Τα χρόνια της αθωότητας – Σχολιάζει η Δήμητρα Σαμλίδου.
Τα χρόνια της αθωότητας – Σχολιάζει η Δήμητρα Σαμλίδου
Το αριστούργημα της κλασικής λογοτεχνίας “Τα χρόνια της αθωότητας” μάς ταξιδεύει, όχι μόνο σε μία άλλη εποχή, του τέλους του 19ου αιώνα, αλλά και στους δρόμους της Νέας Υόρκης, πριν αποκτήσει την εικόνα που έχει σήμερα.
Η συγγραφέας του βιβλίου, Edith Wharton γεννήθηκε το 1862 από μια πλούσια οικογένεια της Νέας Υόρκης και η μόνη εκπαίδευση που έλαβε ήταν για τον γάμο. Πράγματι, ο γάμος της το 1885 την οδήγησε σταδιακά σε μία σειρά νευρικών κλονισμών από το 1894, αλλά και στη συγγραφή μυθιστορημάτων από το 1889. Το 1913 χωρίζει και εγκαθίσταται στο Παρίσι, όπου και δημιουργεί έναν κύκλο γνωριμιών με τους γνωστούς συγγραφείς της εποχής, όπως ο Χένρι Τζέιμς, ο Φράνσις Σκοτ, κ.ά. Η
ίδια έχει γράψει πάνω από 30 βιβλία. Τα χρόνια της αθωότητας τής χάρισε το βραβείο Πούλιτζερ το 1921, το πρώτο βραβείο που έχει απονεμηθεί σε γυναίκα, ενώ το 1993 γίνεται ταινία από τον Μάρτιν Σκορτσέζε. Έφυγε από τη ζωή στις 11 Αυγούστου 1937, όταν έγραφε το τελευταίο της μυθιστόρημα “Οι κουρσάροι”.
Στο βιβλίο διαβάζουμε για την “καλή κοινωνία” της Νέας Υόρκης στη δύση του δέκατου ένατου αιώνα. Ο Νιούλαντ Άρτσερ, ένας νεαρός δικηγόρος της υψηλής κοινωνίας της Νέας Υόρκης, είναι έτοιμος να ανακοινώσει τον αρραβώνα του με την Μέι Γουέλαντ, όταν εμφανίζεται η ξαδέλφη της, κόμησσα Έλεν Ολένσκα, η οποία επιστρέφει στην πατρίδα και την οικογένειά της, μετά την απόφασή της να χωρίσει με τον Ευρωπαίο σύζυγό της.
Η Έλεν είναι διαφορετική από τις κυρίες και τις δεσποινίδες που ο Νιούλαντ και οποιοσδήποτε άλλος εκείνης της εποχής έχει συναντήσει. Ο αέρας της και ο αντισυμβατικός της χαρακτήρας καταφέρνουν ο Άρτσερ να την ερωτευθεί βαθιά και να θέλει να πάει κόντρα στην ηθική και τον οικογενειακό συντηρητισμό της Νέας Υόρκης. Έτσι, ο Νιούλαντ Άρτσερ καλείται να επιλέξει: η ευτυχία πλάι στη γυναίκα που αγαπά αληθινά ή το καθήκον και τη διατήρηση της κοινωνικής του θέσης;
Η Wharton, μέσα από το βιβλίο της, μάς δείχνει πως ο έρωτας δεν συμβιβάζεται ανάμεσα σε δύο ανθρώπους ούτε προκύπτει μέσα από τους τύπους. Ο έρωτας γεννιέται μέσα από ένα βλέμμα, είναι αυτό που προσπαθείς να πιάσεις, αλλά δεν μπορείς, έτσι του κρατάς απλώς το μπράτσο, ή στέλνεις λουλούδια. “Μιλώντας” τη γλώσσα των καλών κυριών, η συγγραφέας μάς ξεναγεί στα σαλόνια των πιο πλούσιων οικογενειών της πόλης, μάς πηγαίνει βόλτα με τις άμαξές τους, ενώ μας διασκεδάζει στην όπερα και σε οικογενειακές δεξιώσεις. Και μέσα σε όλο αυτό το πλαίσιο, βλέπουμε να αναπτύσσεται το δίλημμα του
πρωταγωνιστή. Χωράει στον έρωτα η λογική;
Το βιβλίο είναι από τα πιο αντιπροσωπευτικά δείγματα της κλασικής λογοτεχνίας. Ένα εγκώμιο για την γυναικεία δύναμη και την ανυπεράσπιστη αγάπη και, σύμφωνα με πολλούς, από τα κορυφαία μυθιστορήματα που γράφτηκαν τον εικοστό αιώνα.
H Edith Wharton (Ίντιθ Γουόρτον) γεννήθηκε το 1862 από πλούσια οικογένεια της Νέας Υόρκης. Λαμβάνοντας εκπαίδευση από δασκάλους και γκουβερνάντες, ανατράφηκε για μία μόνο καριέρα: τον γάμο.
Όμως ο γάμος της, το 1885, ήταν μια συναισθηματική απογοήτευση, αν όχι μια καταστροφή. Το 1894 υπέστη την πρώτη από μια σειρά νευρικών κλονισμών.
Παρά την πίεση του γάμου της, ή ίσως εξαιτίας του, άρχισε να γράφει μυθιστορήματα και δημοσίευσε το πρώτο της διήγημα το 1889.
Το πρώτο της βιβλίο ήταν ένας οδηγός εσωτερικής διακόσμησης, αλλά ακολούθησαν αρκετά μυθιστορήματα και συλλογές διηγημάτων. Γράφτηκαν ενώ ζούσε με τον σύζυγό της στο Νιούπορτ και στη Νέα Υόρκη και ταξίδευαν στην Ευρώπη. Στην Ευρώπη γνώρισε τον Χένρι Τζέιμς, ο οποίος έγινε καρδιακός της φίλος και ο καλύτερος κριτής των μυθιστορημάτων της.
Το 1913 η Edith Wharton χώρισε με τον σύζυγό της και εγκαταστάθηκε μόνιμα στη Γαλλία. Στο λογοτεχνικό σαλόνι της σύχναζαν συγγραφείς όπως ο συμπατριώτης της Χένρι Τζέιμς, ο Γουόλτερ Μπέρι, ο Φράνσις Σκοτ Φιτζέραλντ, ο Σινκλέρ Λιούις, ο Ζαν Κοκτώ και ο Τζακ Λόντον. Συνολικά, έγραψε περίπου 30 βιβλία.
Το βιβλίο της Τα χρόνια της αθωότητας της χάρισε το βραβείο Πούλιτζερ το 1921, το πρώτο βραβείο που απονεμήθηκε σε γυναίκα, ενώ μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη από τον Μάρτιν Σκορσέζε το 1993.
Έγραφε το τελευταίο μυθιστόρημά της Οι κουρσάροι, όταν έφυγε από τη ζωή στις 11 Αυγούστου 1937.
Οι απόψεις του εκάστοτε άρθρου, αντικατοπτρίζουν την προσωπική άποψη του συντάκτη. Προτείνουμε, ο εν δυνάμει αναγνώστης, αφενός να προβαίνει σε έλεγχο αγοράς, για την εύρεση της πιο συμφέρουσας τιμής, αφετέρου κατά την αγορά, να επισκέπτεται οποιοδήποτε βιβλιοπωλείο, ώστε να ελέγξει από μόνος του, κατά πόσο το συγκεκριμένο ανάγνωσμα, καλύπτει τις ανάγκες και τα ενδιαφέροντα του.
