“Θες να ισορροπήσουμε;” Γράφει ο ‘Αγγελος Τάσκος.

Είναι καιρός τώρα που  μόνο τα πεπραγμένα σου αποφασίζουν για εσένα, σου πιστώνουν τη ζωή σου. Και εσύ γίνηκες μια κάρτα τροτέζα που μπαινοβγαίνεις στις αναλήψεις των ευθυνών σου, στις καταθέσεις των φόβων σου, στις τελευταίες κινήσεις των ονείρων σου. Ποιο είναι το υπόλοιπό σου άνθρωπε;

Είναι καιρός τώρα που εισπνέεις μονάχα της αναρχίας σου τους φόβους, οι οποίοι σε κοιτάνε ανομολόγητα και εσύ είσαι σε πανικό. Γιατί δεν μεταλαμβάνεις άνθρωπε την ελευθερία σου ως ένα άχραντο μυστήριο;

Είναι καιρός τώρα που δεν περπατάμε με αξιοπρέπεια τις ζωές μας. Με γάζες σταματάμε πρόχειρα την αιμορραγία του κενού μας, άντε και λίγο οξυζενέ σύνεσης μπας και αφρίσουν τα τραύματα των πληγών μας και ξαφρίσουν τις αλήθειες τους. Γιατί προφασίζεσαι τις αποφάσεις σου άνθρωπε;

Είναι καιρός τώρα που τις μουσκεμένες δειλίες μας, τις  αναπαριστούμε στο μιλιμετρέ χαρτί της ζωής μας για να δείχνουν πιο μικρές…με την προσδοκία να τις αντιμετωπίσουμε κάποτε. Στο πρακτορείο του εγωισμού σου άνθρωπε έχεις τη δύναμη να δεις τα πάθη σου, τα από καιρό δοσμένα;

Είναι καιρός τώρα που ξεμένουμε από χρόνο, υπακούμε στις απουσίες μας και πειθαρχούμε στις συνένοχες σιωπές μας. Ασφαλτοστρώσαμε τα συναισθήματά μας με την πιο δυνατή πίσσα και οδηγούμε τα οχήματα που είμαστε…εντελώς άδεια. Ποιες ανάγκες πυρακτώνουν τις επιθυμίες σου πλέον άνθρωπε;

Είναι καιρός τώρα που το μέλλον μας αναγκαστικά θα μας προδώσει. Γιατί παίζαμε κρυφτό στους φόβους μας, στις ευθύνες μας, στα όνειρά μας. Μα να θυμόμαστε πως πάντα στο τέλος για να ξελευθερωθείς…πρέπει να σε «φτύσουν». Μα εμείς συνεχίζουμε να χτίζουμε το αφορολόγητο της ματαιοδοξίας μας προσκομίζοντας αποδείξεις θλίψης και απογοήτευσης μονάχα. Φλερτάρουμε ανόητες λύπες, ανούσιες που ζητιανεύουν τη διάψευσή τους και καταναλώνουμε μετά βουλιμίας αδικαίωτους πόνους. Γιατί άνθρωπε;

Είναι καιρός τώρα που χρησιμοποιούμε, σαν ληγμένα προφυλακτικά, ανθρώπους, μόνο και μόνο για τις επιθυμίες μας. Τις ραγισμένες ωστόσο. Και κάπου εδώ γδύνονται οι σκέψεις μας χωρίς αιδώ, γιατί με ευστοχία απόγνωσης σκοντάφτουμε, τρακάρουμε σε σαραβαλιασμένα τίποτα που μας πασάρουν ως political correct . Γιατί άνθρωπε ταριχεύεις στο τώρα σου το χθεσινό σου φόβο;

Μα σήμερα από την μήτρα μιας λέξης, που λέγεται αγάπη, θα συναντήσω τα μυστικά μου στο φως της. Και καθώς η σελήνη πεισματικά αρνείται να αδειάσει το φως της πάνω μου, κρυμμένη στο παρασκήνιο των σύννεφων, ως πρόφαση, θα κατανοήσω πως τελικά εγώ…εσύ…αυτός…είμαστε το φως εκείνο στο μεγαλύτερο σινεμά, τον ουρανό μας, όπου θα δούμε τις προβολές μας απόψε. Ακόμα και ως μια λάμπα που κρέμεται σε τεντωμένο σκοινί. Θες να ισορροπήσουμε;

Είμαι ο Άγγελος. Γεννήθηκα με το όνειρο μου να εκφράζω τα συναισθήματά μου και να μπορέσω να γίνω ένας καλύτερος άνθρωπος. Μεγάλωσα στο Χαϊδάρι, σε μια εποχή που ακόμα παίζαμε στις αλάνες. Σπούδασα δημοσιογραφία ελπίζοντας ότι θα βρω ένα μοναδικό τρόπο να αποτυπώσω την αλήθεια των γεγονότων. Η ενασχόλησή του με τη δημοσιογραφία διήρκεσε λίγο χρονικό διάστημα. Ακολούθησε η ενασχόληση με τον ιδιωτικό τομέα και πιο συγκεκριμένα το χώρο της λιανικής πώλησης. Μου αρέσουν τα ταξίδια, οι διαφορετικές θεατρικές παραστάσεις, τα ιδιαίτερα μουσικά ακούσματα, μια καλή ταινία, οι σειρές μυστηρίου, βιβλία που ταρακουνούν τις βεβαιότητες μου, μια βόλτα στην εξοχή, το καλό φαγητό. Μου αρέσει η απλότητα σε όλα, αλλά εκτιμώ την πολυπλοκότητα των σκέψεων. Θέλω να μαθαίνω από τα λάθη μου. Συγχωρώ αγαπώντας. Εκτιμώ την αλήθεια, την ειλικρίνεια , την ταπεινότητα. Συνήθως οι άλλοι λένε ότι έχω ισόποσες δόσεις δικαιοσύνης , αυστηρότητας, αλλά και χιούμορ. Εγώ λέω ότι θέλω να μαθαίνω συνέχεια, να προσφέρω όταν μπορώ, να γελώ μέσα από την καρδιά …..και να αποφεύγω να λέω στην ζωή μου …¨κρίμα που δεν τόλμησα¨…’Εχω συγγράψει το βιβλίο “Έρωτας με γεύση γλυκό πορτοκαλιού” εκδ. ΑΡΜΟΣ, https://armosbooks.gr/shop/logotexnia/mythistorima/erotas-me-geusi-2/