Άγγελος Τάσκος – “Έρωτας με γεύση γλυκό πορτοκαλιού” – Εκδόσεις Άρμός -Ρωτά ο Μπουζάρας Δημήτρης.

Το  “Έρωτας με γεύση πορτοκάλι” το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αρμός είναι το πρώτο σας βιβλίο. Πως προέκυψε στη ζωή σας η συγγραφή; Το βιβλίο, τι είδους αποτέλεσμα είναι;

H συγγραφή προέκυψε από την αδήριτη ανάγκη μέσα μου να ειπωθούν τα «ανείπωτα» που ζούσα, συναισθανόμουν, πονούσα, χαιρόμουν, γιατί πάντα πιστεύω πως οι άνθρωποι έχουμε κοινούς τόπους που η γλώσσα ενώνει. Από την εφηβεία μου αφουγκράζομαι τον κόσμο, τα γύρω μου ως σκηνοθέτης, με μια δική μου αντιληπτική ματιά παρατήρησης. Το βιβλίο μου αυτό είναι ένα απόσταγμα εμπειριών, φαντασίας και πολλών ιστοριών που μοιράστηκαν δικοί μου άνθρωποι σε εμένα.

Πρόκειται σαφέστατα για ένα βαθιά φιλοσοφημένο βιβλίο. Ένα βιβλίο, που φέρνει στην επιφάνεια πλήθος συναισθημάτων, τόσο έντονων, όσο σχεδόν και η βίωση τους. Ποια η σχέση σας με τη φιλοσοφία και την ποίηση; Τι διαβάζετε συνήθως;

Η σχέση μου με την φιλοσοφία και την ποίηση είναι όπως ενός άνυδρου χώματος που περιμένει μια λυτρωτική βροχή. Που διψά για να γίνει γόνιμο και καρπερό. Χωρίς φιλοσοφία και ποίηση νιώθω πως κανείς απλά επιζεί, δεν ζει. Βέβαια και η φιλοσοφία και η ποίηση είναι παντού γύρω μας κάθε μέρα και σε απλές αλλά και σε σύνθετες καταστάσεις. Για κάθε άνθρωπο. Δεν θέλω να συνηθίζω τον εαυτό μου να διαβάζει ένα συγκεκριμένο είδος…οπότε ξεκινώ από ποίηση, λογοτεχνία έως και ιστορικοπολιτικά βιβλία.

Ποιοι συγγράφεις ή ποιητές θεωρείτε πως σας έχουν επηρεάσει; Ποιοι αποτελούν σημείο αναφοράς για εσάς;

Αρκετοί, ειλικρινά αρκετοί. Απλά μπορώ να πω πως στάθηκαν στυλοβάτες σε αυτή μου τη διαδρομή ο Τ. Λειβαδίτης, ο Μ. Λουντέμης, o Rilke, o Ν. Καζαντζάκης, η Μ. Βαμβουνάκη, ο Χρ. Μίσσιος, ο Γ. Ρίτσος, ο Π. Μπουκάλας, η Α. Παπαδάκη, η Ι.Καρυστιάνη, Κ. Καρυωτάκης, ο Γκ, Μάρκες, Ο Τζ. Όργουελ, ο Χρ. Γιανναράς και ο αγαπημένος πάτερ Φ. Φάρος…

Ο έρωτας, είναι ένα αγαπητό θέμα στη λογοτεχνία, άρα και συχνό.  Παρόλα αυτά, εδώ, βλέπουμε μια διαφορετική οπτική. Ανοίγει μπροστά μας η πολύχρωμη βεντάλια της ανθρώπινης ψυχής και με αυτό τον τρόπο,  βλέπουμε τον έρωτα σχεδόν σε όλες τις διαστάσεις. Έχετε βιώσει ανάλογης έντασης συναίσθημα; Αν όχι, πόσο εύκολο ήταν να γράψει κανείς για κάτι που δεν έχει βιωθεί και να φτάσει τόσο κοντά στην πραγματικότητα;

Για εμένα η πραγματικότητα είναι πρωτίστως ψυχική, οπότε το εύκολο ή το δύσκολο είναι δύο σχετικές λέξεις. Αφέθηκα στον «καπετάνιο» μέσα μου να με περάσει και από νηνεμίες και από φουρτούνες, καθώς και εγώ μεγαλώνοντας βίωσα έντονα συναισθήματα , όχι τόσο ακραία βέβαια όπως ο πρωταγωνιστής μας. Οπότε στο πόσο κοντά είμαι στην πραγματικότητα το ξέρουνε μόνο οι καρδιές των αναγνωστών.

Το βιβλίο, δημιουργεί μια διάδραση,ο αναγνώστης το «κουβαλά» πολύ καιρό μετά το πέρας της ανάγνωσης. Τον καλεί σε μια δεύτερη ή και τρίτη ανάγνωση, ώστε να αποκαλύψει τα μυστικά,  που προφανώς, δε λαμβάνονται με την πρώτη. Ήταν ένας από τους στόχους σας αυτός; Πόσο εύκολο ήταν να το επιτύχετε;

Όχι δεν ήταν ούτε στόχος, ούτε σκοπός. Απλά ξέρετε οι αλήθειες μέσα μας ενώ είναι απλές, λιτές, καθάρσιες, εμείς οι άνθρωποι τις εκλαμβάνουμε ενίοτε ως δυσερμήνευτες δυσκολοκατάβλητες. Άρα με αυτήν την έννοια προφανώς τα φανερά μυστικά της αλήθειας θέλουν κόπο, ειλικρίνεια, ανιδιοτέλεια…εάν αυτό κάνει τον αναγνώστη να θέλει να ξαναδιαβάσει τα μυστικά της αλήθειας…τότε ας είναι.

Το “Έρωτας με γεύση πορτοκάλι”  πραγματεύεται τον έρωτα. Τον έρωτα τον απλό και περίπλοκο, τον απελευθερωτή, το δυνάστη, το φωτεινό, το σκοτεινό, τον πνευματικό, το  σαρκικό, τον ίδιο και το διαφορετικό, τον άγριο και τον ήμερο, το ρομαντικό και το ρεαλιστή. Είναι θεωρείτε ως συναίσθημα υπερτιμημένος ή υποτιμημένος;

Ο έρωτας είναι ζωηφόρα αιτία. Μια οδύσσεια ανάγκη. Η τιμή του δεν έχει αποκλειστικά ούτε «υπέρ», ούτε «υπό»…είναι ά-τιμος.

Ένας έρωτας -όπως αυτός που περιγράφετε- ένας θεόρατος παντοδύναμος και απέθαντος έρωτας, θεωρείτε πως ανήκει στη σφαίρα της ουτοπίας; Θα μπορούσε να υπάρξει σε μια κοινωνία όπως η δική μας;

Όχι και βέβαια όχι, δεν ανήκει στη σφαίρα της ουτοπίας. Δεν είναι εύκολο, αλλά δεν είναι και ανέφικτο για να υπάρξει σε μια κοινωνία όπως η δικιά μας. Αρκεί εμείς οι άνθρωποι στον τρόπο ζωή μας να μην μπουκωνόμαστε μόνο με παραδομένα «ναι» και να έχουμε υπόψιν και τα γενναία «όχι».

Στο  παρόν βιβλίο,  θα μπορούσα να τον παρομοιάσω με τη φράση «ζώ τη ζωή έως το μεδούλι». Τι απαιτείται για να ζήσουμε ένα έρωτα έως το μεδούλι; Υπάρχουν όρια σε αυτό και αν ναι, υπάρχουν για να ξεπερνιούνται;

Ναι, θα λέγαμε είναι σαν ένα «carpe diem», σαν ένα «κύκλο των χαμένων ποιητών». Χρειάζεται απλά να ανακαλύψουμε το μεδούλι που έχουμε μέσα μας που έχουμε λησμονήσει. Τα  όρια είναι για να κατακτούνται, να κατανοούνται, να σπάνε και να δημιουργούν τα καινούργια τους όρια.

Μπορεί μέσα από ενός τέτοιου μεγέθους έρωτα, μιας ισχυρής αγάπης  που εξαγνίζει, ανυψώνει στην καθ’ αυτού διάσταση τον άνθρωπο – στην ουράνια- όταν επέλθει το τέλος, να έρθει η κάθαρση;

Εγώ πιστεύω ναι. Για εμένα όλο αυτό το ταξίδι δίνει την κάθαρση από μόνο του. Σε εσένα απομένει απλά να φτάσεις εν δυνάμει ολότελα και παντοδύναμα γυμνός με συγχώρεση και ταπείνωση και η κάθαρση ήδη θα έχει συντελεστεί. Καθώς ο άνθρωπος φτάνει στο τέλος, στην ολοκλήρωση, μέσα από τις ατέλειές του κάποιες φορές.

Υπάρχει σεβασμός στον έρωτα; Εμπεριέχει εγωισμό;

Για να υπάρξει έρωτας, υπάρχει εγωισμός. Όπως ο καφές στο νερό. Αναμειγνύονται και γίνονται ένα. Και εσύ απολαμβάνεις το καϊμάκι του. Ο σεβασμός στον έρωτα επέρχεται όταν «ντυθείς» όλη την αλφάβητό του, όπως παραθέτω και στο βιβλίο. Άλλωστε ο έρωτας εμπεριέχει το «Α και το Ω» των ζωών μας.

Έχει αλλάξει στις μέρες μας, φθίνει, μεταμορφώνεται σε νέο είδος;

Ο έρωτας δεν αλλάζει. Οι άνθρωποι αλλάζουν τους τρόπους σκέψης και αισθήματος στο διάβα του χρόνου. Καμουφλάρουμε από συμφέρον, βάζουμε κελύφη από δειλίες, φοβόμαστε από εγωισμό να «καούμε» στην υποσχετική φωτιά ενός έρωτα…γιατί φοβόμαστε να δούμε τι θα απομείνει από εμάς. Οπότε δεν φθίνει, απλά εμείς χαμηλώνουμε το ταβάνι τα καρδιάς μας , δεν την αφήνουμε να κοιτάξει ουρανό.

Είναι ένα από τα συστατικά του έρωτα η τόλμη; Για ποιους λογούς θα πρέπει να τολμάμε;  Εσείς είστε τολμηρός ως άτομο;

To μόνο σίγουρο είναι ότι δεν ωφελεί να τολμάμε από μια αδιέξοδη δειλία ή από μια ανάγκη φόβου. Τολμάς για να κάνεις το ανικανοποίητο, το άπιαστο, το μυστήριο, ένα κύτταρο ενσυναίσθησης στους χτύπους της καρδιάς σου και να ακούσεις τη μουσική της. Πλεόν στα πιο σημαντικά για εμένα πράγματα είμαι τολμηρός, δεν γίνεται διαφορετικά.

Πολλές φορές στη σημερινή εποχή, δεν παλεύουμε για μια σχέση, δεν προσπαθούμε να τη σώσουμε. Ποιο ή ποια χαρακτηριστικά θεωρείτε πως βοηθούν στο χτίσιμο μιας σωστής σχέσης;

Να καούν τα ψέματα στις αλήθειες του καθενός, να ατροφήσουν οι εγωισμοί στο σεβασμό και στην εμπιστοσύνη και κάθε πάλη για την σχέση αυτή να μπορεί να έχει και την συγχώρεση των τραυμάτων της.

Ο Θάνατος, είναι μια έννοια που επίσης πραγματεύεται το βιβλίο σας. Έρωτας και θάνατος λοιπόν, δυο πολύ προσωπικές στιγμές και διαφορετικές για τον κάθε άνθρωπο. Μοιάζουν; Έχουν κοινά στοιχεία;  Αποτελούν κατά τη γνώμη σας και οι δύο έννοιες, την ανατολή μιας  νέας αρχής;

Κοινά σημεία έχουν , όπως την απώλεια, τον εγωισμό, τον πόνο…αλλά η αφετηρία τους είναι διαφορετική για εμένα. Ο θάνατος σε φέρνει αντιμέτωπο με το τέλος, δηλαδή το α-ληθές, αυτό που δεν μπορεί να ξεχαστεί. Ο έρωτας είναι οι α-λήθειες που μπουσουλάνε. Προσπαθούν να καταφέρουν να σηκωθούν, να ορθοποδήσουν και το ανάστημά τους να μετουσιωθεί σε αγάπη. Μπορείς να ανατείλεις στο δείλι σου?  Όχι θα σου απαντήσει ο θάνατος. Μπορείς να σουρουπώσεις την ανατολή σου? Ναι, θα σου πει ένας σφοδρός έρωτας.

Ο έρωτας χαρακτηρίζεται ως ανίκητος στην τραγωδία του Σοφοκλή,  Αντιγόνη. Είναι ο έρωτας το αντίπαλο δέος στο θάνατο; Είναι ο έρωτας ανίκητος απέναντι του;

To αντίπαλο, απαιτούμενο και μοναδικό δέος του θανάτου, είναι η αγάπη. Μονάχα αυτή κατορθώνει και μπορεί να τελεσφορήσει επί του θανάτου. Ο έρωτας περιέχει κουλές νίκες και γενναίες ήττες.

Πάνω από τους δυο έχετε τοποθετήσει την αγάπη. Τι είδους αποτέλεσμα είναι κατά τη γνώμη σας;

Η αγάπη δεν μπορεί να είναι αποτέλεσμα εξισώσεων, θεωρημάτων, προσθαφαιρέσεων συναισθήματος και εμπειριών. Η αγάπη είναι το μικρό σύμπαν μέσα μας που γινόμαστε μεγάλοι για να αντιμετωπίσουμε κάθε δυσκολία. Ενέχει μέσα της την πίστη στη δύναμή μας, τη φροντίδα μας στον πόνο και το λυσάρι στα προβλήματά μας.

Με τι ασχολείστε αυτή την περίοδο; Τι ετοιμάζετε για το μέλλον;

Η αλήθεια είναι ότι αυτή την περίοδο καταπιάνομαι με ένα καινούργιο συγγραφικό εγχείρημα. Παράλληλα όμως έχω στο μυαλό μου και κάποιες άλλες δημιουργικές αφορμές για συγγραφή. Προσδοκία να ταρακουνήσω τις βέβαιες αβεβαιότητες μου και αυτές των αναγνωστών μου. Σας ευχαριστώ από καρδιάς για αυτήν την τόσο ξεχωριστή συνέντευξη.

Οι απόψεις του εκάστοτε άρθρου, αντικατοπτρίζουν την προσωπική άποψη του συντάκτη. Προτείνουμε, ο εν δυνάμει αναγνώστης, αφενός να προβαίνει σε έλεγχο αγοράς, για την εύρεση της πιο συμφέρουσας τιμής, αφετέρου κατά  την αγορά, να επισκέπτεται  οποιοδήποτε βιβλιοπωλείο, ώστε να ελέγξει από μόνος του, κατά πόσο το συγκεκριμένο ανάγνωσμα, καλύπτει τις ανάγκες και τα ενδιαφέροντα του.

Πηγή:Bookia,gr