Αιχμές στο Σκοτάδι – Εμμανουήλ Δουκάκος – Ρωτά η Δήμητρα Σαμλίδου.

Αιχμές στο Σκοτάδι – Εμμανουήλ Δουκάκος – Ρωτά η Δήμητρα Σαμλίδου.

Πολιτικό θρίλερ, λοιπόν. Πώς προέκυψε η επιλογή αυτού του θέματος;

Πολιτικό θρίλερ: Δεν νομίζω ότι επέλεξα εγώ το θέμα, αλλά το θέμα εμένα. Δηλαδή, δεν είχα σκοπό να γράψω ένα βιβλίο με πολιτικό περιεχόμενο. Αυτό προέκυψε αυθόρμητα, σε μια στιγμή που παρατήρησα μια πεταλούδα να έχει παγιδευτεί στον ιστό μιας άλλης αράχνης. Αποφάσισα να την απελευθερώσω, και έτσι, εκείνη τη στιγμή, γεννήθηκε η υπόθεση του βιβλίου.

Συνήθως οι αναγνώστες προτιμούν πιο “ανάλαφρο” ανάγνωσμα. Αγχωθήκατε μήπως ο κόσμος δεν το αγκαλιάσει;

Η αλήθεια είναι ότι το πολιτικό θρίλερ, ιδιαίτερα στην Ελλάδα, δεν είναι ένα είδος με μεγάλο αναγνωστικό κοινό. Σκεφτείτε πόσοι τίτλοι βιβλίων κυκλοφορούν· είναι ελάχιστοι, τόσο που μπορεί κανείς να τους μετρήσει στα δάχτυλα του ενός χεριού. Συνεπώς, ως πρωτοεμφανιζόμενος συγγραφέας, ένιωθα ένα σχετικό άγχος. Ωστόσο, ο πρώτος που αγκάλιασε το έργο ήταν ο ίδιος ο εκδότης μου. Από την πρώτη στιγμή, μου έδειξε εμπιστοσύνη, τόσο σε εμένα όσο και στο ίδιο το βιβλίο. Και τελικά, ήταν ένα στοίχημα που κερδίσαμε. Το κοινό αγκάλιασε το έργο και δεν “τρόμαξε” από το είδος του. Φυσικά, η ροή και οι συνεχείς ανατροπές, σε συνδυασμό με την κινηματογραφική οπτική της αφήγησης, συνέβαλαν καθοριστικά σε αυτό.

Ξέρουμε ότι από μικρός είχατε το “μικρόβιο του καλλιτέχνη”. Ωστόσο, οι σπουδές σας ολοκληρώθηκαν στο Τεχνολογικό Εκπαιδευτικό Ίδρυμα Ηλεκτρονικών. Τι σας έκανε να αλλάξετε κατεύθυνση;

Η δημιουργικότητα είναι κάτι που δεν εξαρτάται από την κατεύθυνση σπουδών. Το μικρόβιο του καλλιτέχνη υπήρχε πάντα, είτε μέσω της δημιουργίας μουσικής, είτε στίχων, είτε αργότερα με τη συγγραφή. Η έκφραση μέσω οποιασδήποτε μορφής τέχνης αποτελεί προτεραιότητα για όλους τους καλλιτέχνες, και η στιγμή της δημιουργίας προσφέρει ένα απερίγραπτο συναίσθημα χαράς και πληρότητας. Και πιστέψτε με, αν δεν απευθύνεσαι σε κάποιον δημιουργό, είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς τη σημασία αυτής της εμπειρίας σε όλη της την εννοια.

Οι μουσικές σας γνώσεις, πιστεύετε, ότι θα σας βοηθούν, ή έστω συνδέονται με τη δική σας συγγραφή ή με τη συγγραφή γενικότερα;

Η μουσική και η συγγραφή είναι δύο μορφές τέχνης που μοιράζονται ένα κοινό στοιχείο: τη δημιουργικότητα και την έκφραση του εκάστοτε δημιουργού. Πέρα από αυτό, δεν είμαι σίγουρος αν με βοήθησαν οι γνώσεις μου στη μουσική. Ωστόσο, κάθε φορά που γράφω, το κάνω ακούγοντας μουσική που ταιριάζει με το είδος του κειμένου που δημιουργώ.

Υπήρξαν πολιτικά πρόσωπα ή κατάστασεις που σας ενέπνευσαν για τη συγγραφή του βιβλίου σας “Αιχμές στο Σκοτάδι”;

Αν και το συγκεκριμένο έργο είναι προϊόν μυθοπλασίας, υπάρχουν κάποια ιστορικά στοιχεία και πρόσωπα που επηρέασαν την πλοκή του. Φυσικά, αυτό δεν σημαίνει ότι τα γεγονότα ή τα πρόσωπα που αναφέρονται στην πλοκή είναι αυτούσια από την πραγματικότητα.

Για ένα βιβλίο πολιτικής – ειδικά όταν συνδυάζεται με θρίλερ – είναι απαραίτητες οι γνώσεις πάνω στο θέμα αυτό (δηλ. της πολιτικής); Ή είναι στην ευχέρεια του εκάστοτε συγγραφέα το πώς θα “επινοήσει” ένα πολιτικό παιχνίδι;

Εκτιμώ ότι είναι ένα μείγμα και των δύο. Δηλαδή, τόσο γνώσεων σε διάφορα θέματα (νομικά, ιστορικά, πολιτικά), όσο και της φαντασίας του συγγραφέα. Γι’ αυτό, πριν από τη συγγραφή του έργου, προηγήθηκε εκτενής σχετική έρευνα. Αφενός, το πολιτικό παιχνίδι το στήνει η φαντασία, αφετέρου, πρέπει να υπάρχουν ορισμένοι κανόνες που να είναι ρεαλιστικοί.

Εσείς συναντήσατε δυσκολίες στο συγγραφικό σας ταξίδι;

Όπως είναι φυσικό για ένα πρώτο συγγραφικό εγχείρημα, και μάλιστα σε ένα τόσο δύσκολο και απαιτητικό είδος, αντιμετώπισα αρκετά προβλήματα. Αν και από την αρχή είχα σχεδόν ολόκληρη την πλοκή στο μυαλό μου, μου έλειπε η τεχνική γνώση για το πώς να την αποδώσω σε κείμενο. Επιπλέον, περίπου στη μέση του έργου, έπρεπε να μετατρέψω έναν φαινομενικά καλό παράγοντα—μια χώρα—σε κακό, χωρίς να χρειαστεί να ξαναγράψω το έργο ή να αλλάξω σημαντικά την πλοκή του. Επίσης, έφτασα σε ένα σημείο όπου είχα τρεις εναλλακτικές εξελίξεις, καθεμιά από τις οποίες προσέφερε τρεις ακόμη επιλογές μετεξέλιξης. Έτσι, έπρεπε να επιλέξω ποια ήταν η καλύτερη από αυτές, το μοναδικό μονοπάτι της ιστορίας που θα ταίριαζε απόλυτα. Χρειάστηκαν 3-4 μήνες για να πάρω αυτή την απόφαση.

Υπάρχει κάποιο έμμεσο μήνυμα που θέλετε να μεταδώσετε στους αναγνώστες μέσα από τις σελίδες του βιβλίου;

Αν και υπάρχει ένας κρυμμένος γρίφος στο τέλος που συνδέεται σχεδόν με την αρχή, και κανένας αναγνώστης δεν τον έχει ανακαλύψει μέχρι τώρα. Δεν υπάρχει κάποιο μήνυμα που να μεταφέρεται με έμμεσο τρόπο στον αναγνώστη. Το προφανές όμως μήνυμα ωστόσο, είναι ότι τα πράγματα δεν είναι πάντα όπως φαίνονται και ότι ορισμένες καταστάσεις έχουν πολύ μεγαλύτερο βάθος από αυτό που μπορούμε να κατανοήσουμε εκείνη τη στιγμή.

Τι μας επιφυλάσσετε για το μέλλον;

Το επόμενο μυθιστόρημα είναι ήδη έτοιμο. Αυτή τη φορά, η ιστορία μας μεταφέρει στο Λονδίνο, στα ομιχλώδη και σκοτεινά στενά του, μια κρύα νύχτα του χειμώνα. Ένας ηλικιωμένος άντρας βρίσκεται νεκρός, και ο δολοφόνος έχει αφήσει ένα σημείωμα με τα αρχικά του. Καθώς οι φόνοι συνεχίζονται και οι ύποπτοι πληθαίνουν, οι ανατροπές διαδέχονται η μία την άλλη με καταιγιστικό ρυθμό. Η υπόθεση εξελίσσεται με ευφυΐα, ενσωματώνοντας έξυπνα στοιχεία όπως η “κρυπτογράφηση του Καίσαρα” και η “θεία αναλογία” του Φειδία. Το τέλος έρχεται με μια αινιγματική ανακάλυψη, προσφέροντας έναν άλυτο γρίφο για τους πιο ικανούς λύτες. Μπορώ να πω με σιγουριά ότι κανένας αναγνώστης, ακόμη και οι πιο μυημένοι στην αστυνομική λογοτεχνία, δεν θα μπορέσει να προβλέψει με σιγουριά ούτε την ταυτότητα του δολοφόνου ούτε το τέλος της ιστορίας πριν το τελευταίο κεφάλαιο.

Οι απόψεις του εκάστοτε άρθρου, αντικατοπτρίζουν την προσωπική άποψη του συντάκτη. Προτείνουμε, ο εν δυνάμει αναγνώστης, αφενός να προβαίνει σε έλεγχο αγοράς, για την εύρεση της πιο συμφέρουσας τιμής, αφετέρου κατά  την αγορά, να επισκέπτεται  οποιοδήποτε βιβλιοπωλείο, ώστε να ελέγξει από μόνος του, κατά πόσο το συγκεκριμένο ανάγνωσμα, καλύπτει τις ανάγκες και τα ενδιαφέροντα του.