ίδιο να κατοικεί κάποιος στην επαρχία. Οι ευκαιρίες είναι σίγουρα λιγότερες στις μικρές πόλεις για προβολή των έργων μας. Αλλά έχουμε το προνόμιο των γρήγορων μετακινήσεων στην επαρχία και των, κάπως, λιγότερο έντονων ρυθμών.
Ας έρθουμε στο «Ξίφος της Μάλτας». Η πρώτη παρατήρηση που έχω είναι ότι πρόκειται για μια αρκετά φιλόδοξη έκδοση. Περίπου 780 σελίδες με «ιδιαίτερη» γλώσσα και εξαιρετική ιστορική έρευνα. Οι αναγνώστες αναγνωρίζουν την ποιοτική δουλειά του συγγραφέα; Την επιβραβεύουν;
Στις μέρες μας που πολλοί αναζητούν το εύπεπτο και το ευκολοδιάβαστο, τέτοιου είδους πιο «απαιτητικές», ας πούμε, δουλειές δεν επιβραβεύονται πάντα όσο θα έπρεπε. Από την άλλη, εμείς οφείλουμε να θέτουμε πάντοτε όλο και υψηλότερα τον πήχη της ποιότητας, νομίζω, σε πείσμα των καιρών, αν μην απογοητευόμαστε, και να προσφέρουμε ψυχαγωγία στους αναγνώστες μαζί με γνώση.
Το τελευταίο σας βιβλίο είναι λογοτεχνικό αλλά μέτρησα εφτά σελίδες βιβλιογραφία και 17 σελίδες με σημειώσεις. Να υποθέσω ότι αφιερώσατε περισσότερο χρόνο στην έρευνα και την προετοιμασία παρά στη συγγραφή; Ποιο ήταν το κίνητρό σας γι’ αυτή την προσπάθεια;
Το συγκεκριμένο πόνημα, λόγω όγκου πήρε πράγματι πολύ καιρό ώσπου να δημιουργηθεί. Διάβαζα μανιωδώς για τα θέματα που πραγματεύεται (Μεσόγειος 16ος αιώνας, ναυμαχία Ναυπάκτου, Ιππότες Μάλτας και πολιορκία του 1565, αναγεννησιακή τέχνη και μουσική κ.α.) για περισσότερο από δύο χρόνια. Άλλα τόσα το έγραφα και άλλον έναν χρόνο περίπου κράτησε η επιμέλεια.
Τι θα θέλατε να θυμάται ο αναγνώστης από το «Ξίφος της Μάλτας» μετά από δύο ή τρία χρόνια;
Την απόχρωση της ζωής τον 16ο αιώνα στην Ευρώπη, την απόχρωση μιας εποχής που σημειωνόταν η μετάβαση στη νεωτερικότητα…
Φαντάζομαι ότι η συγγραφή ολοκληρώθηκε πριν από ένα ή δύο χρόνια. Τώρα πλέον, τι θυμάστε εσείς από το μυθιστόρημά σας; Ποιο είναι το στοιχείο του βιβλίου το οποίο σας εντυπωσίασε ή σας ικανοποίησε περισσότερο;
Νομίζω ότι έγινε μία πολλή καλή δουλειά, τόσο σε επίπεδο στησίματος του βιβλίου (εξώφυλλο κτλ), αλλά και σε επίπεδο δουλειάς της γλώσσας του βιβλίου, η οποία περιλαμβάνει και πολλές ιταλικές λέξεις, αλλά και το μαλτέζικο ιδίωμα.
Διάβασα στον πρόλογο ότι σας αρέσει η εποχή των ιπποτών και των σταυροφοριών. Αυτό σημαίνει ότι θα παραμείνετε συγγραφικά στην ίδια περίοδο;
Νομίζω ότι πλέον έκλεισα με την περίοδο αυτή, παρά το γεγονός ότι λατρεύω, όπως είπατε, τους ιππότες. Και αυτό διότι το» «Ξίφος της Μάλτας» είναι το τρίτο μέρος της τριλογίας μου για τις ύστερες σταυροφορίες μετά από το «Χαμσίν ο άνεμος της ανατολής» και το «Οι σταυροί της Ρόδου».
Τι να περιμένουμε για τη συνέχεια; Ποια είναι τα συγγραφικά σας σχέδια;
Έχω κάποια βιβλία έτοιμα, παιδικά και μη και θα ήθελα να προσπαθήσω θα εκδώσω κάποια από αυτά. Οπωσδήποτε, όμως, θα γράψω κάποια στιγμή και κάποιο άλλο ιστορικό μυθιστόρημα.
Κυρία Σαραντινού ευχαριστώ θερμά για τη συνομιλία μας! Να είστε καλά!
Κι εσείς! Εγώ ευχαριστώ από καρδιάς!
Ο Γιάννης Ζυγούλης γεννήθηκε στη Στυλίδα Φθιώτιδος και τα τελευταία χρόνια ζει στο Ηράκλειο της Κρήτης. Είναι επαγγελματίας δημοσιογράφος και μέλος της Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών (ΕΣΗΕΑ). Έχει εργαστεί ως ρεπόρτερ στις εφημερίδες Καθημερινή και Νέα Μεσημβρινή, στο περιοδικό ΕΝΑ και στους ραδιοφωνικούς σταθμούς Σκάι και Flash.Επίσης διετέλεσε επί σειρά ετών αρχισυντάκτης ύλης στην εφημερίδα Ημερησία. Είναι μέλος του Ομίλου Φθιωτών Λογοτεχνών και Συγγραφέων.
(Πηγή: “Εκδόσεις Όστρια”, 2023)
Οι απόψεις του εκάστοτε άρθρου, αντικατοπτρίζουν την προσωπική άποψη του συντάκτη. Προτείνουμε, ο εν δυνάμει αναγνώστης, αφενός να προβαίνει σε έλεγχο αγοράς, για την εύρεση της πιο συμφέρουσας τιμής, αφετέρου κατά την αγορά, να επισκέπτεται οποιοδήποτε βιβλιοπωλείο, ώστε να ελέγξει από μόνος του, κατά πόσο το συγκεκριμένο ανάγνωσμα, καλύπτει τις ανάγκες και τα ενδιαφέροντα του.
