Διαμόρφωση της πλοκής β΄ μέρος – Γράφει o Μπουζάρας Δημήτρης.
Διαμόρφωση της πλοκή β΄ μέρος.
Πλοκή είναι ότι συμβαίνει, τι αντιμετωπίζει ο ήρωας μου, για τι παλεύει, τι είδους προβλήματα και εμπόδια εμφανίζονται, πως τα αντιμετωπίζει και όλα αυτά, σημειώστε, εκτός από το βαθμό δυσκολίας, θα πρέπει να έχουν και αληθοφάνεια, ακόμη και αν το κείμενο μας είναι φανταστικό.
Aκόμη και σε ένα μακρινό κόσμο, σε κάποιο άλλο πλανήτη, κάτι θα πρέπει να γίνεται, για κάτι να παλεύουν και αυτό, θα πρέπει να φαίνεται αληθινό.
Σκεφτείτε λοιπόν το πρόβλημα που θα αντιμετωπίσει -πάντα με βάση το χαρακτήρα που εσείς του δημιουργήσατε – τα εμπόδια, τις επιπλοκές, αυτούς που θα βοηθήσουν ή όχι και σκεφτείτε τους δευτεραγωνιστές και τι μπορούν να δώσουν στο κείμενο σας, με βάση το χαρακτηριστικό με το οποίο τους προικίσατε.
Όπως και στο θέατρο υπάρχει η θεατρική οικονομία, έτσι και εδώ θα πρέπει να κάνουμε κάποιους είδους οικονομία. Όταν λοιπόν δημιουργήσουμε στο μυαλό μας τον κεντρικό κορμό και την κατεύθυνση της πλοκής μας, θα πρέπει να σκεφτούμε τους ήρωες και εκεί, γίνεται συνήθως ένα λάθος.
Κάποιες φορές παρασυρόμαστε και τοποθετούμε πολλούς. Εκεί, αρχίζει να δημιουργείται το πρόβλημα. Όταν έχουμε πολλούς ήρωες, τα πράγματα αρχίζουν να μπερδεύονται. Θα πούμε όμως περισσότερα, στο κεφάλαιο που θα μιλήσουμε για τους ήρωες-χαρακτήρες, όπως θα πούμε περισσότερα και για τα στοιχεία πλοκής που χρειάζεται ο κεντρικός κορμός για να προχωρήσει ευχάριστά. Αυτό που θα πρέπει να κρατήσουμε προς στιγμήν, είναι λίγοι ήρωες, ξεκάθαροι και μιλάω για τους για εκείνους που έχουν άμεση σχέση με τον πρωταγωνιστή, ξεκάθαροι εννοώ διαφορετικοί χαρακτήρες.
Με δεδομένο πως σιγά σιγά αρχίζω να σας προτείνω ασκήσεις, να έχετε κατά νου πως γράφουμε το κείμενο μας, με βάση πάντα τις οδηγίες της άσκησης, αν και στην αρχή θα μπορούσαμε λίγο να παρεκκλίνουμε όσον αφορά το είδος, το οποίο μας ζητείται. Θα μπορούσαμε, ας υποθέσουμε, αντί μιας απλής παραγράφου, να γράψουμε το ζητούμενο, σε ένα παραμύθι, ή ένα ποίημα, αρκεί, να είμαστε εντός του θέματος.
Είναι κάτι το οποίο συνήθως -τουλάχιστον από μέρους μου – επιτρέπεται και αυτό διότι, στην αρχή και μέχρι να βρούμε τα πατήματα μας δε θα πρέπει να είμαστε τόσο αυστηροί. Είπαμε πως το κάνουμε διότι μας αρέσει και περνάμε ωραία με αυτό.
Διαμορφώνουμε λοιπόν μια μικρή πλοκή. Εδώ αξίζει να σημειώσουμε πως άλλο είναι η πλοκή και άλλο ή ιστορία.
Μια ιστορία λοιπόν, είναι η εξής: Ένας τριαντάχρονος πέθανε χτες το πρωί στο διαμέρισμα του στην Καλλιθέα.
Ένα νέο, δυσάρεστο μεν, ωστόσο, κάτι το οποίο δε μας πάει πουθενά. Αυτοκτονίες, τυχαίοι θάνατοι -δυστυχώς- συμβαίνουν καθημερινά.
Αν όμως η είδηση ήταν:
Ένας Τριαντάχρονος πέθανε χτες το πρωί στο διαμέρισμα του στην Καλλιθέα, πίνοντας δηλητηριασμένο ποτό που σέρβιρε ο συγκάτοικος του και το οποίο είχε φτιάξει η κοπέλα του.
Τότε κάτι πάει να γίνει. Δημιουργούνται πολλά ερωτήματα, γεγονότα και αποτελέσματα που έχουν σχέση το ένα με το άλλο και ο «καπνός» που φαίνεται, οδηγεί κάπου.
Μάλλον πρόκειται για φόνο.
Ποιος τον έκανε;
Ο συγκάτοικος; Η κοπέλα; Και οι δύο μαζί;
Είχαν σχέση;
Υπήρχε οικονομικό κίνητρο; Μήπως τελικά ήταν άλλος ο δολοφόνος, ή μήπως έγινε κάτι εντελώς διαφορετικό που θα φέρει την ανατροπή;
Το σύνολο των γεγονότων έχουν μια είδους σχέση μεταξύ τους και μας πηγαίνουν σε ένα αποτέλεσμα.
Τώρα, πως θα καταλάβουμε ότι ολοκληρώσαμε το κείμενο μας;
Προφανώς, όταν καλύψουμε όλα τα ζητούμενα, π.χ. να περιγράψουμε τον ήρωα μας, να τον παρουσιάσουμε, να αφηγηθούμε μια σκηνή κτλ -όλα αυτά θα τα πούμε σε επόμενα άρθρα.
Αφού το γράψουμε λοιπόν και το διαβάσαμε ξανά και ξανά έως ότου να βαρεθούμε, ώστε να διορθώσουμε τυχόν λάθη, συντακτικά, χρονικά, να προσθέσουμε νέες ιδέες που πιθανώς έρχονται στο μυαλό,θα πρότεινα εφόσον δεν μπορούμε να προσθέσουμε ή να διορθώσουμε κάτι άλλο, να το αφήσουμε για λίγο στην ησυχία του.
Να ξεκουραστεί κατά το κοινώς λεγόμενο.
Επίσης, να ξεκουραστούμε και εμείς ασχολούμενοι με κάτι διαφορετικό.
Για ποιο λόγο; Διότι η έμπνευση και οι ιδέες, συνήθως, έρχονται όταν δε τις περιμένουμε.
Έτσι λοιπόν, όταν βάζουμε την ιδέα στο μυαλό μας, εκείνη δουλεύει από μόνη της παράγοντας νέες και μάλιστα, σε ανύποπτο χρόνο. Όταν ξεκουραζόμαστε, όταν τεμπελιάζουμε, ή ακόμη και όταν ασχολούμαστε με οτιδήποτε άλλο, που θα μας πάρει τη σκέψη από το συγκεκριμένο.
Όταν λοιπόν θα επανέλθουμε, φυσικά δε θα πρέπει να το διαβάσουμε πλέον ως δικό μας, αλλά ως ένα γραπτό τρίτου. Θα πρέπει να το διαβάσουμε ως αναγνώστες και όχι ως συγγράφεις του κειμένου.
Να έχουμε επίσης κατά νου, πως οι διορθώσεις συνεχίζονται ακόμη και μετά την έκδοση πολλές φορές.
Τι θα πρέπει τώρα να ψάξουμε στο κείμενο σαν αναγνώστες πλέον;
Μας προκαλεί το ενδιαφέρον το κείμενο;
Η εξέλιξη της πλοκής; Έχει κάτι να μας δώσει;
Είναι εμφανές το μήνυμα;
Μας δημιουργεί την αίσθηση πως δεν είναι αρκετό;
Βαριόμαστε ήδη; Είναι πολύ στολισμένο;
Έχει δύναμη και προοπτική ο χαρακτήρας να περπατήσει στην πλοκή;
Μας κρατά και μας ωθεί να συνεχίσουμε να το διαβάζουμε;
Φτάσαμε τον αρχικό μας στόχο, να έχουμε αληθοφάνεια και να κρατήσουμε τον αναγνώστη;
Να του μεταφέρουμε το μήνυμα μας;
Είμαστε εντάξει; Τότε…
ποιος λοιπόν θα μας πει πως το κείμενο μας είναι έτοιμο;
Μα το ίδιο το κείμενο!
Πως; Όταν δε μπορούμε να προσθέσουμε ή να αφαιρέσουμε πλέον τίποτα. Όταν έχουμε πετύχει το στόχο να καλύψουμε τις απαιτήσεις της άσκησης, να κάνουμε αφήγηση ή περιγραφή, να εντάξουμε τους ήρωες στην πλοκή, να έχει η πλοκή ενδιαφέρον, να υπάρχει αληθοφάνεια, να είναι οι χαρακτήρες δυνατοί ώστε να μπορούν να «σηκώσουν» την πλοκή.
Ακόμη, όταν δεν είναι είναι υπερβολικά στολισμένο -αναφερόμαστε σε λέξεις που συνήθως δε χρησιμοποιούμε στην καθημερινότητα μας και πολλές φορές δημιουργούν ακριβώς το αντίθετο αποτέλεσμα π.χ. φίλησα τα σμαραγδένια του χείλη.
Επίσης, όταν έχουμε χρησιμοποιήσει σωστά τους διαλόγους και έχουμε παρουσιάσει και πει όσα πρέπει για τον καθένα από τους ήρωες και πολλά ακόμη πολύ ενδιαφέροντα, τα οποία θα κάνουν το κείμενο μας αρεστό από τις πρώτες γραμμές και θα ωθήσουν τον αναγνώστε να πει:
“Ναι αυτό μου άρεσε!”
Για ποιο λόγο κυρίως ένα αναγνώστης λέει το παραπάνω; Πρωτίστως διότι ταυτίζεται με τον πρωταγωνιστή! Κρατήστε το αυτό θα το βρούμε μπροστά μας.
Ξέρετε, δεν είναι καθόλου δύσκολο να το πετύχουμε, έχουμε συνήθως ένα μικρό φόβο και μια μικρή συστολή, όταν ξεκινούμε να γράψουμε κάτι το οποίο θα βγει προς τα έξω. Αυτό, διότι συνήθως φοβόμαστε να εκτεθούμε. Φοβόμαστε την λευκή σελίδα, φοβόμαστε πολλές φορές να ακούσουμε τη δική μας φωνή να αφηγείται, ή να απαγγέλει.
Τίποτα από τα παραπάνω δεν είναι δύσκολο, ακατόρθωτο ή τρομερό και φυσικά, δεν πρέπει εμείς να κόβουμε την τύχη του γραπτού μας, αν είναι κάποιος να κρίνει αν είναι καλό ή όχι, προφανώς δεν είμαστε εμείς.
Εμείς αυτό που έχουμε να κάνουμε – και είναι σημαντικό- είναι να είμαστε ακριβώς όπως είμαστε, ο εαυτός μας.
Ψάξτε λοιπόν νέα ή όχι βιβλία αγαπημένων συγγραφέων, ξεφυλλίστε τα, μυρίστε τις σελίδες και βουτήξτε στο κείμενο! Πιστέψτε πως και εσείς μπορείτε να γράψετε κάτι εξίσου ωραίο. Να έχετε όμως κατά νου πως το γράψιμο είναι μια πράξη η οποία θα σας απελευθερώσει, θα σας πάει μακριά από την ρουτίνα και την καθημερινότητα, θα βάλει το νου σε άλλο δρόμο, καινούργιο, διαφορετικό, φωτεινό και τόσο όμορφο που θα σας εκπλήξει!
Θα αγγίξει τα όνειρα σας ,θα αναπτύξει τη φαντασία και θα σας βοηθήσει να φτιάξετε ένα νέο καινούργιο κόσμο, το δικό σας κόσμο.
Μην ξεχνάτε πως γράφουμε όχι για να γίνουμε διάσημοι και να λύσουμε το πρόβλημα της ζωής μας αλλά για να περάσουμε λίγη ώρα ωραία, δε γράφουμε για να μας γνωρίσουν οι άλλοι, γράφουμε πρωτίστως για να γνωρίσουμε εμείς οι ίδιοι τον εαυτό μας, τις κρυμμένες μας ικανότητες, να βρούμε τα όρια που μπορούμε να ξεπεράσουμε, να εξερευνήσουμε τι δυνατότητες της σκέψης μας, να βελτιώσουμε την έκφραση μας και αυτό, είναι το μεγαλύτερο δικό μας βραβείο!
Είμαστε εδώ για να σας βοηθήσουμε να το πετύχετε!
Ως πρώτη άσκηση, θα πρότεινα να γράψετε μια σελίδα ενός δικού σας, ημερολογίου.
Ναι, μια απλή καθημερινή μέρα, το ημερολόγιο είναι μια από τις καλύτερες ασκήσεις.
Το κείμενο, να μην υπερβαίνει τις τετρακόσιες λέξεις -πάνω κάτω- είπαμε προς το παρόν δεν υπάρχει αυστηρότητα.
Προτού μιλήσουμε και εξετάσουμε τι είναι η αφήγηση και τι η περιγραφή, περιγράψτε κάτι ή κάποιον μέσα από το κείμενο σας, μην αναφέρετε προσωπικές πληροφορίες.
Ως δεύτερη, θα πρότεινα να γράψετε σκέψεις για τη δημιουργική γραφή. Ας υποθέσουμε πως θα θέλατε να παρακολουθήσετε ένα σεμινάριο, ποιες σκέψεις σας έρχονται στο μυαλό; Αυτές ακριβώς γράψτε τις στο χαρτί.
Δεν πετάμε τα γραπτά, φυλάξτε τα σε ένα ντοσιέ, θα έρθει ή ώρα.
Ξεκινήστε λοιπόν και κάθε φορά που θα επικοινωνούμε θα προτείνω μερικές ασκήσεις και σύντομα -εντός του καλοκαιριού – θα έχετε τη δυνατότητα εκτός των άλλων, αποστολής και λήψης ατομικών οδηγιών.
Μείνετε συντονισμένοι.
Οι απόψεις του εκάστοτε άρθρου, αντικατοπτρίζουν την προσωπική άποψη του συντάκτη. Προτείνουμε, ο εν δυνάμει αναγνώστης, αφενός να προβαίνει σε έλεγχο αγοράς, για την εύρεση της πιο συμφέρουσας τιμής, αφετέρου κατά την αγορά, να επισκέπτεται οποιοδήποτε βιβλιοπωλείο, ώστε να ελέγξει από μόνος του, κατά πόσο το συγκεκριμένο ανάγνωσμα, καλύπτει τις ανάγκες και τα ενδιαφέροντα του.
