19 Αυγούστου: Η Παγκόσμια Ημέρα Ανθρωπισμού (World Humanitarian Day) καθιερώθηκε με απόφαση του ΟΗΕ για να τιμήσει το προσωπικό που εμπλέκεται στις ανά τον πλανήτη ανθρωπιστικές αποστολές, αλλά και να αποτίσει φόρο τιμής σε όσους έχασαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια αυτών των αποστολών.

Η 19η Αυγούστου επελέγη ως Παγκόσμια Ημέρα για τον Ανθρωπισμό, επειδή την ημερομηνία αυτή του 2003 ο ειδικός απεσταλμένος του ΟΗΕ στο Ιράκ, βραζιλιάνος διπλωμάτης Σέρζιο Βιέιρα ντε Μέλο και 21 συνάδελφοί του έχασαν τη ζωή τους, κατά τη διάρκεια βομβιστικής επίθεσης στο αρχηγείο του ΟΗΕ στην Βαγδάτη.

Απόσπασμα από το κείμενό μου:

ΑΛΛΟ ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΣ ΑΛΛΟ ΑΝΘΡΩΠΟΚΕΝΤΡΙΣΜΟΣ

Ενώ ξεκινήσαμε με τον Ουμανισμό – τον Ανθρωπισμό καταντήσαμε στον Ανθρωποκεντρισμό. Ο Άνθρωπος είναι ο σκοπός του Σύμπαντος. Όλα γεννήθηκαν για να εξυπηρετούν και προσκυνούν τον Άνθρωπο. Στο συμπέρασμα αυτό καταλήγει στη συνέντευξή της η σεβαστή Ελενα Πουλτσίνι ομότιμη Καθηγήτρια Κοινωνικής Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο της Φλωρεντίας.

«Ο ανθρωποκεντρισμός βρίσκεται πράγματι στη ρίζα της λεηλασίας των φυσικών και ζωικών πόρων, του αχαλίνωτου ατομικισμού και της επιταγής της τεχνικής, εξαιτίας της οποίας αυτό που μπορούμε να κάνουμε πρέπει να το κάνουμε. Ο εξαναγκασμός στην ανάπτυξη, στην επέκταση και στην ανανέωση, που είναι όλο και πιο αναγκαίος για την ίδια την επιβίωση του καπιταλισμού, έχει εδώ και καιρό επιβάλει μια «νεοφιλελεύθερη» ληστρική λογική».

Ο Σωκράτης έλεγε και ξανάλεγε «Ουδείς εκών κακός». Ο άνθρωπος από άγνοια είναι κακός. Συμφωνώ. Ο άνθρωπος γεννιέται καλός και έξυπνος. Μετά στραβώνει το πράγμα. Στα νεότερα χρόνια γίνεται ένας διαρκής αγώνας η ηθική και η οικονομία να τα βρουν.

Διαβάζουμε πρόχειρα στο «Λεξικό Βασικών Εννοιών» του Δ. Π. Διαμαντόπουλου «Ηθικές πράξεις είναι μόνο εκείνες που ωφελούν όχι μόνο το άτομο, αλλά και το σύνολο […] Ηθικός άνθρωπος είναι μόνον ο ελεύθερος άνθρωπος. Και ελεύθερος είναι όποιος διαλέγει μόνος του και θέτει μόνος του τους περιορισμούς του» (εκδ. Πατάκη, σελ. 199).

Υπάρχει ένας οριστικός χωρισμός ηθικής και οικονομίας, σημειώνει με έμφαση η ΄Ελενα Πουλτσίνι, προσθέτοντας ότι «μια χούφτα λιγοστών ελίτ ασκεί μιαν ανεξέλεγκτη κυριαρχία από το παρασκήνιο μιας φαινομενικά δημοκρατικής θεατρικής σκηνής, υφαίνοντας τα νήματα του μέλλοντός μας. Μόνο που πρόκειται για μια κυριαρχία χωρίς σχέδιο και χωρίς μέλλον, μοναδικός σκοπός της οποίας είναι να αποκτά για να μην πεθάνει, να μένει στον αφρό για να μην πνιγεί».

Ανθρωπισμός ή Ανθρωποκεντρισμός. Το πρώτο οδηγεί στη σωτηρία του Σύμπαντος Κόσμου, το δεύτερο οδηγεί στην καταστροφή όλων πλην του έρημου βουλιμικού ανθρώπου.

ΘΑΝΑΣΗΣ ΜΟΥΣΟΠΟΥΛΟΣ

ΑΒΡΑΜΥΛΙΑ 19 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2024