Κυνηγημένοι απο την Ιστορία – Γι­άν­νης Λα­σκα­ρά­κης.

ΚΥΝΗΓΗΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ

Δύο οικο­γέ­νει­ες θα­λασ­σο­δέρ­νο­νται μέ­σα στα αφρι­σμέ­να κύ­μα­τα της Ιστο­ρί­ας, από το 1880 έως το 1923. Από την επα­να­στα­τη­μέ­νη Κρή­τη στην επο­νεί­δι­στη ήτ­τα του 1897, από τους νι­κη­φό­ρους Βαλ­κα­νι­κούς Πο­λέ­μους στον Εθνι­κό Δι­χα­σμό, από την τρα­γω­δία στον Πό­ντο στη Μι­κρα­σι­α­τι­κή Κα­τα­στρο­φή. Από την ουτο­πία των Δρα­γού­μη και Σου­λι­ώ­τη για το πο­λυ­ε­θνι­κό κρά­τος της «Ανα­το­λι­κής Φυ­λής» στον αφα­νι­σμό της αν­θού­σας ομο­γέ­νει­ας των «αλη­σμό­νη­των πα­τρί­δων». Και όλα αυτά βι­ω­μέ­να από τους πραγ­μα­τι­κούς και φα­ντα­στι­κούς ήρω­ες του βι­βλίου, Έλ­λη­νες και Τούρ­κους, απλούς αν­θρώ­πους και ιστο­ρι­κά πρό­σω­πα.

Ο Ανέ­στης από τις Μουρ­νι­ές των Χα­νί­ων και ο Γι­άν­νης από τη Στέρ­να της Ανα­το­λι­κής Θρά­κης προ­σπα­θούν να επι­βι­ώ­σουν μα­ζί με τις οικο­γέ­νει­ές τους, κά­τω από το βλέμ­μα του γγε­λου της Ιστο­ρί­ας, που πα­ρα­κο­λου­θεί τις εκα­τόμ­βες των νε­κρών να στοι­βά­ζο­νται στα πό­δια του, χω­ρίς να μπο­ρεί να επέμ­βει. Οι δύο οικο­γέ­νει­ες πο­ρεύ­ο­νται πα­ράλ­λη­λα, κου­βα­λώ­ντας και το ασή­κω­το βά­ρος των ψυ­χών των προ­γό­νων τους, που τους ζη­τούν επι­τα­κτι­κά να ακού­σουν τη φω­νή των τά­φων και να πραγ­μα­το­ποι­ή­σουν τα ανεκ­πλή­ρω­τα όνει­ρά τους. Δί­πλα τους όμως πο­ρεύ­ο­νται και οι αγέν­νη­τες ψυ­χές των επι­γό­νων τους, που επι­θυ­μούν να ζή­σουν ειρη­νι­κά τις ζω­ές τους, χω­ρίς αίμα, πό­νο και δά­κρυ. Ποι­ος θε­ός θα τους βο­η­θή­σει να τα κα­τα­φέ­ρουν και τα δύο; Τη δι­καί­ω­ση των πό­θων που απαι­τούν οι πρό­γο­νοι και το κα­τα­λά­γι­α­σμα των πα­θών που επι­θυ­μούν οι επί­γο­νοι;

Ανά­με­σα σε αυτές τις Συ­μπλη­γά­δες, θα πο­ρευ­θούν κυ­νη­γη­μέ­νοι από την Ιστο­ρία, που θα τους δι­δά­ξει ότι κα­μία δι­καί­ω­ση δεν υπάρ­χει για τους νε­κρούς. Μό­νο οι ζω­ντα­νοί δι­και­ώ­νο­νται, όταν εκ­πλη­ρώ­νουν το χρέ­ος τους απέ­να­ντι στον Δη­μι­ουρ­γό για τη συ­νέ­χι­ση της ζω­ής επά­νω στη Γη.

Ο Γι­άν­νης Λα­σκα­ρά­κης γεν­νή­θη­κε στη Θεσ­σα­λο­νί­κη το 1944, με­γά­λω­σε στην Κα­βά­λα και ζει στην Αλε­ξαν­δρού­πο­λη. Ερ­γά­στη­κε ως το­πο­γρά­φος-πο­λι­τι­κός μη­χα­νι­κός. Ήταν εκ­δό­της της εφη­με­ρί­δας Η Γνώ­μη και δι­ε­τέ­λε­σε πρό­ε­δρος του Συν­δέ­σμου Ημε­ρη­σί­ων Πε­ρι­φε­ρει­α­κών Εφη­με­ρί­δων. Τι­μή­θη­κε με το βρα­βείο ειρή­νης και φι­λί­ας Αμπ­ντί Ιπε­κτσί το 1996. Βρα­βεύ­τη­κε από τον Πρω­θυ­πουρ­γό του Να­γκόρ­νο Κα­ρα­μπάχ για την ορ­γά­νω­ση της κι­νη­το­ποί­η­σης υπέρ της επι­σκευ­ής και του εξο­πλι­σμού του παι­δι­κού νο­σο­κο­μείου της Στε­πα­να­κέρτ και της ενί­σχυ­σης του ελ­λη­νι­κού χω­ριού Μεχ­μα­νά (1995). Υπήρ­ξε αντι­δή­μαρ­χος Αλε­ξαν­δρού­πο­λης και εκ­πρό­σω­πος των ελ­λη­νι­κών δή­μων στο Γνω­μο­δο­τι­κό Συμ­βού­λιο της Κο­μι­σι­όν για τις το­πι­κές και πε­ρι­φε­ρει­α­κές αρ­χές (1988-1991). Δι­ε­τέ­λε­σε μέ­λος της Κε­ντρι­κής Επι­τρο­πής του ΠΑ­ΣΟΚ (1977-1990). Είναι ιδρυ­τι­κό μέ­λος του σω­μα­τείου «Δι­ά­ζω­μα» για την υπο­στή­ρι­ξη και ανά­δει­ξη των αρ­χαί­ων θε­ά­τρων και μνη­μεί­ων.

Δήλωσαν για το βιβλίο

«Πά­ντα αισθα­νό­μουν δέ­ος για την ιστο­ρι­κή αφή­γη­ση.

Πώς άρα­γε είναι δυ­να­τόν να προ­σεγ­γί­σεις ταυ­τό­χρο­να τις πη­γές, τους αν­θρώ­πους, τις συν­θή­κες των γε­γο­νό­των, την αλή­θεια εν τέ­λει.

Και το σπου­δαι­ό­τε­ρο: πώς άρα­γε ο ιστο­ρι­κός-αφη­γη­τής μπο­ρεί ν’ απαρ­νη­θεί τα πά­θη του, τις εμ­μο­νές του και να προ­σεγ­γί­σει την αλή­θεια;

Με αυτές τις βι­ω­μα­τι­κές κα­τα­βο­λές ξε­κί­νη­σα την ανά­γνω­ση του ιστο­ρι­κού μυ­θι­στο­ρή­μα­τος του καρ­δι­α­κού μου φί­λου, Γι­άν­νη Λα­σκα­ρά­κη, με τίτ­λο Κυ­νη­γη­μέ­νοι από την ιστο­ρία.

Με ευρη­μα­τι­κό όχη­μα τον Ανέ­στη από τις Μουρ­νι­ές των Χα­νι­ών και τον Γι­άν­νη από τη Στέρ­να της Ανα­το­λι­κής Θρά­κης, ο αφη­γη­τής βου­τάει την πέν­να μέ­σα στα βα­θιά και τα­ραγ­μέ­να κύ­μα­τα της σύγ­χρο­νης ιστο­ρί­ας του ελ­λη­νι­κού έθνους και μά­λι­στα στα πιο δύ­σκο­λα και κρί­σι­μα χρό­νια: 1880 έως 1923, από την επα­να­στα­τι­κή Κρή­τη έως τον με­γά­λο δι­χα­σμό και τη Μι­κρα­σι­α­τι­κή κα­τα­στρο­φή.

Και κα­θώς πο­ρευ­ό­μουν εκ­στα­τι­κός μέ­σα από τον Ανέ­στη και τον Γι­άν­νη ξε­πη­δού­σε στα­δι­α­κά μέ­σα μου ένα φως.

Τό­σα και τό­σα βι­βλία δι­χα­σμού και αγώ­νων ιστο­ρι­κών έχω με­λε­τή­σει τα τε­λευ­ταία 20 χρό­νια.

Απα­ντή­σεις όμως δεν πή­ρα για το τί ση­μαί­νει Πο­λυ­ε­θνι­κό Ανα­το­λι­κό Κρά­τος; Ποι­ος ήταν ο Οθω­μα­νός πρί­γκι­πας Σα­μπα­χα­τίν; Πως ένα εκ­συγ­χρο­νι­στι­κά πο­λι­τι­κό-κοι­νω­νι­κό ρεύ­μα, ένας ουτο­πι­κός Δαυ­ίδ, τόλ­μη­σε να τα βά­λει με τον Γο­λι­άθ του κυ­ρί­αρ­χου εθνι­κι­σμού της επο­χής, όπου δε­σπό­ζει ο αλυ­τρω­τι­σμός και η συ­γκρό­τη­ση του έθνους-κρά­τους.

Αυτό το φως που ανα­βλύ­ζει από τις σε­λί­δες του βι­βλίου με εξύ­ψω­σε πνευ­μα­τι­κά να κα­τα­νο­ή­σω την Ουτο­πία του Ρή­γα και του Ίω­να Δρα­γού­μη και να συ­νει­δη­το­ποι­ή­σω πως και οι με­γά­λοι ηγέ­τες κά­νουν ολέ­θρια λά­θη. Όπως ο Βε­νι­ζέ­λος, που αντί να πο­ρευ­τεί προς την Ανα­το­λι­κή Θρά­κη επέ­λε­ξε το όνει­ρο της αρ­χαί­ας Ιω­νί­ας, με τα γνω­στά επα­κό­λου­θα.

Γι­άν­νη, νό­μι­ζα ότι σε γνώ­ρι­ζα κα­λά με­τά από 40 χρό­νια.

Τώ­ρα όμως πραγ­μα­τι­κά σε γνώ­ρι­σα». — Σταύ­ρος Μπέ­νος

Οι απόψεις του εκάστοτε άρθρου, αντικατοπτρίζουν την προσωπική άποψη του συντάκτη. Προτείνουμε, ο εν δυνάμει αναγνώστης, αφενός να προβαίνει σε έλεγχο αγοράς, για την εύρεση της πιο συμφέρουσας τιμής, αφετέρου κατά  την αγορά, να επισκέπτεται  οποιοδήποτε βιβλιοπωλείο, ώστε να ελέγξει από μόνος του, κατά πόσο το συγκεκριμένο ανάγνωσμα, καλύπτει τις ανάγκες και τα ενδιαφέροντα του.