Ανδρόγυνο.

Σουζάνα Παπαφάγου , Κλινική – Αναπτυξιακή Ψυχολόγος, Ψυχοδυναμική Ψυχοθεραπεύτρια

Ανδρόγυνο

«Σύσσωμη η Επιστημονική Κοινότητα επί σκηνής με τη βοήθεια δύο Στερεοτύπων που έχουν παραδώσει το σώμα τους και τον καταστροφικό τους έρωτα στην επιστήμη,αποκαλύπτει στο κοινό τα αποτελέσματα ερευνών και μελέτης επί σειρά ετών πάνω στο Αρσενικό και το Θηλυκό και τη μεταξύ τους σχέση.

Επιχειρεί με τη βοήθεια του κοινού να δώσει απαντήσεις πάνω σε θεμελιώδη ερωτήματα: Τι ορίζεται ως Ανδρόγυνο; Είναι ο Γάμος μια κοινωνική απειλή; Μπορούν δύο ψυχές να μονιάσουν κάτω από την ίδια στέγη; Σπάνε τα στερεότυπα και αν ναι, τι ήχο κάνουν; Μαρτυρίες ζευγαριών που έχουν απασχολήσει τους ειδικούς με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους παίρνουν σάρκα και οστά μπροστά στους θεατές σε μια προσπάθεια κατανόησης πριν προλάβουν να καταβροχθίσουν ο ένας τον άλλο.»

Και τα παραπάνω αφορούν μία μαύρη κωμωδία που συνδυάζει το stand up με τον αυτοσχεδιασμό, την παντομίμα και το σωματικό θέατρο. Η συνάντηση πολλών και διαφορετικών θεατρικών τεχνικών δημιουργεί μία παράσταση που ποτέ δεν είναι ίδια. Κάθε φορά εξελίσσεται και μεταμορφώνεται ανάλογα με την επίδραση του κοινού. Ταυτόχρονα και αναπάντεχα θίγει το θέμα της έμφυλης βίας και την σκοτεινή πλευρά μιας βαθιά στερεοτυπικής κοινωνίας.

Παρακολούθησα την ανατρεπτική παράσταση της Βίκυς Αδάμου και της Χριστίνας Σαμπανίκου (που επιστρέφει στο VAULT στις 19 Σεπτεμβρίου για ένα νέο κύκλο παραστάσεων) με σχεδόν κομμένη ανάσα.

Και ήταν κομμένη η ανάσα μου γιατί αυτό που έβλεπα να εκτυλίσσεται μπροστά μου ήταν δυστυχώς κομμένο, με τη σειρά του, στα μέτρα της κοινωνίας που μεγάλωσα εγώ και που μεγαλώνει η κόρη μου.

Όσες προσπάθειες και να γίνουν ώστε να ξεπλυθούν τα στερεότυπα από όλα όσα τα καλύπτουν με την λασπωμένη και αιματηρή υφή τους, θα αργήσει να φανεί το αποτέλεσμα (του ξεπλύματος).

Έχει κανείς πολλά να πει και να γράψει βγαίνοντας από την παράσταση! Εγώ εδώ θα ασχοληθώ με τον Γάμο… την συνθήκη της ένωσης εις σάρκα μια…

(….Τη σάρκα τίνος;)

Τα τελευταία διακόσια χρόνια , ο Δυτικός πολιτισμός αντιμετωπίζει τον γάμο σαν μια όαση γαλήνης και στοργής. Μια όαση στην οποία τα άτομα είναι προστατευμένα από τις ραδιουργίες και την ιδιοτέλεια που επικρατούν στην εργασία και τον δημόσιο βίο.

Βέβαια, αυτό το παραπάνω αποτελεί σε γενικές γραμμές μια φαντασίωση. Και, ξέρετε, οι φαντασιώσεις χτίζουν κάστρα στην αμμουδιά της πραγματικότητας.

Ο Τζορτζ Μπέρναρντ Σο περιέγραψε την συνθήκη στην οποία διαμορφώνεται το φαινόμενο «ΑΝΔΡΟΓΥΝΟ», τον γάμο, ως έναν θεσμό που ενώνει δύο ανθρώπους «υπό την επίδραση του πιο παράφορου, τρελού, απατηλού και εφήμερου πάθους. Τους ζητείται να ορκιστούν πως θα παραμείνουν σε αυτήν την αφύσικη εξουθενωτική κατάσταση έξαψης για πάντα, μέχρι να τους χωρίσει ο θάνατος».

Χαμογελάτε καθώς το διαβάζετε αυτό, σωστά;

Ίσως, είναι πράγματι ένας εύστοχος τρόπος να σατιρίσουμε τις μη ρεαλιστικές προσδοκίες που ξεπηδούν από το , ίσως πιο δημοφιλές ιδεώδες του πολιτισμού μας:

Ο ΓΑΜΟΣ ΠΡΈΠΕΙ ΝΑ ΒΑΣΊΖΕΤΑΙ ΣΕ ΜΙΑ ΕΝΤΟΝΗ ΚΑΙ ΒΑΘΙΑ ΑΓΑΠΗ , ΚΑΙ ΤΟ ΑΝΔΡΌΓΥΝΟ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΑΤΗΡΕΙ ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΤΟΥ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΤΟ ΧΩΡΙΣΕΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ.

Για χιλιάδες χρόνια ως σήμερα, υπάρχουν πολλοί που δεν γελούν με αυτό το αστείο …

Και πράγματι, ενώ υπάρχουν πολλά αστεία που αφορούν το γάμο και το ανδρόγυνο αν τα σκεφτούμε λίγο πιο ψυχρά… αν τα καλοσκεφτούμε, λειτουργούν σαν μια μάσκα, αυτή του κλόουν. Από κάτω δεν είναι και τόσο αστεία τα πράγματα και αυτό το καταλαβαίνεις καλά κατά την διάρκεια της παράστασης, όταν ξαφνικά από ένα σημείο και μετά σου κόβεται κυριολεκτικά το γέλιο.

Σου κόβεται το γέλιο όταν συνειδητοποιείς πως πίσω από τις λέξεις «βαθιά αγάπη ανδρόγυνου» ευδοκιμεί ο κάκτος της φαντασίωσης. Ο κάκτος αυτός ευδοκιμεί στην έρημο των στερεοτύπων που θέλουν τον άντρα κύριο και την κυρία … του κυρίου… Ο άνδρας προστάτης, η γυναίκα προστατευόμενη.. Η δε γυνί να … τον άνδρα!

«τι σημαίνει αγάπη; Αγαπώ πραγματικά και βαθιά τον άλλο αν δεν έχω αγαπήσει εμένα; και τι σημαίνει αγαπώ εμένα; Αν δεν αγαπώ εμένα και ο άλλος τον εαυτό του, τι αγαπάμε ο ένας στον άλλο;»

Βασικό σίκουελ διερωτήσεων στα εργαστήρια ζεύγους.

Όσο και αν οι καιροί αλλάζουν κάποια πράγματα αντιστέκονται στην αλλαγή. Αν καταφέρουμε να κόψουμε στην μέση τον κάκτο της φαντασίωσης τότε ίσως να επιτευχθεί μια δροσιστική αλλαγή στα ανδρόγυνα, οι κάκτοι αποθηκεύουν νερό, όλοι όσοι έχουν επιζήσει στην έρημο το γνωρίζουν αυτό.

Αν Προσπαθήσατε ποτέ να αλλάξετε το δικό σας συζυγικό μοντέλο, τότε θα γνωρίζετε πως η αλλαγή δεν έρχεται από τη μια στιγμή στην άλλη.

Στην ιστορία, όπως και στην προσωπική ζωή , υπάρχουν πολύ λίγες στιγμές ή γεγονότα που οριοθετούν ένα καθοριστικό σημείο καμπής.

Χρειάζεται άπειρος χρόνος ώστε να αφομοιωθούν οι ιδέες από διαφορετικές κοινωνικές ομάδες.

Όσες προσπάθειες και να έχουν σημειωθεί, συνήθως, τα άτομα υιοθετούν μερικές μόνο καινούργιες συμπεριφορές κάθε φορά, ενώ οι παλιές συνήθειες παραμένουν για πολύ καιρό, ακόμα και αν οι άνθρωποι έχουν συμφωνήσει ότι πρέπει να τις εγκαταλείψουν.

Δυστυχώς είναι πολύ δύσκολο να κοπεί ο κάκτος… Το τοτέμ του ανδρόγυνου, τα αγκάθια του, είναι επικίνδυνα…

Ποιος να τρέχει τώρα να καταπιάνεται με ριζοσπαστικές αλλαγές, έτσι και αλλιώς όλοι το γνωρίζουν, Οι δυνατοί νικάνε πάντα στο τέλος.

Και αυτός ο κάκτος είναι πολύ δυνατός, έχει και σκήπτρο … Το σκήπτρο της πατριαρχίας (Και για να μην παρεξηγηθώ, το σκήπτρο της πατριαρχίας το κουβαλούν, δυστυχώς, περισσότερο οι γυναίκες/μαμάδες/φροντιστριες… εκείνες από τα παλιά, ζωντανεύουν στα δωμάτια του ασυνείδητου … και επιβάλουν στους εαυτούς τους και στις γυναίκες γύρω τους την εξουσία του σκήπτρου. .. αυτό θα το δούμε σε άλλο άρθρο ή σε συζητήσεις … γυναίκες προσοχή! Η πατριαρχία θα σπάσει πρώτα μέσα μας, ας κόψουμε τους κάκτους και ας βοηθήσουμε η μια την άλλη ξεδιψώντας… )

Όπως και να χει, να πάτε ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ να δείτε την παράσταση… και που ξέρετε, ίσως να καταφέρετε να σπάσετε τον κάκτο… έστω για λίγο, μέσα σας.

Πρωτότυπη ιδέα – Σκηνοθεσία: Βίκυ Αδάμου

Κείμενο: Χριστίνα Σαμπανίκου

Κίνηση: Ιωάννα Καμπυλαυκά

Σκηνικά-Κοστούμια-Φωτισμός: Lazy Boy*

Μουσική επιμέλεια: Άλκης Μπούφης

Φωτογραφίες: Φώτης Πλέγας Γ.

Aφίσσα παράστασης: Σοφία Αποστολοπούλου

Trailer παράστασης: Στέφανος Κοσμίδης (ORKI)

Παραγωγή: Life After Death Theatre Company

Ερμηνεύουν:

Επιστημονική κοινότητα: Χριστίνα Σαμπανίκου

Θηλυκό: Βίκυ Αδάμου

Αρσενικό: Johnny O.