Τα σφουγγάρια της λήθης – Σχολιάζει ο Μπουζάρας Δημήτρης.
Τα σφουγγάρια της λήθης
Το νέο μυθιστόρημα της Μαρίας Καμηλάκη με τίτλο «Τα σφουγγάρια της λήθης» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ραδάμανθυς.
Με το προηγούμενο βιβλίο της -Στην κόχη της μοίρας, εκδόσεις Αρμός- η Μαρία Καμηλάκη είχε εντυπωσιάσει τόσο με την εκπληκτική πλοκή, όσο και με του ήρωες, οι οποίοι, έμειναν χαραγμένοι στη σκέψη μας για καιρό και τούτο, διότι η συγγραφέας γνωρίζει καλά τον τρόπο να δημιουργεί μοναδικούς ήρωες.
Γνωρίζει τον τρόπο, να τοποθετεί μια μοναδική χαρακιά στον καθένα, ώστε να τον κάνει διαφορετικό, γεγονός το οποίο, λειτουργεί πολύ θετικά για τον αναγνώστη. Οι ήρωες, είναι ξεκάθαροι, αληθινοί και ζωντανοί, ασχέτως αν πρόκειται για μυθοπλασία άλλωστε, όπως ίσως γνωρίζουμε, η λέξη χαρακτήρας, προέρχεται αρχαίο ελληνικό «χαράσσω». Έτσι λοιπόν και εδώ έχουμε ξεκάθαρους, ενδιαφέροντες χαρακτήρες με τους οποίους ο αναγνώστης ταυτίζεται άμεσα.
Η Μαρία Καμηλάκη-Μανογιαννάκη γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Ρέθυμνο Κρήτης. Σπούδασε στη Ράλλειο Παιδαγωγική Ακαδημία Πειραιώς και αργότερα στο Παιδαγωγικό Τμήμα Αθηνών για εξομοίωση πτυχίου. Εργάστηκε ως δασκάλα σε σχολεία της Κρήτης, της Μακεδονίας και της Αθήνας. Από μικρή αγαπούσε το γράψιμο. Έχει γράψει ποιήματα και λογοτεχνικά έργα για μαθητικές παραστάσεις στα σχολεία που υπηρέτησε, αρκετά από τα οποία έχουν δημοσιευτεί σε σχολικά ή τοπικά περιοδικά. Το 2019 διακρίθηκε σε λογοτεχνικό διαγωνισμό διηγήματος.
Οι πρωταγωνιστές της ιστορίας αναζητούν τη λύτρωση έστω κι αν χρειαστεί να περάσουν πάνω από πυρωμένο σίδερο. Μνήμες θλίψης, οργής και απόρριψης αποθηκεύονται βαθιά μέσα τους και οδοιπορούν κυνηγώντας το όνειρο, ελπίζοντας στο θαύμα της αποδοχής και της αγάπης. Όνειρα γκρεμίζονται, όνειρα χτίζονται, σχέσεις δοκιμάζονται, αποφάσεις αναθεωρούνται. Θα μπορέσει άραγε το σφουγγάρι της λήθης να σβήσει το παρελθόν και να φέρει τη γαλήνη στις πονεμένες καρδιές τους; Θα καταφέρουν μέσα από τα δύσβατα μονοπάτια της ζωής να ανοίξουν καινούριο δρόμο;
Ήθη, παραδόσεις για τη ζωή των σφουγγαράδων, σκέψεις, στοχασμοί, υπαρξιακές αναζητήσεις, μέσα από περίτεχνη πλοκή, έντονες σκηνές, που σε συνδυασμό με τη διεισδυτική ψυχογραφία των ηρώων συνεπαίρνουν τον αναγνώστη, τον συγκινούν και με κομμένη ανάσα τον οδηγούν ως την τελευταία πράξη.
Με γλώσσα πότε κυριολεκτική και πότε ποιητική, μια γλώσσα με πλούτο εικόνων, χρωμάτων και συναισθημάτων, το νέο της πόνημα της Καμηλάκη, πραγματεύεται τη ζωή, τις σχέσεις, τη τύχη και τη μοίρα, τις επιλογές και τις αποφάσεις, όλα αυτά που καθόριζαν και καθορίζουν την πορεία μας και φυσικά αρχίζουν από το νου και τελειώνουν στην καρδιά.
Όνειρα στην αρχή της ζωής και ελπίδες χαμένες στη δύνη του χρόνου, προσδοκίες μεγάλες ή μικρές που ταξιδεύουν παρέα με τον καθένα και την καθεμιά μας, στο μοναδικό ταξίδι της ζωής.
Πάνω στο ειδυλλιακό καμβά της Καλύμνου αυτή τη φορά, πίσω στο κοντινό μας παρελθόν η Καμηλάκη υφαίνει την πλοκή της, κρατά σταθερά το πινέλο και ζωγραφίζει σφουγγαράδες, θάλασσές, φουρτούνες και μπουνάτσες.
Μέσα σε όλα η λήθη, η οποία φυλακίζει σκέψεις, απόψεις, συναισθήματα και γεγονότα, βαθιά μέσα της ,κάποτε όμως, κάποια, έχουν τη δύναμη να τη νικήσουν και να βγουν ξανά στην επιφάνεια.
Τις περισσότερες φορές κουβαλούν τον πόνο ,την απογοήτευση, τη λύπη, άλλοτε πάλι, δυναμώνουν και διαμορφώνουν τον άνθρωπο, τον κάνουν σκληρό σα πέτρα, ικανό ετούτη τη φορά να πάει μακριά, να φτάσει τη ζωή στο τέρμα, μέσα από την αναγνώριση, την αποδοχή και φυσικά τη συγχώρεση.
Η συγγραφέας δημιούργησε ήρωες καθημερινούς, δίχως στολίδια, αυθεντικούς, ήρωες που παλεύουν να βρουν τη θέση τους στο φως, σε μια πορεία τόσο απλή όσο και περίπλοκη, σε ένα άνισο αγώνα πολλές φορές πάνω από τις δυνάμεις τους και ο οποίος, διαλύει με ευκολία τις προσδοκίες τους, γελώντας κρυφά πίσω από τα παραθυρόφυλλα, καλά κρυμμένος από τη ματιά τους.
Η Κάλυμνος, είναι ο τόπος, από εκεί αρχίζει την πλοκή της, αποτυπώνοντας με εξαιρετική επιμέλεια στον καμβά, τη ζωή ανθρώπων μιας άλλης εποχής, τόσο κοντινής μα και τόσο μακρινής.
Μιας εποχής, που μοιάζει τόσο αληθινή μέσα από την ατμοσφαιρική παρουσίαση της συγγραφέως, σε ένα κείμενο το αντικατοπτρίζει το ταλέντο και τη συγγραφική της δεξιοτεχνία.
Οι συνθήκες, οι επιλογές, η τύχη ,η μοίρα, φέρνουν τους ήρωες απέναντί στα αποτελέσματα των πράξεων τους αλλά και στις παραλήψεις τους, απέναντι στον ίδιο του τον εαυτό, σε ένα ταξίδι αυτογνωσίας, πόνου και λύτρωσης.
Άλλοτε πάλι, τους φέρνουν πρόσωπο με πρόσωπο με τον ζωοδόχο έρωτα, ο οποίος τους ταξιδεύει ακόμη μακρύτερα εκεί που μόνο φως και ελπίδα κατοικεί και γενναιόδωρα τους κερνά δύναμη, ώστε να φτάσουν στο τέλος αυτού του υπέροχου ταξιδιού.
Άνθρωποι πλασμένοι ο ένας για τον άλλο, μη γνωρίζοντας το, διαβαίνουν τους δρόμους της ζωής. Συναντιούνται τυχαία και χάνονται ξαφνικά, ξαναβρίσκονται και χάνονται ξανά, σ αυτό το αέναο παιχνίδι που μόνο ο πλάστης θα μπορούσε να δημιουργήσει.
Παρά το όγκο του, το μυθιστόρημα διαβάζεται πολύ ευχάριστα και με μεγάλη ευκολία, δεν υπάρχουν σκοτεινά σημεία, κενά ή επαναλήψεις.
«Τα σφουγγάρια της λήθης» είναι ένα κείμενο μυθοπλασίας με ρεαλιστικό και ηθογραφικό χαρακτήρα. .Μια κατάδυση στου μηχανισμούς της ζωής, με ύφος διόλου επιτηδευμένο και γλώσσα απλή, καταφέρνει να αγγίξει τον βαθιά τον αναγνώστη.
Η ιδέα της πλοκής, κατόπιν η ίδια η πλοκή, η δύναμη και η δυναμική που έχει ο χαρακτήρας μέσα στο κείμενο, ο λογοτεχνικός του χειρισμός ,η γλώσσα, το ιδιαίτερο ύφος, η ενσωμάτωση αφηγηματικών τεχνικών και εκφραστικών μέσων με τέτοιο τρόπο ώστε να δημιουργεί συνοχή και πυκνότητα ,καθιστούν το παρόν ως ένα βιβλίο ένα ανάγνωσμα το οποίο θα αφήσει τη δική του χαρακιά, στη μνήμη μας.
Το συγγραφικό ταπεραμέντο της Μαρίας Καμηλάκη βγήκε και πάλι στην επιφάνεια. Μια οικουμενική ιστορία που μας θυμίζει εκτός των άλλων, ποσό γλυκά ζεσταίνει η θερμή του νεανικού έρωτα, πόση δύναμη πραγματικά κρύβεται μέσα της και ποσό νοσταλγούμε όλοι να θυμηθούμε έστω και για λίγο εκείνο το συναίσθημα. Όλα αυτά σε ένα πίνακα και όπως κάθε πίνακας έτσι και αυτός, είναι έτοιμος να σας αφηγηθεί τη δική του, συγκλονιστική ιστορία.
Δραματικό και ανθρώπινο, σπάνιο και ζωντανό.
Οι απόψεις του εκάστοτε άρθρου, αντικατοπτρίζουν την προσωπική άποψη του συντάκτη. Προτείνουμε, ο εν δυνάμει αναγνώστης, αφενός να προβαίνει σε έλεγχο αγοράς, για την εύρεση της πιο συμφέρουσας τιμής, αφετέρου κατά την αγορά, να επισκέπτεται οποιοδήποτε βιβλιοπωλείο, ώστε να ελέγξει από μόνος του, κατά πόσο το συγκεκριμένο ανάγνωσμα, καλύπτει τις ανάγκες και τα ενδιαφέροντα του.
