Πως ιδρύονται οι πόλεις;
Πως ιδρύονται οι πόλεις;
Με βάση ποιες ανάγκες και με ποιες αφορμές;
Πόλεις χτίστηκαν για διάφορους λόγους και με βάση συγκεκριμένες ανάγκες. Κάποιες φορές η τοποθεσία έπαιζε σημαντικό ρόλο και γινόταν αλλαγές, άλλες πάλι, ο υπερπληθυσμός ήταν εκείνος που οδηγούσε τις ομάδες σε ένα καινούργιο σημείο, στο χάρτη του κόσμου.
Άλλες φορές πάλι, ένας πόλεμος γινόταν η αφορμή ,ή μια καταστροφή. Δημιουργούνταν έτσι οι συνθήκες, για να μεταφερθούν πληθυσμοί σε άλλη τοποθεσία και να ιδρυθεί, μια νέα πόλη.
Ένας καυγάς όμως; Είναι ικανός ένας καυγάς για τη δημιουργία μιας πόλης και μάλιστα, μιας πόλης που ζει στους αιώνες;
Φυσικά, όταν μιλάμε για το Ελληνικό φύλο, όλα είναι πιθανά. Ένας καυγάς, μπορεί όχι μόνο να γίνει η αιτία να ιδρυθεί, αλλά και να καταστραφεί μία πόλη.
Σήμερα όμως, θα μιλήσουμε όχι για καταστροφή, αλλά για ίδρυση και θα δούμε, πως ένας καυγάς έγινε η αιτία να ιδρυθεί η Πόλη, που έζησε αιώνες ολοκλήρους.
Μια φορά λοιπόν, ένας μεγάλου μεγέθους καβγάς, έλαβε χώρα σε ένα πολιτισμό της Πελοποννήσου εκείνο, των Μυκηναίων.
Ο Μυκηναϊκός Πολιτισμός -1700-1100 π.Χ.- ήταν ένας σημαντικός πολιτισμός.
Οι Μυκηναίοι θεωρούνται οι πρώτοι Έλληνες και ο πολιτισμός τους, άνθησε κατά την Ύστερη Εποχή του Χαλκού.
Αξίζει να αναφέρουμε στο σημείο αυτό, πως όταν μιλάμε για την εποχή του Χαλκού ή Σιδήρου, δεν εννοούμε φυσικά πως αποκλειστικά χρησιμοποιούνταν το συγκριμένο υλικό.
Απλώς, ότι στα στρωματά που εξετάστηκαν από τους αρχαιολόγους, στο μεγαλύτερο μέρος των μετάλλων που βρέθηκαν, σε σχέση με τα υπόλοιπα, κυριαρχούσε το συγκεκριμένο υλικό.
Επίσης, θα πρέπει να γνωρίζουμε πως τα όρια της κάθε εποχής δεν είναι αυστηρά. Όταν συνηθίζουμε να λέμε πως η εποχή του Χαλκού ξεκίνησε από το 3000 έως το 1100 πΧ. Αυτό, δεν είναι απόλυτο. Δε σημαίνει πως το 1150 δεν υπήρχε ή δε χρησιμοποιούνταν ο Χαλκός.
Οι Μυκηναίοι λοιπόν, πήραν το όνομα τους από την πρωτεύουσα, αν και δεν ήταν ακριβώς η πρωτεύουσα τους, δηλαδή, τις Μυκήνες.
Βρισκόταν στην Αργολίδα της βορειοανατολικής Πελοποννήσου.Κάποια στιγμή, κατάφεραν να κυριαρχούν στο μεγαλύτερο μέρος της ηπειρωτικής Ελλάδας και σε πολλά νησιά, επεκτείνοντας τις εμπορικές σχέσεις με άλλους πολιτισμούς της εποχής του Χαλκού, όπως η Κύπρος και η Αίγυπτος.
Τούτο έγινε εφικτό φυσικά μέσω των Θαλάσσιων δρόμων, οι Έλληνες, είχαν πάντα μια ιδιαίτερη και στενή σχέση με τη θάλασσα και μέσω αυτής, ανέπτυξαν τον πολιτισμό τους.
Πως αποδεικνύεται τώρα η επαφή αυτή με άλλους πολιτισμούς στα πέρατα του κόσμου; Μα με τα ελληνικά ευρήματα από τις ανασκαφές, σε χώρες μακριά από εκείνη που παράχθηκαν.
Με αυτό τον τρόπο, μέσω του εμπορίου δηλαδή, δημιουργήθηκαν αποικίες μακρύτερα, όπως στην Ιταλία και η συσσώρευση εκεί μεγάλου πληθυσμού Ελλήνων ήταν η αιτία να ονομαστεί η τοποθεσία Μεγάλη Ελλάδα -Σικελία και νότια Ιταλία.
Την εποχή εκείνη, δεν υπήρχε η έννοια του κράτους όπως τη θεωρούμε σήμερα, έτσι, όπου υπήρχαν Έλληνες, θεωρούνταν και ονομάζονταν Ελλάδα.
Είχαν μεγάλη πρόοδο, στην κεραμική, τα κοσμήματα, τις τέχνες, με μια στάση όμως περισσότερο σχηματική παρά ρεαλιστική.
Οι λόγοι της κατάρρευσης του πολιτισμού τους δεν είναι γνωστοί, πολλές είναι οι θεωρίες και φαίνεται πως τελικά δεν ήταν μόνο μια η αιτία. Οι Μυκηναίοι, συσσώρευσαν πλούτο από το εμπόριο καθώς τα καραβιά τους όργωναν τη Μεσόγειο μεταφέροντας λάδι, κρασί, όπλα .
Επίσης ήταν άριστοι πολεμιστές και πολεμούσαν με άρματα τα οποία έσερναν αλόγα.
Οι Βασιλιάδες διοικήσουν με σιδηρά πυγμή, ντυνόντουσαν με πολυτέλεια και φρόντιζαν το σώμα τους.
Λάτρευαν τη μεγάλη Θεά, η οποία ήταν η Θεά της βλάστησης, επίσης, λάτρευαν το Δία, την Ήρα, την Αθηνά, τον Ποσειδώνα και άλλους.
Οι Μυκηναίοι λοιπόν, μιλούσαν ελληνικά και επίσης ήταν εκείνοι που ανακάλυψαν ένα νέο για την εποχή είδος γραφής, το οποίο ονομάζεται Γραμμική Β΄.
Η Γραμμική Β, είναι η πρώτη ελληνική γλώσσα. Θα πρέπει να αναφέρουμε στο σημείο αυτό, πως η ελληνική, είναι η μία από τις δύο γλώσσες παγκοσμίως που έως και σήμερα θεωρείται ακόμη ζωντανή, η δεύτερη, είναι η Κινεζική.
Μέσα λοιπόν από τη Γραμμική Β΄, οι επιστήμονες, ανακάλυψαν λέξεις που χρησιμοποιούνται έως σήμερα όπως : Θάλασσα, άνεμος, αγρός και πλήθος ακόμη λέξεων που ούτε μας περνά από το νου η ηλικία τους, ήταν όμως μια γραφή του παλατιού για την εξυπηρέτηση του εμπορίου.
Προερχόταν από τη Γραμμική Α΄, η οποία έως και σήμερα, δεν έχει αποκωδικοποιηθεί.
Οι Μινωίτες λοιπόν, καυγάδιζαν πολύ και έντονα. Σε ένα τέτοιου είδους καυγά, ο
Βύζας ή Βύζαντας, ο οποίος θεωρείται και γενάρχης των Μεγαρέων πιθανότατα είπε:
«Ως εδώ, εγώ θα φύγω!»
Πήρε λοιπόν τους υποστηρικτές του, αλλά πριν φύγει κατά το έθιμο, θα έπρεπε να πάρει την έγκριση του Θεού Απόλλωνα.
Έτσι, πήγε στο μαντείο των Δελφών.
Vip όπως ήταν, δε θα περίμενε και πολύ. Μάλιστα και στην αρχαιότητα υπήρχαν vip people, τι νομίζατε πως είναι σύγχρονη η εφεύρεση του όρου; Όχι αγαπητοί μου και τότε υπήρχαν!
Ένα παράδειγμα είναι οι κάτοικοι της Χίου οι οποίοι πλήρωναν -με ρευστό, δωρεές ή προσφορές- και είχαν το δικαίωμα, προ μαντείας !Όχι παίζουμε!
Πήγε λοιπόν στην Πυθία ,η οποία αφού μάσησε και καπνίστηκε αρκετά, έβγαλε χρησμό:
«Να πάτε απέναντι από την χώρα των τυφλών»
«Τώρα μάλιστα και που είναι αυτή η χώρα;» Ρωτήσαν πιθανώς οι υποστηρικτές του.
«Πάμε και βλέπουμε…»
Θα απάντησε ο Βύζαντας και ξεκίνησε ένα ταξίδι, που έμελλε να καθορίσει και να επηρεάζει την Ιστορία έως σήμερα, διότι μην ξεχνάμε πως η Ιστορία δεν είναι νεκρή, όπως επίσης πως η Ιστορία και το παρελθόν, δε ταυτίζονται!
Με τι ασχολείται η Ιστορία; Με σκηνές και κομμάτια του παρελθόντος, τα οποία εμείς θεωρούμε πως υπάρχει λόγος να διασωθούν από τη λήθη, να απαντήσουν στα ερωτήματα μας – και φυσικά της κάθε εποχής που τα διατυπώνει – να μπουν σε μια συνέχεια και σειρά, ώστε να δώσουμε νόημα στο παρόν.
Έτσι λοιπόν, εύκολα κατανοούμε πως το παρελθόν μόνο του δεν υπάρχει και για να υπάρξει, θα πρέπει να υπάρξει το ενδιαφέρον, η ματιά και τα ερωτήματα του παρόντος, τα οποία θα το διασώσουν και θα το νοηματοδοτήσουν.
Λίγο πριν αυτό το ταξίδι του 658π.Χ. έφτανε στο τέλος του, η τοποθεσία βρέθηκε! Μόλις έφτασαν στο σημείο που ο Βόσπορος συνέδεε τον Εύξεινο πόντο με την Προποντίδα και φυσικά με το Αιγαίο και κατ’ επέκταση με τη Μεσόγειο, ο Βύζαντας κατανοώντας τη στρατηγική σημασία του σημείου, είπε: «Εδώ θα χτίσουμε την πόλη μας»
Η πόλη όπως ήταν απολύτως φυσικό, πηρέ το όνομα του επικεφαλής της αποστολής, Βύζαντα.
Σε μία βόλτα του μετα από λίγο καιρό, ο Βύζαντας, είδε λίγο παρακάτω πως υπήρχε μια άλλη πόλη με κατοίκους από τη Χαλκηδόνα.
Επιστρέφοντας πίσω, είπε ευχαριστημένος στους υποστηρικτές του.
«Ήταν τελικά σοφή επιλογή, με τη βοήθεια του Απόλλωνα, ο οποίος μας πηρέ από το χέρι και μας έφερε, βρήκα την χώρα των τυφλών, γιατί τυφλοί πρέπει να ήταν οι γείτονες, αφού δε μπορέσαν να διακρίνουν τούτη την εξαιρετική τοποθεσία και χτίσανε την πόλη τους σε ένα κόλπο».
Η πόλη από τότε άλλαξε πολλά -εφτά συνολικά- ονόματα και άντεξε στο χρόνο έως και σήμερα με το όνομα που όλοι τη γνωρίζουμε, Κωνσταντινούπολη!
Οι απόψεις του εκάστοτε άρθρου, αντικατοπτρίζουν την προσωπική άποψη του συντάκτη. Προτείνουμε, ο εν δυνάμει αναγνώστης, αφενός να προβαίνει σε έλεγχο αγοράς, για την εύρεση της πιο συμφέρουσας τιμής, αφετέρου κατά την αγορά, να επισκέπτεται οποιοδήποτε βιβλιοπωλείο, ώστε να ελέγξει από μόνος του, κατά πόσο το συγκεκριμένο ανάγνωσμα, καλύπτει τις ανάγκες και τα ενδιαφέροντα του.
