Αγγελική Αγγελοπούλου – “Ήδη λείπω-Déjà absente” – Εκδόσεις Παρέμβαση.
Η Αγγελική Αγγελοπούλου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε Γαλλική και Ελληνική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Η ενασχόληση της με τις ξένες γλώσσες και η αγάπη της για τα ταξίδια, της άνοιξαν κρυμμένους ορίζοντες. Μαθήτευσε κοντά σε αξιόλογους και καταξιωμένους δασκάλους στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, που την βοήθησαν να ανακαλύψει το «λογοτεχνικό» της στίγμα. Περνώντας από όλα τα είδη γραπτού λόγου, σταμάτησε στην ποίηση, περιπλανώμενη σε άγνωστα αλλά πολύ ελκυστικά μονοπάτια. Την συναρπάζει όμως κάθε μορφή Τέχνης, οπότε παράλληλα με τις ποιητικές της αναζητήσεις, ασχολείται με την μουσική και το θέατρο. Έχει γράψει στίχους κάποιοι από τους οποίους μελοποιήθηκαν, καθώς και μικρά θεατρικά έργα και σκετς.
Εργάστηκε στην δημόσια εκπαίδευση για πολλά χρόνια. Έχει λάβει μέρος σε πολλές ποιητικές συλλογές, ποιητικά λευκώματα και ανθολόγια διαφόρων εκδόσεων, συχνά με το ψευδώνυμο Λήδα Νιρβάνα.
Το 2019 εξέδωσε την ποιητική συλλογή που φέρει τον τίτλο «Βανίλια υποβρύχιο».
Η ποιητική συλλογή «Ήδη λείπω-Déjà absente» αποτελεί το δεύτερο ποιητικό της έργο, όπου προσπαθεί να εκφράσει τις εμπειρίες και τις απόψεις της για τον έρωτα.
Κυκλοφόρησε ήδη η δίγλωσση ποιητική συλλογή της Αγγελικής Αγγελοπούλου,απο τις εκδόσεις “Παρέμβαση”.Η συλλογή αποτελείται από ποιήματα, τα οποία, απαντώνται μεταφρασμένα και στα γαλλικά,γεγονός που αποτελεί την παρακαταθήκη της συγγραφέως περί έρωτος.
Στίχοι γεμάτοι συναίσθημα, έμμετροι τις περισσότερες φορές, αποτυπώνουν, την καλή αλλά και την πιο επίπονη πλευρά του έρωτα, μέσα από διάφορες παραμέτρους. Ο πόθος, το ανεκπλήρωτο του έρωτα, η ελπίδα εναλλάσσονται, δημιουργώντας την ανάλογη ατμόσφαιρα, μέσα από την ανάγνωση των προσεγμένων στίχων.
«Δεν είναι εύκολο να περιγράψεις τα συναισθήματά σου. Μοιάζεις με τον απελπισμένο χρυσοθήρα που χώνει τα δάχτυλα βαθιά στο λασπωμένο χώμα, για ένα ψήγμα χρυσού, μια ανεπαίσθητη ελπίδα ανταμοιβής της ματαιοδοξίας του. Σαν τον ορειβάτη που ατενίζει την δύσβατη κορυφή και ελπίζει ότι θα φτάσει, ακόμα κι αν το τίμημα θα είναι η ίδια του η ζωή. Γεννιόμαστε και πεθαίνουμε με άγνοια κινδύνου. Μια σπίθα η ζωή που φουντώνει και σβήνει στις αλλεπάλληλες ερωτικές μας αναζητήσεις. Κι όμως, επιμένουμε. Να ζήσουμε έναν μεγάλο έρωτα. Να ερωτευθούμε. Να μας ερωτευθούν.
Μια διαρκής σύγκρουση με το άγνωστο και το αναπάντεχο χτίζει το είναι μας και στρέφει την πυξίδα μας σε άγνωστα μονοπάτια.
Σε όσους περπάτησαν σ’ αυτά τα ερωτικά περάσματα, σ’ αυτούς που ανακάλυψαν με πόνο αλλά και χαρά την μοναξιά μέσα από την σαγήνη, σε όλους όσους τόλμησαν να ζήσουν ακόμα μια ερωτική περιπέτεια σαν να ήταν η τελευταία και σ΄αυτούς που γνώρισαν τον εαυτό τους μέσα από αυτό το ταξίδι, είναι αφιερωμένο αυτό το βιβλίο».
